Alle inzendingen over polder OR koeien

De stacaravan in de polder wacht.…

na zijn goede bedoelingen loopt hij op de klippen van zijn zwijgen met weinig meer dan kreupele woorden trekt hij diep de polders in nooit was de helderheid van de duisternis in zijn verscheurde ziel zo nabij…

De koeien kunnen hem minder bekoren En hij krijgt de wind van voren Nu wordt hij gekeurd Gedaan het hard labeur Hij wordt geveld Voor de kleur van het geld De koeien loeien voort Want voor de poort Staat er een ander exemplaar Een jonge adonis zowaar…

Alles gaat voorbij De treinen die langsrazen De koeien die daar grazen Het leven, jou en mij De stad, het dorp, de straten Ooit wordt het stil, verlaten Terug naar wat ooit was Van oersoep, water, gas Naar leven, jou en mij Treinen razen langs Koeien in de wei De zon die onder daalt Alles gaat voorbij…

Als je de koeien zou vermoeien zou het gras sneller groeien dan konden wij daar stoeien.…

Koeien in de wei grazen het sappige gras tot houdbare melk Haiku…

tussen lommerrijke bomen liggen bruinwitte vlekken roerloos bijeen verstillen zelfs hun lome staarten lijdzaam wachtend op de koele avond schemering…

Aanschouw mij, hier en daar, die bende Casselkoeien die louter bruin van haar, als zoveel bloemen bloeien, in ’t gers en in de zon, die, zinkend henentiet die, rood, het rode veld, vol rode vonken giet. ’t Is prachtig overal, ’t Is prachtig, hoe de huiden dier koeien liefgetal van vouwe en verwen luiden; ’t is prachtig hoe ze staan, gebeiteld…

Je ogen spreken een eigen taal als we lopen langs beken genieten van een goed maal in friese weiden, waar de koeien, voorgebogen, zich verspreiden terwijl ze naar ons loeien. Je handen, fijn en zacht glijden over het gras nooit geweten of gedacht dat geluk zo was.…

Gedoken half, in ‘t riet, half zichtbaar, deur de rieten, aanschouwt de koeien mij, die, vers uit hunne slieten en vaste veters, nu op vrije voeten gaan en, gaande, ‘s morgens vroeg, hun lange steerten slaan.…

Koeien zetten gras om in broeikasgas maar met maïs daalt 't scheetvermogen.…

Daar sta ik dan als koe Al het gras is plotseling verdwenen Ondanks dat de afgelopen tijd de zon noch steeds volop had geschenen. Waarschijnlijk krijgen wij als koe Ook van de klimaatverandering te lijden Maar mogelijk eet jij mij op En verlos mij zo uit mijn lijden. Geloof me lezer Er is maar weinig aan Om de hele dag met je poten In…

Koeien loeien elke dag maar eens per maand loeit ons bestaantje!…

Oude koeien uit de sloot hoor ze Nog eens loeien. Ze krabbelen Tegen de walkant op om zich met Ons heden te bemoeien. Roodbont, zwart wit gevlekt; De kosten door de winst gedekt. Melkkoeien zouden het slechts Wezen, maar wat overbleef waren De mageren van de soort die Weldra werden afgewezen.…

Ik moet hier even bomen over koeien die zich bezopen voelen zonder stal en in het wassend water staan te loeien dat er toch iemand hen bevrijden zal van die zo goddeloze waterval.…

Naast huizen Van gebakken steen, Naast hofjes Met drempels En hinderpalen Steek ik dit Ene brugje over En kom langs Opspringende Fonteinen die Het leven, mijn Leven en dat van Jou bezingen, Terecht in een Onvermoede hof Van Eden - wuivend Riet, kwinkelerende Vogels van allerlei Soort en pluimage Die de vrijheid…

Zijn Hollanders in polderen bedreven, de Belgen hebben het tot kunst verheven!…

Dritsende koeien in maat met aarde 's golfslag , ritme ver van zee…

gehaaide koeien koeionerende haaien verschil moet er zijn maar is dat er ook er zijn vissen die grazen en vee dat toehapt…

Mijn straat loopt uit in weiden vol met koeien Achter de dijk meandert de rivier Hier kunnen zij het water wel vermijden Hoor ze loeien: "Wij zijn veilig hier!"…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Voor stadse meid en Greetje uit de polder Voor breezerboy en 65+ Voor druktemakers, voor de scepticus Voor elk terreurmoment draagt u de folder En maakt u onverhoopt een aanslag mee Dan vernietigt deze folder zich gedwee…

De een zit in een hutje op de hei, Een ander in een koestal in de polder, Een derde bij zijn schoonmoeder op zolder, Een vierde vond zelfs onderduik bij mij. En straks is er geen enkel kamerlid Dat nog manhaftig in de kamer zit.…

Een wolkje dartelt boven de polder en verdwijnt even in het niets Honderden vogels met de kolder verzamelen zich wat later boven mijn fiets met een vrolijke bui want plots rolt er over mijn jas een smerig iets…

soms in banken vlammend aan zee vee in weiland op wolken die zachte stilte in razende treinen voorbij de polder beneveld gekneveld door miljarden druppels zie ik niet wat ik heb gemist…

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…

ongezegd liggen koeien in de wei herkauwen is wet mijn maag speelt weer eens op belangrijk ?…

De dag is een feest een klaproos je kan er niet omheen geweldig ze staan er met tientallen koeien een pracht van een beest…

ik kijk naar een roerloos schaap in een lege polder en naar een trein die in de verte richting Jorwerd zoeft ontwaar een verglijdend beeld vol ongekende ruimte nog ongeschonden in tijdloos verzonken groen…