Alle inzendingen over raadselachtig gemis

Kringloopwinkel maar weer eens aangedaan Echt zo puur natuur bovendien spontaan. Evident een lederen handtas; een hamster heeft er niets aan Me toch laten inpakken door twee knuffels, en meis zeul maar aan. Gezocht ook gevonden, katten en ja pitbull, ook een kruising De pitbull waanzinnige gek, dikke onzin, larie en apenkool, vet bing!…

Je huilt heel zacht je legt je hoofd tegen mijn borst uit een gevoel van onmacht ontvloeit ook mijn kracht Jouw pijn die ik totaal met je deel zielsbedroefd een brok in mijn keel van het niet te troosten verdriet Woorden zijn niet nodig woorden zijn hier teveel daarom zeggen we ze niet woorden zijn nergens te vinden voor zoveel verdriet…

Hoe ik je zomaar vind hier op het papier hoe je zwijgt en ik jou tussen haakjes zet ( ……… )…

Ik voel jouw huid onder mijn handen en volg met mijn vinger op de foto, de vorm van jouw gezicht. Ik mis je zo! Nee, het valt niet licht. Ik ken toch jouw gedachten. Ja, lach me nu maar uit, ‘k Weet nog de woorden die je zei. Hoor nog jouw stemgeluid: “Ik kan niet altijd bij je blijven, begrijp dat toch een keer.” Ja, jij moest werken…

Kun je iets missen Dat er nooit was Dat je nooit gekend hebt Verlangen naar iets Je weet dat het bestaat Je voelt het bijna Maar net niet Je kunt het bijna raken Zien en ruiken Je strekt je hand uit En het is weg Niet bedoeld Voor dit moment Voor dit leven? Kun je iets missen Dat je nooit had Oh jawel Iedere…

Nog steeds dat gemis naar jou mijn schat Grote liefde van mij alles wat ik met je had Nog steeds dat gemis snijdend in mijn ziel Zo diep geworteld … ben kwetsbaar fragiel Nog steeds dat gemis hoe kan ik vergeten Mijn hart weer helen dat uiteen is gereten Nog steeds dat gemis iedere dag elk moment Gevoel van verlatenheid nu jij er…

het leven los van draad geen speld in die hooiberg het licht en donker in een verschrompeling de precisie vast geklonterd bengelend aan de buitenkant van de hemelrand wentelend in een raadselachtig spel maar ik… klop met mijn knokkels op jouw tere huid gewichtloos laat ik jou vluchten littekens en wonden likkend…

Het raadselachtige lieve ligt in haar als goud ze poetst het niet op maar het is er – zuiver. Mijn blikken zijn roest gestaalde hardnekkigheid verzet tegen de schijn dat krassen mij verwonden. Ik viel diep in haar en vond een tweede adem nieuw ijzer om te roesten bottende twijgen aan stam.…

Laat nu de dag maar los de nacht kent haar eigen regels het raadselachtig herbeleven van schoonheid, angst en pijn Maak je hoofd nu maar leeg de zon geeft alles over aan de maan draait zich om in haar wolkenbed tot ze de nieuwe dag begroet Geef je zelf maar over nu al zit er blijkbaar veel verborgen angst maar die lost niet op bij…

ik mis hoe je mijn naam uitsprak jouw zachte baard. aanstekelijke lach jouw levenslust, brede smaak van muziek jouw kookkunsten, je warme knuffels waarin ik mij zo welkom voelde jij die allerlei mensen samenbracht kleinkunstenaars een podium gaf omdat iedereen een kans verdiende mooi mens het leven kleurde mooier met jou…

Dat is raadselachtig vind ik. Misschien is dat wel reden genoeg om van haar te houden. U zou haar ogen moeten zien haar mond en haar stem. Ook vermoed ik dat haar borsten in orde zijn.…

gemis als het er niet is espresso ‘s ochtends vroeg het zwarte jurkje dat je droeg de lucht, de warmte, de zon voor de winter begon een wijntje bij het eten de mooie momenten die je niet wil vergeten gemis als het over is die bijzondere vriendschap gevoel van blijdschap vertrouwen in iemand jouw hand in zijn hand gemis het meisje…

Zonder afgrijzen werd je ouder hond fries stabij van ons wat heb je veel gegeven deel van ons leven ongecompliceerd lief wezen het verdriet gemis geen mens kan zeggen dat dit gemis geen rouwen is.…

Zie "Ingenieus", Theo Danes' snelsonnet over het opmerkelijke verhaal van deze mysterieuze, raadselachtige Alkibiades, die zelfs voor belangrijke superieuren onder de radar wist te blijven... ________________________________ Hij mag dan ingenieus zijn als een kei Toen hij in dubio zat, op de wip Ging hij heel slim naar China met z'n…

Een traan om het verleden Om het pijnlijke gemis. Het huilen om het gebeuren Omdat hij er niet meer is. Een zucht nu in het heden Omdat het zo moeilijk is. Te leven zonder iemand Te leven met gemis. Een glimlach voor de toekomst Onzeker en vol pijn. Toch met nieuwe moed en kracht Om wat er nog mag zijn!…

langs gebarsten lippen fluistert een cri du coeur nauwelijks verstaanbaar door gloeiende malheur verstrooid probeer ik te luisteren naar het raadselachtig klankdicht onsamenhangend verpakt in lucht vaag beschenen door wat maanlicht brandende ogen zouden liever capituleren maar haar onderbewustzijn laat zich niet kalmeren ze spiegelt…

een sluier van licht dempt schaduwgeroezemoes van de zeegolven haast onhoorbaar doortrilt de nacht raadselachtig aan je oor inademend neem je kracht op langs vingertoppen tot aan je tenen toe de golven blozen zijn naakter dan ooit de nacht vloeit aan je ogen voorbij waakt zachter als massage alleen de geur blijft hangen doorvoed…

In een veelkleurig maar raadselachtig kleed. Een gobelin van onvoorstelbare schoonheid doorboord door kogels van onpeilbaar leed.…

hier, jij daar .....Weg van elkaar .....Onze liefde een bed .....vol gemis…

Een traan om het verleden Om het pijnlijke gemis. Het huilen om ’t gebeuren Omdat ‘hij’ er niet meer is. Een zucht nu in het heden Omdat het zo moeilijk is. Te leven zonder iemand Te leven met gemis. Een glimlach voor de toekomst Onzeker en vol pijn. Toch met nieuwe moed en kracht Om wat er nog mag zijn!…

Maar de poort naar terug was hermetisch gesloten raadselachtig klonk door het sleutelgat de stem Wil je terug naar start los eerst dit raadsel op waarom kraait de kraai niet en de haan wel?…

Ontwaken in een omarming die vast is, losser wil, dan nog inniger wil zijn, een kronkeling op zachte huid ons wetend in het juiste nest, -terwijl alles raadselachtig- en bij 't ontknopen ontrolt je grommende geluid.…

over blijvend gemis kan ik kort zijn het blijft levenslang...…

Een doorzonwoning droomde de zonnekoning mijn grootste gemis.…

Nu De t.v. meldt een nieuw schandaal Een leraar dit keer Hoe banaal De radio zegt Er was een gevecht Slachtoffer werd gevonden Dood Gedumpt in het kanaal Vroeger hoor ik oma zeggen toen gebeurden dat soort dingen niet Op de achtergrond de radio Er klinkt een Nederlands lied De tekst wat raadselachtig Een meisje dood, gevonden…

Zo raadselachtig als de lach van Mona Lisa is jouw verdwijnen in de nacht Zo mooi als haar gezicht was 't jouwe niet, de lijnen en de plooien de kracht in jouw gelaat getuigden sterk van wie je was of bent geweest want nu vermist Ging je vrijwillig weg of greep het noodlot onverhoeds je zonder dat je wist Of niet begrepen…

Raadselachtig sleept hij zich er doorheen Eerst met een been daarna met het andere been Angst is het enige wat hem enigszins bedwingt Bang dat hij misschien wordt verlinkt Dan is het de telefoon die ringt Hij schrikt, adrenaline schiet door zijn bloed Hij gaat weer voort met een voet en daarna zijn andere voet Zodra hij zijn doel heeft bereikt…

‘Is Pasen en de wind is krachtig Mijn windsels liggen op de grond Er speelt een glimlach om mijn mond Er zijn weer vele schapen drachtig Het is en blijft toch raadselachtig Ik fluit mijn trouwe herdershond Die blij is nu hij mij weer vond Hij likt mijn wonden, het is prachtig Ik was slechts enkele dagen dood Het is met recht waarlijk een…

hoor het verlangen in je het gemis erbij ik pak het stil voor je in…

heimwee naar wat was vol onvergoten tranen onderhuids gemis…