Alle inzendingen over richting OR wens OR stijl

Een woord, in moderne stijl Siert de muur. Een handtekening in de lege tijd. Tot een schoonmaker zijn werkt en het verdwijnt, tot mijn spijt.…

mag ik deze dans van u op weg naar het einde vreugdevol en geil vraag ik u in stijl dans met mij, zwierend de dood tegemoet…

Een kleermakersechtpaar uit Beilen kostumeert in velerlei stijlen van pinkpop tot chique, voor straat of boetiek, orkesten die blazen en dweilen.…

wakker in een droom wil ik uit de wereld stappen voorzichtig een stapje over de rand en dan dan zal ik vallen vallen tot ver voorbij het diepe vallen zover totdat ik zweef zweef in het oneindige het vochtige van troost één word met mijn wens als een onzichtbare kring rondom stilte afgesneden van de richtingen die mij niet toebehoorden…

Een dakloze ben ik In 't diepst van Mijn gedachten Ben niet Van hout of steen Maar van mezelf Vervreemd Muren van huid Staan overeind Maar dakloos blijf ik In 't diepst Van mijn gedachten Ben zonder huis, Ben zonder dak - Slechts in woorden Woon ik nog, Alleen de taal Verleent mij nog Onderdak…

De Sint is niet zo blij met Polderpiet; 'Nu moet ik al mijn zwarte robbedoezen Eerst in de tobbe bleken, dan ontkroezen En ook 'zijn knecht' moet weg uit ieder lied Straks mogen ze zelfs niet meer op het dak Dat hele Instituut gaat in de zak!'…

ik wens jou toe wat je mij toewensen zou ik gun jou wat je mij gunnen zou ik geef jou wat je mij geven zou ONVOORWAARDELIJK…

ergens als een herkenning draai ik krullen in het haar en stil me bij het weten dat deze zomer de wijsheid brengt - waar ik voor ga de tijd die telt allang niet meer in dit grote reuzenrad, 'k voel me wind die vrijelijk alle richtingen kiest omdat haar droom de wens is van vertrouwen soms voel ik me regen en spoel dan met de stroming…

Allen heen en weer Als rat, doch is levenspad Eenrichtingsverkeer…

of gecremeerd In de natuur of in stijl Iedereen is anders, Iedereen heeft een ander verleden, Iedereen heeft een andere toekomst: Het is zo, het was zo.…

Dus wil me niet verstoten, vergeef me weer een keer die schuld, houd niet je hart gesloten, dan wordt mijn diepste wens vervuld.…

ons schip lag in west-west-terschelling niet ver van een vrij stijle helling in prachtige steil ging ik onder zeil maar ik struikelde over de spelling…

Dit vindt de clerus dus zéker geen stijl! Echter, Hij zelf zegt: “Die blasfeministische escortgebeurtenis maakt Me best geil!”…

Rutte en Wiebes toch Liegen en konkelen Dát is uw stijl! Ritsel vandaag nog wat Handjeklapklaphandjes Falen de pogingen Dán wacht de bijl!…

in een storm verwaait het gebroken glas zijn doel voorbij tussen vingers als was in stromen vurig zand korrels van een ander leven koelt het nieuwe hart dat het oude heeft gegeven het helende begin naar een toekomst van slagen door wijsheid verwelkomt reis naar hoopvolle dagen…

nog sporen je voetstappen richting zee onuitwisbaar de indrukken ik liep met je mee nog jaren later tekent de omgeving jouw gelopen tracé er lijkt niets veranderd in water en zand gehalmde duinen de basalten pier zij zijn nog hier weer springen wij over de laatste golf die onze afdrukken wist ik kijk naar jou zie eeuwige…

En elke keer als ik zo´n bord zie staan Denk ik: nu geef ik nooit meer richting aan…

ik hoor de grote trom waar kerktorens zijn verdwenen ranken minaretten tegen blauw het indringend schreeuwen om gebed begint al gauw en roept een mannenzee richting moskee onaangedaan schijnt nog de zon maar de seizoenen zijn vergaan subtropen hebben nu ruim baan het levendige bazargeroezemoes waait veelkleurig uit tussen kinderen hoofddoekvrouwen…

Ik sluit mij niet langer weg van de wereld, ik open; mijn raam, jouw toegang. Op weg naar bed suis je me door de bomen vrij. Op een manier, overtuig je me dat mijn gapen geen echte tranen maken. Ik probeer je te vangen, maar je vliegt van m’n pen naar het puntje van m’n tong. Je waait me droog. Op een manier... kan ik nu…

Paarse vogels Zweven boven het rode gras Dat zich verzet tegen de wind Maar desondanks diep Buigen moet voor De hemelse aanwezigheid Dronken schapen Achtervolgen koeien die Niet meer schrikken als een Soortgenoot plotseling ‘boe’ roept maar kirren als Baby’s die net zijn gaan slapen De droom van Een onthoofde kip die op het punt…

In de regen liep ik stil over een plein. De druppels gleden zacht van mijn hoofd, gingen over in mijn tranen. Zo klein tegenover het beeld. Door kou verdoofd bleef ik daar staan. Heel vast had ik geloofd alleen te zijn. Dat was ook zo misschien. Nergens op straat liet een mens zich nog zien. Hoog boven wees een grote arm gestrekt op het zuiden…

Eigenlijk wilde ik Richting uitgang Maar werd door een Onzichtbare persoon (die over het leven ging, zei hij) Tegengehouden omdat Ik wel de weg, maar Nog niet het leven Had afgelegd…

en niet gedanst hebt met de wind Met stijle passen schuifel ik uit je kader als kind, geliefde, moeder, vader en weer als kind…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De woorden dansen door m'n hoofd, soms geen touw aan vast te knopen, heb mezelf toch wel beloofd, 't een beetje egaal te laten lopen. Zo snel als in je gedachten kun je 't niet opschrijven, kun je ook niet verwachten, je pen moet er wel bij kunnen blijven. Hele verhalen doen een wedloop in je hersenpan en maak daar dan maar eens een…

als ik iets had te zeggen niet steeds moest overleggen dan zou ik het wel weten en niemand meer vergeten als ik zou mogen kiezen van jou te houden of te verliezen dan schreef ik een gedicht met een spetterend bericht maar ik heb niets te zeggen moet heel vaak overleggen ben gewoon een mens met een hele grote wens…

Nooit komt er een einde aan deze stille wens. Onze vingers glijden over de horizon, heel intens.…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

Als een vlinder zo teer in deze woelige wereld Als een vlinder zo teer wist je het niet meer Als een vlinder vlieg je weg op zoek naar je dromen Mijn wens voor jou is dat ze uit mogen komen…

diep, intens gelukkig zijn was haar laatste wens zwevend, levend op een wolk als een herboren mens vrij van schuld of schuldig zijn geen lasten op haar rug geen zonden, wonden op haar ziel omhoog en nooit meer terug geest en lichaam in harmonie geen onvolkomen woord verleden, heden smelten samen niets dat haar nog stoort diep, intens…