Alle inzendingen over verbannen

De grijze bewolking hing te lang boven mij onbereikbaar was de verwerking van verdriet heel langzaam komt nu het moment langszij dat mijn angstige gevoel jou niet meer ziet De verbanning van het nare verleden is de zware last die nu voor mij ligt maar ik ben pas echt tevreden als mijn leven opnieuw wordt ingericht Een nieuw geheugen zal…

Vannacht had ik een hemelse droom, Alleen vrede zag ik om me heen Onrust en onvrede verbannen naar Een vorig leven, geen schaduw Van hen meer te bekennen hier Alleen zachte tonen, fijne muziek, En ook de kleuren toonden zich In hun allermooiste tooi Pastel in de aller zachtste tonen; En tegen het eind van dit hemelse Gebeuren droomde…

in donkere holen smeden kobolden hun dromen gnomen doen het transport komen verbeelding tekort ik blaas vuur zij wetten ijzers sommige zijn door de toets der kritiek ook geen blijvers vaak roest ook het edelste staal en gaan hun ideeën met de tijd aan de haal er is een museum diep onder de grond waar O2 is verbannen in…

zonder het zwijgen te verbreken was er verzet dat oplaaide toen de duisternis inviel geestenhemden zouden de kogels weren oude dromen werden in bloed gesmoord de dood trok voorbij het was luid geweest tussen twee stilten…

Elke dag sterf ik een beetje meer, verbannen door jouw hart heb ik geen enkel verweer. Zoals een treurwilg heb ik de eerste bladeren verloren, mijn liefde heb je al tijdens de zomer ingevroren. Dag na dag schud ik de tranen van me af, het is de herfst die jij me gaf.…

woede figureert speelt niet meer de hoofdrol wat blijft is onbegrip van het veld verwijderd verwezen naar de tribune eerst in een dip verlamd door onvermogen dan vechten tegen de bierkaai uitermate zinloos verbannen uit de koffiekamer alleen nog sociaal verkeer op straat conditie op peil houden op twee bijvelden tot einde contract de diepte…

Nu hangt hij aan de kapstok, binnenkort wordt hij verbannen naar het hok. En eerst is er een avond waarop ik aarzel naar buiten te gaan. Buiten is het koud In gedachten trek ik voor het eerst die oude jas aan. Ik ben alleen op straat. Wie had dat durven hopen.…

Het water welt dichtbij en ver van hier, het wil de bitterheid opnieuw verbannen. De twijg vol botten rijkt omhoog, zij geeft zich eindeloos gewonnen al is het licht niet warm en droog maar droevig klam, vers uit de bronnen. Was dat een zwaluw die daar vloog? Dan hang ik weer mijn ziel te zonnen...…

aan je denken Iets wat ik al tijden lang niet doe Wat aandacht aan je schenken Al doet het er niet toe Het was iets kleins, iets positiefs In zekere zin zelfs mooi Iets snoepigs, fijn, iets zachts, iets liefs Van een onberispelijk allooi Een moment dat ik weer even dacht Ook dat was jij die tijd Dit had ik echt nooit meer verwacht Het was verbannen…

bestraalt lijkt de ziel niet te gewennen aan wat in wezen toekomst bepaalt taal zonder spraak kerft bleke wangen drijft los van enig baken duidt vooral op dood verlangen als van nature aan de einder geknaagd doven ademende vuren, de wereld wordt belaagd als verdriet de aarde tint, en de weg naar buiten bevlekt is verbannen…

zwartgevlekte tralies verbannen me naar niemandsland,waar bloed gutst over ruwe treden van mijn wanhoop met geplette handen en brekend bot daal ik af, stap voor stap kruip onder de steen waar ontvelde vingers stuiptrekkend aan de waarheid sleuren neergeworpen in schreeuwende inktvlekken worden stenen aangesleept onder en boven…

een harp bespeelt Ademloos wacht ik op je woorden Ik voel Verwarring Je laat me je wereld zien Mijn adem paradijselijk ontnomen Rust verdrongen door verlangen En toch… ik voel Verwarring Je ontvouwt een warm mysterie Slechts een van velen Een voorbode van geestelijk genot Mijn god… ik voel Verwarring Vrije wil was mijn zonde Verbannen…

Wat ik maakte heb ik verbrand, wie ik ben heb ik verbannen: Gij zijt mij zo ver gebleven als ik U. De dag dat in geen spiegel dit gezicht nog zichtbaar zal zijn, is het een droeve dag?…

weken een biertje in je hand Stiekem heb ik naar je gekeken bijna voelbaar was de afstand Ik durfde niets tegen je te zeggen en jij praatte met iedereen Zo graag zou ik 't uit willen leggen maar jij negeert me alleen Een traan glijdt langs m'n wang snel vlucht ik naar de wc Dit gevoel maakt me bang wat moet ik hier in godsnaam mee Verbannen…

over jou of mij of wat we vinden in ‘t totaal de wereld draait door en het verhaal beschrijft twee kanten alle kranten staan nu vol van dit vertrek en van een man wiens nek zich wit wast in de haren van een valse god ‘tot dan’ zeg ik, ‘tot ooit’ want nooit zal ik een Marokkaan de waan verwijten van schijnheiligheid die –toch verbannen…

De schaamteloosheid van onrecht en onmacht, verminking in de willekeur van plaats en tijd, verbannen door een ruis geplukt uit het heelal het bestaan verveelt zich in mij onwillige weerwil van de zondenval een mensbeeld waarover ik struikel, herhaald in de scheidslijn van de horizon, wordt schrikdraad van het verleden versnipperd…

geschreven De beelden zie ik zo weer voor me Een politicus die op het Mediapark in Hilversum Lag te vechten voor zijn leven De dag van de zesde mei Van het jaar tweeduizend twee Draag ik als een zwarte dag met me mee Dat Pim Fortuyn werd vermoord Daarvoor heb ik echt geen woorden Zo'n dag als de zesde mei mag nooit In de geschiedenis verbannen…

Ik wil mijn ogen ervoor sluiten en verbannen uit m'n hoofd. hopend dat het niet meer pijn doet maar dat het kwade is gedoofd. Zodat ik rustig weer kan slapen, en m'n hoofd op het kussen leggen ogen en mond kan sluiten en niks meer hoeven te zeggen.…

In het vrome spoor van de vaderen gloeit de as van de oude religie nog rood na van het aardse hellevuur dat de hemel de seizoenen bevocht, maar smeulend in miljoenen stervensuur Gods jaargetijden niet verbannen mocht. Toch kruipen de dagen dicht op elkaar en doven in het ghetto van de tijd.…

dicht Langzaam droom ik toekomst Over dingen die ik mis Ik vind het nog het stomst Dat die gedachte er niet is Langzaam zie ik verleden Zwevend door de lucht Concentrerend op het heden Sluit ik af met een zucht Langzaam komen alle dingen De dingen voorbij met pijn Ik zou wel willen zingen Er voor je willen zijn Ik heb het echter verbannen…

mensen die dat mooie verheven dier durven mishandelen, zichzelf verlagen tot beulen, zwanendrifters, een uit de hand gelopen hobby van sadisten, sukkels die niet van dieren houden, wat doen zulke mensen hier op onze aarde, en waarom laten wij dat gajes hier hun gang gaan, waarom worden ze niet opgepakt en uit ons universum verbannen…

Onaangepast Er is geen plek Je bent een last Ga terug Naar je eigen vaderland Dit land geeft je geen hand Dit land denkt aan zijn eigen toekomst Aan de vooruitgang Maar in de vooruitgang staan veel mensen aan kant Het midden Is een bal vol tegenstrijdigheden Want als de sporen van ons verleden Langzaam verdwijnen Treedt de oorlog In via de verbannen…

, die jonge wildebras van Corsica, vrouwversierder en spaghettivreter, ja eigenlijk een halve Italiaan Of heette hij nou Nappie, die lowietje, die gemankeerde Don Juan met pens was zonder vrouw maar eigenlijk half mens maar trok als keizer nieuwe kleren aan Op Elba weer een eilandminnares en later, na z'n laatste loo bij Water verbannen…

Leid mij naar jouw tuin van welzaligheid, Doch verbannen zullen wij er wederkeren in gelukkiger tijd. Eva, breng mij vast in de mooiste tuin die in deze verbanning bestaat, de tuin waar telkens onze liefde ontstaat. Breng ons terug in het Fortuin, In uwer liefde schone voortuin.…

Raad mogen verordeningen geven maar uw remedia staat hulpeloos Sedert het beschrevene mij verkoos word ik in afzondering verdreven Zelfs zonlicht heeft verlaten dit gelaat verloren heeft elke uitweg mijn pijn Zoekend naar wat zand in deze woestijn betreur ik alleen mijn verbannen staat Verhoor mijn woordenloze gebeden haar bijzijn doet…

Ontnuchterende antwoorden verbannen alle twijfels en zuiv’re lucht vervuld van rijke zuurstof geven klaarheid die ik node mis. Koesterend in onwetendheid troost ik mij met zinloos denken maar zoals zoveel in deze wereld niet alles is zoals het lijkt.…

Zuidwolder vreugdevuur Verbannen uit het veld Hoe heten wij Of denkt u dat wij heten? Bent u dan echt vergeten Hoe het is om jong te zijn? --------------------------------------------------------- Geschreven naar aanleiding van het verbod van het vreugdevuur van de jongeren van Zuidwolde. De gemeente Bedum kreeg het nastaren.…

Er zijn slechts dieptes in dit gruis, fragmenten van verbannen muren, contouren van een kaartenhuis: de dood is zichtbaar in kwetsuren. Je bent er tóch. Bij het forum op de trap, dicht aan een kratertrap waar zwavel suist of in de wanden waar een weemoed huist. Er is een nacht, een landschap waar geschiedenis werd ongelegen.…

ik droeg een kledingstuk waarvan de naam is vergaan het was de borstrok, ook voor mannen, een gebreid onderhemd om de kou te weerstaan soms hangen er een paar in een museum immers ons opgewarmde weer heeft ze verbannen…

planeten bezaten een kennis waar wij niets meer van weten zij dienden hun koning met vleugelen van vuur niet gebonden aan tijd of duur een opstand brak uit in het vrederijk de onderkoning greep naar de macht in het koninkrijk de oorlog een machtige strijd der titanen het begin van duisterheid en vele tranen de opstandelingen verbannen…