Alle inzendingen over poppetjes aan touwtj

kleindochter verzuchten “oma, mijn moeder kan me zo voor schut zetten” en zie je me gniffelen en denken aan een hinkelende dochter vlakbij het schoolplein samen met haar broertje die gezellig meedoet “ik schaam me dood oma” Ja ja en ik denk terug aan de tijd dat die hinkelende mama mijn dochter me smeekte om niet op het schoolplein mee touwtje…

Voelt nog hoe het touwtje brak. Valt dan uiteindelijk... Met een smak... In de vuilnisbak.…

geboren Daar kan ik mijn eerste herinnering zo mooi waarderen Daar was ik mij ineens bewust van meer Daar werd mijn leven ineens zoveel minder dan het had kunnen zijn De sneeuwvlokjes die vallen De warme chocomel om 20.00 uur ’s avonds Worden ondergewaardeerd bij de regen van kogels Worden weggevaagd bij het ongeluk dat ik nu zie De poppetjes…

Een claustrofobische ruimte van een paar vierkante meter, aan de linkerwand een groen/rode knoppenkast met bereikbaarheids touwtje, een één-deurs linnenkast voor de zomer en wintergarderobe, aan de rechterkant een muur met uitsparing,waarachter de rioleringsbuis van de bovenetage zichtbaar leek weggewerkt.…

Zwevend door de ruimte, touwtje niet meer daar. Onverwacht bezweken. Act voortijdig klaar. Van bovenin de nok, hij was nog nooit zo snel benee. Zijn fladderen helpt niets. Daar zit de tent bepaald niet mee. Een groots applaus weerklinkt als hij zich in het zaagsel boort. Een donderend succes. Het beste ooit op’t slappe koord!…

De veiligheid wordt,zegt men, hierdoor beter Een kaart om je nek aan een touwtje of veter Toen zei men ausweiss nu pas of kaart In je vrijheid beknot, in razende vaart.…

de hemel aan een vliegertouwtje mee speel je zelf die mooie hoofdrol in een soap op de teevee ben je soms een salamander of een malse groene erwt zwem je razendsnelle baantjes in een grote pan met snert is daar plotseling die prins op dat fraaie witte paard blijkt de euro eindelijk toch 't dubbele van een gulden waard kun je nog eens touwtje…

Het is mistig in mijn hoofd, eega zucht al urenlang strakjes wordt zoals beloofd de uitslag kenbaar en ben ik bang! Valt het mee of valt het zwaard dat is wat ons beiden zo onzeker maakt nog een uurtje en zullen we weten of de klieren kunnen stoppen met overuren maken, dus zweten! Het is mistig in mijn hoofd, allerlei scenario…

‘k Zag een jongeman en ook een ouwe staan met aan een touwtje een opgeblazen hart…

en ik zag een oude schildering van een lady in red, die met een vogel aan een touwtje speelde, veel mooier dan al die uitvergrote foto's vol met opgedirkte allures. Ik wilde terug naar de eeuwen, waarin kunst nog tijd kostte en het niet om zeep geholpen werd door populaire grootdoenerij.…

‘Zo gij straks voor me slingren wilt, Als 'k touwtje springen ga. ‘Dat's goed,’ zei Jan, daar liep hij heen, Zo hard als hij maar kon. Nieuwsgierig ben 'k, wie van die vier Dat spelletje wel won.…

En hij bond zijn handen met een touwtje saam; Zo deed hij met alle zeven. En toen hij klaar was zei hij: nu sta Jullie op en loop gevallig, Op een rijtje voor mij en de koning uit, Tot wij komen aan de galleg.…

een autoped met veel te smalle wielen zich vast klievend in het mulle zand een bromtol die na een paar maal drukken zich zoemend bewoog in het rond maar slechts op bikkelharde ondergrond een tol uit een houten garenklos met een touwtje aan een stok door pappa lief gemaakt één dinky toy en een ouwe klomp maakten zijn wereld rond de onderkant…

De kleine Jan had honderd plannen Wat of hij al die tijd zou doen, Hij zou zijn zusje fluiten leren Of touwtje springen voor een zoen, Hij zou gaan tekenen en knippen, Soldaatje spelen met zijn vlag, In 't bad zijn scheepje laten varen, En alles doen wat of maar mag.…

De heer Jan Terlouw u weet wel die oude man van houtje touwtje tot de Corona-risico groep behorend laat van zich horen in de NRCourant regering leg uit waarom je doet wat je doet en vooral waarom je laat wat je laat geef ons de bronnen, kengetallen, feiten laat ons meevoelen, denken, doen, handelen 17 miljoen Nederlanders 17 miljoen meningen…

De wereld was een speeltuin Tikkertje, verstoppertje, touwtje springen Er was zoveel te doen Knikkeren, hinkelen, liedjes zingen Samen met je vriendjes beleefde je avonturen Jullie haalden kattenkwaad uit Trokken belletje bij de buren ...…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Het zijn ook de hoger snel afgeleiden die aan het gekorte touwtje trekken. Helaas niet altijd prijs in deze kermis en moet men het doen met een tegoedbon of stukje plastiek. De auto moet terug, mooi wageltje aan de haak geslagen.. met die andere haak weer van de weg.…

Als het smullen heeft gedaan, Zullen wij aan 't spelen gaan, Touwtje springen, raadsels raân, En ons amuséren. Wie is morgen jarig? Ik! O! wat ben ik in mijn schik: Maatje was nooit karig; En gewis zal 't morgen wer, Feest hier zijn ter mijner eer. Morgen ben ik jarig. Buiten twijfel zal Papa Weer mijn spaarpot vullen.…

Geluk resoneert nou eenmaal grillig haar aanschijn straalt verlangen uit.. meer ingetogen dan met vooruitziende blik schemert zij licht bij de nacht, verscheidenheid ligt besloten, in de geborgenheid van gedachten een teder begin daagt haar karakter uit warm en wild, weerbarstig als altijd haar mond zacht toegeknepen, ontembaar haar sprekende…

Ik heb de dood 'n plekje gegeven een plekje aan mijn zij zo volgt die altijd mij en went steeds meer aan 't leven!…

Over stromen Zelfs wanklank is op muziek gericht leert de juiste tonen horen, zoals het zou moeten zijn, volmaakt met barstjes Jij hebt de bamboefluit aan jouw mond gehecht, lippen gestulpt, ogen gesloten de wind uit het zuiden laat zich beluisteren Hoor het zingen van rivieren, die uitstromen in zee, zoet en zout met zich laten mengen…

Toen hij geglimlacht heeft, 't eerst van zijn leven, kwam hij uit verre, stille landen zweven. Daar had hij geen gehoor en geen gezicht, en leefde alleenlijk bij inwendig licht. Daar is het eenzaam en geen enkel ding wordt er verwacht of laat herinnering. Alles is daar zeer ernstig, en de nacht heeft er geen weemoed, en ook niets dat lacht…

'k Zit met mijn lamme benen in de asse van een stervend vuur. Ik bid; mijn vrienden wenen; en 't hangt mijn keel uit op den duur. Zal ik mij dan vervelen met langer Job te spelen? De schoonste lol, de liefste lol maakt op den einde dol. De schapen moet men scheren en de ezels moet men slaan, ja slaan. Zo wil 'k, in alle…

o Blik vol dood en sterren, o hart vol licht en leed. De dag is spijtig verre; de nacht is hel en wreed. Mijn mond vol wondre smaken die géne vrucht verzaadt. Niemand, o hunkrend waken, die langs mijn venster gaat... Wij zullen nimmer wezen dan Godes angst'ge wezen. - God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

Vuurboetsduin ontzie mij niet wanneer ik hier uw ziel geniet met ogen van een kind dat droomt van overzeese buren van lantaarntjes op zee in wat het Vlie hier achter liet in kokkels van verdronken land die dreven op een zeemanslied waar ik als kind U nader riep met moeder, zusje, vader liep over dit land van Stortemelk waar ik stil stond…

Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven zodat ik vrolijk mij erheen begaf maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf: Er lag een jonge vrouw vol overgave Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust? Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…

hij veert op die nacht het zijn weer de dromen hij kent ze als zijn broekzak och, waren ze te schrijven… de ochtend, de uren een merel kraakt een tak bladgoud ritselt o, laat nog even die stilte blijven vruchten smaken zoet op brosse beschuiten thee dampt geurig warm ademwolkjes tekenen het glas hij veert op, schuchter nog zijn hand…

zagemeel al vissenvoer verzonken in vale vijvers doorboorde eksternesten, onttroonde kruinen, verlaten lijsterplaatsen alleen kraaien krassen de ziel met grafschriften anderen dan ik vergeet je niet landman gaat stil voorbij hier rust een leven totaal vergeten laat me zonder vergeven vergroenen door regen en ontij mijn naam…

Katwijkers aan zee zwoegend in de zee Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree Tegenover de City That Never Sleeps met daarin Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn IJverig leven de twee werelden naast elkaar Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…