Alle inzendingen over stenen OR grafstenen OR stapstenen

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

Here, zonder handen zonder stem Snij de lichtlans van zijn voorhoofd En vang hem in uw stalen klem Voor de wereld hem de glans ontrooft, Lok hem langs de stapsteen sterven, Niet als anderen domweg gedoofd Maar rein, vrij van bederven Langs de kruisweg waar hij in gelooft. -------------------------------------- uit: Junkieverdriet…

Here, zonder handen zonder stem Snij de lichtlans van zijn voorhoofd En vang hem in uw stalen klem Voor de wereld hem de glans ontrooft, Lok hem langs de stapsteen sterven, Niet als anderen domweg gedoofd Maar rein, vrij van bederven Langs de kruisweg waar hij in gelooft. ------------------------------------ uit: 'Junkieverdriet…

waar honderden financieel een steentje aan hebben bijgedragen De grafsteen van Nelis de rustplaats van de Koning van het kind Nelis geloofde in het kind in mensen en die kinderen worden nooit volwassen De steen die zijn graf nu bedekt zal een ieder doen bemerken dat het ieders plicht is te werken om in het goede, het aardige van…

Er kwam een grafsteen met jouw naam. En het maakte het de dag, dat ik me schaam. Iedereen heeft wel eens haast Maar mijn haast die was niet gewoon. Mijn haast is een moordenaar en kostte het leven van één persoon.…

De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen, En zegt, mijn Sterre staat in 't heilige gebied Waar zij de Godheid, waar de Godheid haar beziet, En, voegt het lachen daar, belacht mijn ijdel wenen.…

Zij grijpt naar het heft Een lemmet vonkt in de zon Dan werp ik me plat op de grond Want haar hortende zegekreet Met een tongval uit het zuiden Bekroont de luwe veldslag Nabij het kookpunt Wankelend over stapstenen Loodst ze me door een grijs moeras Waar een geweldig oog lonkt en uitlokt Hoe ik zwetend in haar nevel val Me vasthaak aan…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

ik bak de stenen zelf weer heb genoeg geraapt met wat voor handen was uit rotsen die een levenlang partij beloofden in voegen slechts een fraaie schoorsteen deden roken de fundamenten delen we steen voor steen zal ik gaan bouwen met specie om samen van te houden zie je ogen in het nieuwe licht verschrikken door de open ramen…

de beste dichter mijn werk nog niet geschreven het publiceren van mijn meesterstuk doe ik pas na mijn leven dus vrienden verwacht nog niet van mij dat ik u zal behagen mijn schrijfsels zijn nog enkel spel uit mijn mortale dagen leef lang genoeg, leef mij voorbij lees dan mijn ode aan het leven in gouden letters zal mijn dicht op een grafsteen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De seringenstruik die naast jouw grafsteen bloeit in lila kleuren laat geuren los die dromen beloven er is niets anders in deze wereld dat mij meer kan bekoren dan het bevlogen geluid van gevleugelde vrienden waar het kerkhof zwijgt over diepte van jouw graf en stilte van jouw dood fluiten vogels kleine liederen.…

plezieren zou ik ga niet naar de zerk van mijn lief zij is daar toch niet meer te vinden al vragen de blikken van onze beminden ik dompel mijn herstel niet weer in het grief ik wil haar daar niet aanwezig waren in wind door takken, ruisende regenval kindgeschal of wilde bloemen geuren ik wil daar niet alleen staan staren naar die doodse steen…

Als ik niet meer adem omzwachtel dan mijn lichaam met herinneringen en begraaf me in het vluchtige van je gedachten beitel mijn naam in de tijd die we samen liefhadden lachten en waren mocht dat niet gaan delf dan een slaapplaats in de aarde waarin ik dromen kan maar alsjeblieft… plaats geen kruis op mijn graf of een dekplaat met…

Woont hier bij de steen slechts rust na ijver en vlijt zien zij bedolven nu zwijgend dat 't goed mag zijn het was hun tijd en een leven samen zonder spijt .…

ik wil, zoals zovelen, nalaten niet van nalatigheid beticht worden met verve woorden penselen beitelen in grafstenen letter na letter opdat ik zacht zal rusten een schilderij achterlatend groen en vuur rood en ijs glorend in ochtendstond gloeiend de zee bewolkt niet, neen, nooit weggaan alleen maar achterblijven aan het begin van de avond…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Toen ik begreep dat ook ik ooit sterven zou voelde ik mij zeer alleen En om deze schok te verwerken, bezoek ik elke week zijn grafsteen.…

Het duistert in mijn hart Verdwenen zijn alle dagen Monotoon rijgt de tijd zich aaneen Berustend zijn vele beelden Roerloos vouw ik mijn handen Ik leg me neer op mijn grafsteen Ik strooi een bloemenkrans op Mijn rouwende hart en kerf Stil de letters van mijn naam Een diepe stilte scheidt me Vochtig van de grijze grond Waar kan ik nog…

Grafstenen, rechtop vervreemding van de doden, geschreven in de zon. Slagboom van de geest, houden dromen niet tegen, in een vloek of zucht. Groetings aan schoonheid broze momenten van vreugd, ontvreemd aan de dood.…

wij dierenvrienden in Nederland treuren alleen over gekwelde dode stieren geenszins aangaande dit einde levenspad/matador deze wreedaard interesseert ons geen lor dit enge mensenleven had zeer nuttig kunnen zijn/ helpende handen DIEREN IN NOOD stoer stierf jij zeker niet op jouw grafsteen de zwarte letters domme dood…

onder de vlierstruik van de oude woordhut luierden letters in het mulle zand overmoed en fierheid, hielden ze in stand omarmd door het woord dat de meester had benut het teken in ziel en vaandel gegrift zachte avondwind blies het verweerd signaal uiteen erf geëffend met wat sprokkelhout zonder grafsteen vergeelde foto in een album van schoolschrift…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

De kleine letters achterop mijn grafsteen Zijn later niet te lezen Er stond: Hij was zo depressief ´t was niet te genezen Hij had ook last van grootheidswaan Hij vond zichzelf zo goed Een ieder vond hij onbekwaam Want niets ging als het moet Hij kon zo gek zijn als een deur Zich misdragen als een kind Wie zich aan hem stoorde was een zeur…