Alle inzendingen over overboord

Geen man overboord ... 'kielhalen' komt bij míj niet voor. Ik zal ervoor zorgen, dat we allen bij de juiste thuishaven aanleggen... Het is de énige prijs, die ik graag in ontvangst nemen zal, om toch weer door te geven. In elke haven een herinnering. Een andere ervaring. "Ahoy, alle hens aan dek!"…

___________________________________ PAUKENSLAG Een goed verstaander heeft aan een half woord Genoeg voor goed begrip, meer is niet nodig De rest doet er niet toe, is overbodig Die gooi je dan als ballast overboord Wat ik hier in het kort mee zeggen wou Wees bondig, maar spel ons niets op de mouw!…

't Bangst Veel verdriet, laatst en in het heden Door geschiedenis vandaag, ontstaan in 't verleden Iedereen, helder en bewust, naïviteit overboord Iedereen als wapen geen mes maar een woord Bezinning is op zijn plaats, nu echt Huil, bid, lach.…

het is misschien ridicuul maar dat was genoeg ik wist onmiddellijk dat we voor elkaar gemaakt waren we werden geliefden verstrengeld in samenklank van tedere innigheid de eeuwige liefde was bij haar kortstondig ze wilde haar leven leiden zonder liefde als ballast tabula rasa was haar obsessie zonder aarzeling gooide ze het kind overboord…

Hard om oprecht te wezen, wees maar zeker Trots dik overboord werpen - niemand is er happig om - plichtsbesef. Dit gegeven de ganse wereld insturen, prioritair Weet beslist dat ik hier lotgenootjes heb. Met de intense hoop der wanhoop Ik kan het niet alleen. Ergens een SOS. Wie duimt?…

in volle pracht daarvoor werkt zij met sterke stralen en kracht ze brengt vogels in de lente blij aan het zingen laat mensen moedig een nieuwe start beginnen wij spiegelen ons graag in haar gouden stralen voelen een soort weemoed als zij gaat dalen maar als ze s” morgens aan de hemel gloort zingt onze ziel en gooien we de zorgen overboord…

eeuwig lijkt zij hier te waken de vrouw, haar verhaal, de kentering een gouden cirkel, tomeloos verlangen naar het meer op de gulden schaal schepen vol graan, dieper glanzend dan goud bij volle maan konden haar niet bekoren, met een stuurse blik en gebiedend woord smeet zij de lading één twee drie in Godsnaam overboord de zee verslond…

Ik gooi het eruit maar zit vast dus overboord ermee vang mezelf in de golfslag mijn armen verstrikken ik zink en ben bang dat het lichaam zal stikken ik zit er al zolang tegen aan te hikken schrijven aan jou is soms speels gemak ik voel mij haast zondig een scherm overbodig de koe die de haas negeert omdat ik zo meta kan beschouwen en ongegeneerd…

ik kreeg er oude rillingen van hoe ik de herinneringen vergeten was de koude sloeg toe vanuit ondergrondse meren het hoofd van vertrouwen werd uit mijn onderbuik gesneden wat was er dan van de idealen overgebleven en al het blinken in heroïsche dromen al die medestanders die onderweg de reling genomen hadden - overboord elk mijmeren…

kinderstemmen vervagen, de bruidssluier -mot erin- vergaat tot stof het goud aan m'n vinger blijkt roestvolstaal laat bruine kringen ik blik je lik de laatste druppel bubbels uit je glas, ik ga ik moet het stof nog sorteren m’n verliezen tellen m’n was binnenhalen m’n tranen drogen de vuilnis buiten zetten en m’n dromen overboord…

Man overboord, lijkt buiten bewustzijn, coma geen reactie, echt alles lijkt dood De kou sloeg een ieder om het hart tot het moment dat de arts ging reanimeren, stier- ven langzaam, maar zeker meer hersencellen, zeer vele De tijd reeds heulde met de duivel mijn hart als immer kabbelde voort terwijl ondertussen het lot een duivels plan…

Maar op die ene dag zag ik een prachtige vrouw Alle woorden overboord en in vuur en vlam keek in naar jou. Direct wist ik, dit is niet tijdelijk en ook geen gril Van een vrouw houden dat is wat ik wil. Aan de wereldse kleinzieligheid heb ik mooi schijt Ik ga voor deze vrouw, want die wil ik niet kwijt.…

' - En als bij toverslag verdrong het tiental zich welhaast en sprong als één man overboord. Zo werd het eensklaps stil aan dek. De mannen zwommen als een gek en wensten, dat ze zonk. Veel opzien werd er zo gebaard. Het werd aan land door hen verklaard: ze leek zo op Verdonk.…

Nooit ben je uit mijn gedachten sinds de dag, dat je mij beschermde in het onstuimige water was je heel dicht bij mij in mijn ijlkoorts sprong ik overboord een wisse verdrinkingsdood tegemoet lange tijd hield je mij boven water gaf de haaien geen enkele kans nu jaren na mijn redding gaf ik je een naam om je te gedenken "EENZAAMHEID" wat…

Als mens uit het aardse leven weg zomaar overboord. Daar waar je nu bent op gegaan in het stof je lichaam verwordend als as weet ik je bent geweest je was. Jouw tijd is nu verleden jouw kleur jouw passie jouw galante verschijning is met een ruk wind mee verdwenen uit het heden.…

Lang was ik bang van water, van zwemmen had ik nooit gehoord Nu voel ik aandrang bij geklater en mijn angst is overboord. Visje visje, diep diep in de zee zoals jij kan ik niet zwemmen en daar zit ik best wel mee. Visje visje in de oceaan, om te kunnen drijven en de schoolslag....ik zou er een slag voor slaan.…

Toen sloeg de stuurman overboord. Hij klom naar boven langs een touw en op het matje werd-ie gauw geroepen door de kapitein. Het onderhoud verliep niet fijn. Al zei de stuur, dat dit hem speet, het matje werd een boetekleed. Al pratend waren, voor ze 't wisten, de mannen aan het redetwisten.…

" gilt de man aan het stuurrad, "Een passagier overboord!" Te laat! de poëet is verdwenen In de diepte van 't dansend meer. Slechts zijn pet vindt men acht dagen later Op de kust van Wieringen weer. ------------------------------------------- uit: Snikken en Grimlachjes (1867)…

angsten en verdrietigheden, dus blijf je doen alsof je een ruimtekoning bent, terwijl je in wezen de meest sombere Nederlander bent, die angstig rondzweeft, elke dag duimend voor de goede afloop, de maan is nog een stukje verder, overpeins je relativerend en trouwens, sinds onverlaten je milieubewuste schip hebben laten zinken, is er geen man overboord…

Dat bijproduct bleef lang een goed bewaard geheim: `Later wierp Gepetto het machismo overboord, leerde krullerig en feminien te zijn na veelvuldig divazang te hebben aangehoord. Hij volgde het glooien van de nerf van voet tot la più bella kruin en zo ontstond Pinokkia en zij beërfde naast Pinokkio de paradijselijke tuin.’…

Het uiterlijk van de vaas rauw en onvoorspelbaar als leven, zegt hoe een vlucht vreemde bochten kan maken gedachten compleet kan ontwrichten. Zij ogen nu nog dagelijks gips traag laag voor laag opgebouwd en ondergedompeld in een waterbad. Tij is even kleurrijk als zijn schrijnend relaas tussen twee polen blijft hij zich stiller bewegen.…