Alle inzendingen over rivieren

Vandaag zag ik je weer even in de spiegels van het leven stil verdwalen door de nevel van het tomeloze veen Waar ik blozend zon verdroomde in jouw armen die omzoomden en mijn ogen deden lomen in het zand en nergens heen Lang verwachtte ik de dagen dat jouw bedding mij zou dragen maar je spon jouw zachte kragen die mij dreven van het steen…

jouw rivier ontsprong in de mijne een twinkeling van stroming puur en onbevangen van inéénvloeiende voorjaarssneeuw vol van leven met vaste drang we rijpen, we groeien de bedding waardoor we waden is voor langer dan even…

In de brede stroom draaien wilde kolken gulzig zuigend rond als een grote kluwen, laten zich soepel dansend voort duwen door onvermoeibare lucht- en schuim dolken, vol balletglans uit zonnige wolken, om heftig op te springen, dan te luwen, mogen 't goede en 't kwade samen stuwen naar hun einddoel, dat God zal vertolken. Tenslotte treft het…

Grauwe wolken en Holle zinnen Ze martelen mij Alsmaar door Oneindige vloed van Onnozelheid Onguurheid Bedorven en Bestolen Mijn eer Mijn ziel Ontnomen De blauwe knikker Ademt door Gelijktijdig met de seconden Die als stekende dolken Genadeloos mijn voertuig doorboren En de rivier van gal Stroomt geruisloos voorts…

Weet niet of je ooit nog terugkomt het afscheid bij de rivier was zo veelzeggend kon de woorden niet verzinnen bedacht een glimlach maar dat werkte niet zoveel stilte in verdriet.…

Hortend, stotend en gebroken zal toch eens ontgroeid, ontloken staan de knop, (vergeten) in ‘t verschoten gras, de zonden van het menselijk zijn Storend, stortend vloeit verscholen langs de midweg elke traan, verheven tot een vruchtbaar nat, gezongen vloeibaar hartepijn Hevig schijnend brandt de zon de droefnis aller jaren stom Verworven…

rivier van liefde omcirkelt hen die dolende zijn brengt ze liefdevol dichter waar kleuren geen naam dragen gezangen onovertroffen zijn schoonheid 'n serene rust uitstraalt is het de rivier van liefde die hen overtuigde van de passage daar valt de puzzel op zijn plek…

over de kade rolt een fietser voorbij de rivier stroomt altijd richting zee op de ladder strijkt een schilder kozijn na kozijn glad momenten vergeten we sferen niet…

in te gaan Want daar zie ik De rivier niet meer Een moment om In rust mezelf Weer te vinden…

Doodse achtermiddag, aalscholver op een tak waar de rivier het breedst is rimpelt het oppervlak. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

Dit is geen gewone rivier Die zoals van haar verwacht wordt Ergens uitmondt in een breed Uitwaaierende delta ergens aan Een kust - Mijn rivier gaat tegengesteld, Stroomt van een naamloze kust Van een niet nader te noemen land De droogte in, brengt water Voor hen die dorsten, en vruchtbaar Leven in de woestijn Waarin zij uitloopt…

Nabij de poort die mensen koppelt, met de stad en met het groene land, ligt het Amersfoorts Lokaal. Vanouds kwamen hier burgers samen om samen naar de markt te gaan. Ooit werd hier groene zeep gemaakt. Nabij de Eem, die tijdloos stroomt. Nu wordt hier toekomstige tijd, uit vervlogen tijd gemaakt. Mensen kunnen hier weer komen kopen, van…

zo zou alles moeten zijn een rivier zonder begin zonder eind daar waar je waadt en baadt enkel daar de massa van het water begin en eind op de einder van het zicht alles voorhanden, een oever, het strand struikgewas en links en rechts eindeloze toevoer van geestdrift wat snedige vrienden om het aangevoerde wat te snipperen en een glas wijn…

Uit onze hoogstpersoonlijke bron, stroomt een onrustige rivier. Aan de oevers mediteren mensen. Waar water hemels spiegelt. Waar niemand oordeelt. Waar de vrede woont. Waar liefde stroomt. Draag water naar de zee. Neem liefde met je mee.…

energie uit jouw eigenzinnige bron onder gevoelens verborgen om geroezemoes te ontlasten eenzamer in het tumult niet ver weg van de mensen onder een dalende avondzon in een zwijgtaal vol emoties nu je danst als een lentebloem bikinimeisje omdat het goede leven aan nieuwe avonduren begint in de schildersschaduw van de woelige rivier…

Er was laatst een ontketende in die vreemde droom bij de onstuimige rivier een mens niet langer slaaf van het getekende verleden Hij zag beladen schepen varen naar de oude haven bij de zee in het deinen van het water in het dromen over later ging de toekomst langer mee.…

waarvan het hart sprak verlicht door een glans van liefde goedheid en waarachtige toewijding des te sterker voelde de kunstenaar in het bewogen hart de angel van de duivelse kwaadaardigheid steken, hier en daar en overal waar de echo’s van het kwaad weerkaatst werden daalde de dichter met het gewonde hart af naar de oever der rivier…

Ik liep naar de rivier Die stroomde met gestage vloed "Waar ga je heen?” vroeg ik de rivier “Naar onbekende oorden,” zei de rivier “Ga je mee naar de onbestendigheid?” “Oké,” zei ik en nam een duik…

Toen de maan de eerlijke spiegel van mijn dromen was ik eerzucht vond in puur geluk toen nam de rivier mijn spiegel mee naar het onheilspellende van de machtige zee; Nu geeft de rivier mijn spiegel terug heb ik mijn rugzak op mijn rug bomen en wolken als kameraden volg ik de golven vastberaden.…

Dit is het land van Katerveer Katerveer - Katerveer: donder en regen groene rivier en wind. Langs de rivier bij Katerveer Katerveer - Katerveer: strakke boeren bloeiende bomen en gras. En dan de hemel over Katerveer Katerveer - Katerveer: wolken varen geweldig de Veluwe op en af.…

Starend naar de overkant lijkt de rivier oeverloos hoor je alleen het water zonder ophouden stromen een sprong met ogen dicht brengt het koude water een tijdlang tot leven in één keer onder water tot aan de overkant dat is het heilig streven maar of het lukt weet alleen de rivier…

Hij denkt aan een rivier die stroomt. Hij denkt aan de groene bomen. Van gisteren wil hij niets meer weten. Hij is te bang om de rivier over te steken.…

Hardop nadenken en wat uit het raam kijken -- Buiten stroomt de rivier.…

Geel is de rivier Rood de ondergaande zon Donker mijn schaduw…

Lachende meisjes Schoon wassend in de rivier Golvende haren.…

Steen in de rivier hoog gepolijst door water je geduld beloond.…

de loop van bieren beneden de rivieren gaat van blaas naar zee…

is veranderd ja, de rivier stroomt en meandert het vaart zijn eigen koers en dat maakt je ietwat jaloers op die vorm van vrijheid en behendigheid want de rivier slingert door grenzen heen en jij, hoe vaar jij en waarheen?…

van een weerloze rivier…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…