Alle inzendingen over perron OR thuisbrengen OR trein

2 tassen in haar hand de trein staat klaar ze draait zich om zegt ik moet gaan een traan op haar wang ze verstopt zich in haar kraag ze loopt van me weg een leeg gevoel in mijn maag haar trein vertrekt want hij moet gaan ik kijk hem na blijf te lang staan Kijk naar de grond weg van het perron ik pak mijn fiets draai nog…

ik sta bevroren op een leeg perron!…

de blikken van stille mensen op het perron vertragen de trein hun slappe armen houden de wijzers van de stationsklok tegen ik draag geen bloemen onaangenaam dwarrelt koude lucht op ik denk aan de gesloten blinden stof dansend in zonnebanen over het bed met de koperen spijlen vermomd als de maan herken ik haar achter het beslagen raam…

Te wachten op de trein, uiterst moeizaam over de grijze brug, een gele bloem springt open, helder in een draai, en valt niet om. De bloei is een begin, de trein loopt prachtig binnen, is een engel, strijkt langs de perrons. Om niet te verdwalen stappen we in, jij, bedachtzaam, tilt je koffers, probeert opnieuw een brede lach.…

In de verte nog dendert de trein, en de klok tikt maar door. wetend dat ze eenzaam zal zijn, verlaat ze als laatste het spoor.…

De trein van mijn herinneringen stopt niet meer bij ieder station. Het leidt tot ontregelingen: koffers blijven op het perron. Waarom de dienstregeling stokt is bij de leiding wel bekend, zo reageerde men geschokt toen men het patroon had herkend. Men zag al eerder zo’n defect; de dienst heeft zich toen niet hersteld.…

De vrouw was bijna uitgerekend Ze ging bevallen binnenkort Maar ze moest mee met het transport Een schrijver heeft het opgetekend De trein stond stil, de deur ging open Ze struikelde naar het perron Daar was het dat de drang begon Haar vliezen braken bij het lopen En toen zij eenmaal zonder kleren Op douchen wachtend niet meer kon Toen…

van perron negen vertrekken met zwaaiende achterblijvers u moet perron vijf hebben meneer, op mijn vraag naar Arnhem geef mij maar de vijf, dacht ik even, maar dat was verleden…

We nemen de trein, dat wil zeggen, de trein neemt ons mee de jaren van volhardend vervoeren druipen van de geharnaste huid een kort signaal blaast de wagons het palet van het seizoen op gesproken wordt er nauwelijks mannen schommelen mee met de dans van de uitgewoonde salonwagen bleke gezichten onder zwarte hoeden schaakstukken achter gebroken…

bij het ondergaan van de zon sta ik peinzend op een perron vanwaar die ene trein terug al in het middaguur vertrok ik heb alles achter de rug niet langer telt voor mij de klok en goede plaats in een wagon bij het ondergaan van de zon vele landen heb ik bezocht en de steden daar bekeken nog zo veel meer heb ik gekocht voor ik hier…

De trein van mijn onrustig zoeken stoomt naar zijn eindstation en rangeert zich schurkend op het spoor van jouw perron In stilte als in spreken in doen of in gedachten Spiegelt jouw beeld mijn eindeloze trachten Alsof ik geen verleden draag er verder nooit iets is geweest Vervaag jij al mijn kwalijk denken scheppend aan mijn nieuwe geest…

Perron 3 Maandagavond, nee dinsdagochtend 00.13 uur in mijn hoofd wil een zin niet wijken “hoop is uitgestelde teleurstelling” minstens twaalf jonge mensen misschien dertien verlaten de trein ik stap in in de lege coupé is hun warme aanwezigheid nog voelbaar onschuldig-blije stemmen galmen nog na ik dompel me in dit bad…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

met geboorte en jeugd rijtuigen met beslagen ramen de kussen en afscheid in tranen ik hoor en voel de lucht al dikker worden bij zijn nadering van het station maar in lichte flitsen van ogen en gezichten razen wagons in volle vaart voorbij laten mij alleen gestrand op een donker perron zonder trein op weg naar de zon…

staar naar een uitgestorven perron het wordt stil, heel stil Stilletjes laat ik al mijn emoties de vrije loop in een mediterende doop van hoop en vertrouwen dat ik het beter zal doen met alle machten, krachten die ik heb De trein trekt op 'n Duitse, uit herbouwd en verenigd Berlijn!…

Ik mag graag in treinen zitten die op tijd vertrekken. Ik hou van vaders die hun hart toedekken. ------------------------------------------------- uit: 'De geur van natte meisjesharen', 1987.…

waar geen trein vertrekt enkel jouw sporen…

“Allah is groot, ik heb een bom” riep hij verward in de trein, het was een schreeuw om hulp voor zijn psychotisch venijn maar het trotse blauw zag in hem een terrorist op deze lijn compleet met gewaad van zijn Islamitische zijn.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

gevlucht voor de guerilla's via sluikse wegen door het oer sluip ik met volle koffer over een stinkend vol perron niet dat het iemand opvalt de mens is zichzelf het naast tot soldaat mij in het oog krijgt en verveeld de peuk uittrapt tergend traag sloft hij mij nader schopt tegen het oud valies 'k wil me wel veretheren geen gevoel en…

ik hoor het jammerende knarsen en als de trein verdwijnt blijf ik achter met mijn handen op de rug de wind schuurt langs mijn huid het is donker dag, het ga je goed…

.' Er zal een trein zijn en eruitgetuimel en iemand die wuift en sprongetjes maakt en onverstaanbaar van een reis gaat roepen naar wie daar al jaren staat. ------------------------------------------------------- uit: 'Vier manieren om op iemand te wachten', 2001.…

Een leeg perron, een koude wind, en ik moet plassen. Jubel-weer, regenbui en tegels die wippen in het zand. Een stem roept, iets over tien minuten, en mijn voeten draaien als kompas weer naar jouw kant. Kaasbroodje, kaasbroodje, honger heb ik niet. Maar sherry en lusten, lief, maken mij als het perron zo leeg.…

Duffe mensen op het perron. Boze blikken op de klok. De trein is een kwartier vertraagd. Mensen, misbruik zijn woord niet, -God- vloeken van ongeduld, gejaagd. Een lege bank, een vieze ruit. Ik heb een zitplaats, tweede klas. Mensen kijken stom in kranten. De trein gaat, ik rijd achteruit.…

ooit zal ik met je mee gaan samen op reis een zomerse ochtend je hand die me met liefde leidt het perron tussen schaduw en zon rondom statige bomen eerst koffie voor de trein arriveert want haast is aan ons niet gespendeerd de bestemming is bekend maar gelukkig bepalen wij tijd en verblijf het is een genoegen om ongedwongen…

zaterdag 10-09-'11 13.55 uur vanuit de trein die hier even stilstaat langs het perron Almelo de Riet zie ik een eenzame jongeman met een sporttas die verbijsterd om zich heen staat te kijken...…

en het angstig In de gaten houden van de Noodrem Ik zit op het goede spoor Ik zit in de juiste trein Jij gaf jezelf groen licht bij rood Je Javaanse Jongens en je fietstas Overleefden Sindsdien verkende ik vele perrons Boemelde, blies stoom af, derailleerde Maar nu heb ik alles op de rails Nu zit ik in de juiste trein Het was…

Mooie benen en prachtige haren in een verrukkelijke zonneschijn Ik schatte haar op zestien jaar en de schoonheid stapte uit de trein Mooie benen stapten uit de trein zachtjes landden ze op ’t perron In haar jurk ritselde ‘t fijn satijn ik zei jurk, doch bedoelde japon Mooie benen, zo dicht langs mij dat ik ze al zowat aan kon raken Ik…

duik je als een duveltje weer op van het perron in de lucht teken je een zon glimlach, zwaai je door de ruit Brussel in, Brussel uit…