Alle inzendingen over stijgende

glans gevuld met zielzuchten volzinnige beloftes waar wolken verklaren in loze geloftes een lied klinkt klatert het klimt hoger dan hoog tot een meeslepend meanderend melodisch betoog getuigen overtuigen overleggen en weerleggen wat wil de redenaar in zijn zangen ons zeggen ijdele redenen argumenteren zijn hunkering zijn woorden dalend dan stijgend…

Een kerkje zo oud en ach zo geweldig oud in het hoge gras de verweerde stenen een haas rent over het kerkhof De wind een koeltje op deze warme dag boven de akker zingt de stijgende leeuwerik jubelend als een engel een stipje aan de hemel Het beekje ritselt en murmelt de jongen ziet het kerkje zo oud en ach de verweerde stenen…

Het stikstofplan trapt boeren op de tenen, Te hoge prijzen aan de pomp, voor gas, Nee, níet dat vroeger alles beter was, Maar dit is bijna niet meer bij te benen. Kortom, ik wil dit kabinet gaan dwingen, Om de hoeveelheid dichtstof terug te dringen.…

Ik plavuis mijn hart met het monter koeterwaal betegel een straat die per abuis lijkt te bewegen in de rust van geweven stijgende lucht gelegen goedlachs pittoresk en authentiek monumentaal Gemurmel in de scheuren naar kabbelende dalen schilderachtig tot in de barsten van nieuwe kleuren het bestaan dat doorleeft in Bourgondische geuren achter…

en stijgend, roekeloos aan zichzelf ontstegen, vindt hij, verscholen tussen puin en ijs, de schemerende bloei van edelweisz en alpenrozen, de stille bloemen van het Paradijs.…

zekerheden wat eeuwenlang is opgebouwd verdwijnt het land is oud de haren grijs wat zich spaarde kwijnt in bankmineur toch dimt het dreinende gezeur dat gonsde in de sterke jaren er is iets aan de hand kan het zijn dat juist de lege beursen gesteunde ruggen rechten in dit verwende jutterland voelt de dikke dijkgraaf wellicht aan zijn stijgende…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand.…

Zo ligt mijn ziel te branden van verlangen, de vlammen hoog en wild ten hemel stijgend, als grote, vuur'ge, opwaarts gaande slangen; en popjens van verstand en rede, hijgend zich reppen, om wat blussingsvocht te langen.... maar 't vuur verheft zich, machtig groot en zwijgend.…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand. -------------------------------- Gestelsche liederen (1949)…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand. -------------------------------- Gestelsche liederen (1949)…

van versmolten harten nog zoveel dagen niet geteld geheimen nog niet gedeeld woorden onuitgesproken strelingen niet gevoeld de horizon is nog niet bereikt Gods schepping niet geheel ontgonnen onbekend waartoe het reikt afscheid of nog meer feestballonnen Wikkel morgen en ook het later in liefde en in stil vertrouwen houd in storm en stijgend…

de toekomst heeft nog geen kleur, geen nieuw geluid om te wennen, daarom moeten we uit een dictionaire, de taal en toon te prikken mengsel van grafieken met stijgende pieken, de dalen vanuit een eigen interpretatie te vertalen mijn omgeving hoest z’n eigen hoon, de argwaan verpakt in afkeurende blikken de angst slaat toe om…

Te zwaar was het water, te Licht is de wind - O, Christofoor, waar is het Kind, het kind - Alom, toen, geheim en Weg-stervende - Blijf bij me, bij me Zwervende - En, eindelijk, stijgend de Maan langs en heen, Een bijna zwijgende Wolk verdween.…

Zo liefde zwijge, waar ze in d'enge hal Van aardse min de liefste aan 't hart mag sluiten, Of stijgend, waar gedachte en woorden stuiten Verstommen voor Gods stille woordenval....…

Hoor, hoe verlangen stijgend lacht, héél luide... Al wete ik niet, wàt of die roep beduide, 'k Hoor een triomfkreet in die gouden lach! O! nieuwe Lente, o nieuwe harte-Meie, Dàt weet ik, dat 'k uw wijding benedije, En juichend groet de nieuwe, heilge dag!…

Maar toch moeten we oppassen, oppassen voor het stijgend water van de zee. Ons land zal onder lopen want we zijn te laat begonnen met de reductie van Co2. Laat daarom al die propellers zich omhoog richten en voluit draaien op groene stroom. Dan kan ons polderland zich als een libelle verheffen boven deze nare natte droom.…

Stijgend zal ik neerzien, Met koude blik en onbewogen mond, Op wat voor eeuwig wegzinkt onder mij. En als de passies, die 'k heb liefgehad, Zich aan mijn kleed'ren hechten en 't gezicht Met schreien heffen en mij angstig vragen Hen niet alleen te laten in de nacht....…

De doses winnen aan gewicht tot onder 't stijgend tegenwicht de tijd het teken heeft verslagen. Hij heeft misschien een jaar, hij heeft misschien iets meer om door remote control ‘t laatste shot, de ultieme vlucht naar de overzij te wagen.…

in het nu Waar niets meer is zoals het was Jouw lach die niemand meer doet stralen Slechts tranen in het tranendal En het donkere licht Waarin jouw aura mij verheft Naar het land der liefde Mijn verborgen Utopia Zullen wij samen reizen over velden van smeltend ijs Naar het diepste der aarde Totdat het vuur jou doet herrijzen Stijgend…

De eerste leeuwrik dunkt hem wonder, Stijgend in onpeilbaar blauw, Waar te nacht nog flits en donder Vochten met hun vloek en klauw; Toen hij blind door stormwind waarde, En niet anders bidden kon Dan te slapen onder de aarde, Vóor hem vond de heldre zon.…

Zet na zet spelen we het spelletje mee Alle punten voor ons Een adempauze van besef wordt gevuld door problemen van een andere orde Verven, kopen, pakken, sjouwen en een stijgend saldotekort Onze inboedel in mijn hoofd en weer terug Op zijn plaats in een andere ruimte Onze ruimte, onze ruimte zolang we willen Onze plek, die we van ons…

hoog boven de wolken langs het dal van druppels dat gekscherend golvend leven genoemd werd koppig in de wind leerde zij haar beide vleugels te spreiden als twee armen zwevend over diepblauwe meren en haar onstuimige zee rustte ze soms heel even uit in korrelig zand haar snavel stond niet stil onbegrepen vloog zij verder stijgend…

Ze dwingt mij tot liggen Wanneer zij bovenop mij gaat zitten Zweetdruppels glinsteren over haar naakte lijf Beiden zijn we bevangen door stijgende hitte Een glimlach gedreven door sexueel verlangen Laat kleine kuiltjes zien in haar rozige wangen Kleine heupschokjes verraden haar plannen Langzaam verliezen we de kracht ons te vermannen Gezamenlijk…

In toenemende mate verbijsterd door het stijgende aantal slachtoffers: talloze doden, gewonden, vermisten. Prognoses bijgesteld, dramatisch verhaal van menselijk leed: bergen en masse.…

sluiten in bewegend heden op voorbij verleden drukt zwaar op kleine minderheden die het surplus parvenu’s niet konden stuiten staat prostitué nog overeind souteneur incluis onze walletjes bewegen reeds richting modus kuis raakten keuzevakkers bij direction de l’eau van de kroonprins niet van hun à propos ze voerden ondanks smeltijs bij stijgend…

Stijgend wil ik neerzien met koude blik en onbewogen mond op wat voor eeuwig wegzinkt onder mij. En als de passies, die 'k heb liefgehad, zich aan mijn kleedren hechten en 't gelaat met schreien heffen en mij angstig vragen, hen niet alleen te laten in de nacht ...…

Voel 't vruchtbaar leven in haar gronden woelen, en, rustloos stijgend, heen end weder striemen, door veie grond en eik en wiegend gras. Bezie het immer reizend water stromen en vlieten, storten, klaatren, golven, dampen. Aanhoor van onder 't loof de vogelreien, bezie ze stijgend door de blauwe lucht.…

Stijgend wil ik neerzien met koude blik en onbewogen mond op wat voor eeuwig wegzinkt onder mij. En als de passies, die 'k heb liefgehad, zich aan mijn kleedren hechten en 't gelaat met schreien heffen en mij angstig vragen, hen niet alleen te laten in den nacht ...…

Landschap in de schemer verloren, Bergtop met een meer zo koud, Koestert schril een vloeibaar goud, Sprankelend in stilstand bevroren, Pegels van ijs markeren de rand, Punten achter elkaar vertand, Verhard en star maar transparant, Kristallen schitteren als korrels zand, Stijgende zon op het koele meer, Stralend licht breekt speels en fel…

Voel 't vruchtbaar leven in haar gronden woelen, en, rustloos stijgend, heen end weder striemen, door veie grond en eik en wiegend gras. Bezie het immer reizend water stromen en vlieten, storten, klaatren, golven, dampen. Aanhoor van onder 't loof de vogelreien, bezie ze stijgend door de blauwe lucht.…