Alle inzendingen over schenken

soms heb ik zin om zomaar op een snikhete zomerdag iemand Gelukkig Nieuwjaar te wensen een onbekende te omarmen en even wat vrolijkheid te schenken zou dit nou ook vrede heten of alleen oorlogsmoeheid…

Ik heb voor jou een hartje Dat hartje zit op slot Ik weet wel... het verwart je: Denkt dat ik je bedot Maar Ik heb hier de zes woorden Waarmee het openspringt Ik schenk hier de akkoorden: Weet dat je in me zingt…

Geruisloos je dienen wil ik vannacht ouderwets en op je wenken een schuimend biertje voor je schenken met de glimlach, ongeacht de retoriek van politiek correct feminisme met een frons onder het maanlicht en onder ons ben ik alleen.. je lustobject.…

parel lachjes schenk ik jou mijn diepte om te wonen en mijn lichaam zuiver lief je stille tranen vaag ik weg je pijn als ik de golf mag zijn die jou over komt…

Wie deze vragen heeft, Moet zich wel bedenken Er nauwelijks aandacht aan te schenken, daar alles verder leeft. Het einde lijkt misschien dichtbij, Maar voor een dichter, immer dichterbij.…

de hemel werd gevuld met bliksemschicht en donderslag vader genoot van het lawaai en het spektakel wat een surprise zijn nakomelingen hadden hem niets mooiers kunnen schenken hij wist nog niet hoe de Tijd het lint van het leven ontrollen zou…

Maar schat schenk mij nog een pils koud en rauw. Ik drink niet snel maar ik zuip al gauw. Het houdt mij jong dus ik word nooit oud. Maar schat schenk mij nog een pils koud en rauw. En na een hele dag door zuipen ‘s avonds alles weer uit kots. Nou dan heb je niet zo’n honger nee dan heb je eerder dorst.…

Het vreemde aan al wat mensen ontgaat schijnt de invloed van stof tot overdenken; wat goed lijkt ter hand genomen onder de avondlijke vaat, porselein net zo goed te breken als te schenken.…

Wanneer rook jou inhaalt en de laatste bloem aarzelend in dichte mist verdwijnt zal de aarde nooit meer zijn adem schenken aan die ene dag welke beperkt de laatste zal zijn…

land van zand van zon en zee van amandelbomen je horizon is mild een heuvelrug je zegt het met olijven al wordt je oud zelfs stokoud meer dan honderd ja zelfs duizend altijd schenk je mij dat pittig olijfgroene…

Met je mooie ogen die schitteren als in de beste dromen spreek je de woorden die niet over je lippen komen met je stralende lach schenk je mij een heerlijk gevoel in mijn leven. een gevoel van groot geluk al is het maar voor even…

Ik moet niet zoveel schenken. Ik moet aan mezelf werken. Ik moet sterken.…

Vandaag zijn de hemelpoorten open om de ziel te ontvangen die mij zo lief is twintig lentes maar en ik overmand door een zee van tranen die ik gaf aan de wind nu schenk ik je aan Moeder Aarde en huis je voor altijd in mijn hart mijn kind…

Aandacht schenk ik je, zoveel ik kan, en voor het overige is er hulp nodig van jezelf, want, jij, net zomin als ik, kan het niet alleen! Maar weet, dat ik er ben!…

Het geeft duidelijkheid Door klare wijn te schenken.…

Maar mijn recht is het dat ik tien keer DENK Voor ik nog aandacht aan zo'n dwaallicht schenk.…

Aandacht schenk ik aan de crocus altijd te ruim in z'n lentegewaad De kleur wat flets, flauw blauw ik neem hem -onterecht-de maat Per slot van rekening is het de bode van lente.…

het is een bezigheid neen, niet al te druk maar boeiend genoeg om tijd aan te schenken het delicate ervan is het moment -dat unieke moment wanneer ik kan zien hoe van die grote eik de schaduw valt hoe stil de aarde dan kan zijn…

Licht van nieuw begin en van tederheden, schenk me vreugde. Licht van overgave, vouw mijn handen samen. Amen.…

een volle lach en toch beheerst tot in de puntjes altijd een hoed het kapsel bol en glad een laatste groet naar volk en vaderland stijlvol en goed dag koninkrijk en troon ik schenk ze met uw toestemming mijn zoon…

soms heb je geluk en zie je een stuk van een wijf met een opzienbarend lijf waarvan je zou denken dat ze het jou moet schenken maar zo werkt dat niet ze moet het zelf willen dat scheelt een tiet en een avondje chillen zeg gewoon tegen haar doe mij maar…

mij licht lees mij uit, lees mijn hoofd stuk schenk mijn geest totaal geluk les mijn dorst, dicht mijn zinnen leer mij de poezie weer te beminnen…

Even later vlucht hij weer, naar de boezem der natuur, maar hij weet niet dat hij straks bij een knetterend vuur met zijn glanzend, kleurig verenpak jou schenken mag de apotheose van de dag.…

die schenken aan hoe-heet-dat-ook-alweer, Alz…nog wat, of zoiets toch ongeveer, tezamen in euh… dinges, in het zuiden. Maar volgens mij, dat ben ik even kwijt, vergat ik mijn donaties al 'n tijd.…

je schat aan blad bestormt de grond verrassend sober de druiven rond schenk jij, oktober je plan de campagne strooit los van franje een symfonie opent met iedere kastanje mahonieharmonie…

De nacht; haar dromen schenken klare wijn in eetpapieren bekertjes. Langs die meteoren, op een zoethouteren kruk zit ze in een wei van sterren de koeienweg te melken ergens in het eindeloze loopt de planeet een blauwtje…

Stop nooit meer met schenken, ik wil geen kater meer nou.…

Vaak kom ik je tegen, altijd onverwacht Stop toch even, dan zie ik al je pracht Kijk in mijn ogen, zie wat ik bedoel Als dat toch zou mogen, schenk mij dat gevoel Dan geef ik mijn lippen en wordt bevrijd Een kortstondig verbond, zonder enige spijt…

Aanvaard gemeende spijt, schenk water bij de wijn... Laat teleurstelling vieren, zie hoezeer ik ween. Haat en ontwijk me desnoods, maar laat me niet alleen…

vind me schenk me rust, geen eenzaamheid breek de spiegel vergeet de functie van de tijd leg je ogen in het duister zie! de gloed die schijnt ga voorbij het gefluister red het leven dat verkwijnt…