Alle inzendingen over verborgen stromen

Dan antwoord ik: We zijn als Indisch volk verscheurd in twee culturen Men zegt het niet, maar in onze vernedering brandt de Gordel van Smaragd haar verborgen vurigheid in een koud kikkerland…

Verborgen gebreken, een huis geeft ze pas Prijs, wanneer na de wittebroodsweken Er geen grond blijkt voor stabiel grijs. Niet de jaren zal het nog bewaren; noch Gaat het altijd over zwart of wit. Bij goed Onderhoud kan men nog iets sparen van De goede eigenschappen die het huis Ook bezit.…

Maar voordat we verder gaan ken je ook mijn duist’re kanten die ik het liefst verborgen hou weet ik jouw verborgenheden die liever alleen het nachtlicht zien of moeten die geleidelijk verschijnen in een soort gewenproces waarin liefde hopelijk toch wint kom laten we eerst maar eens uit onze schaduwen stappen elkaar bekijken in het zonnelicht…

natuurlijk waren er kinderen zoals ik ze namen mijn gebaren over verdwenen in het daglicht en in alles wat mijn ziel verlangde ik fluisterde ze mijn sterven toe in het midden van de nacht langzaam kwamen ze dan uit de hoeken van de kamer weer tevoorschijn ze woonden in mijn geheim in mijn handen die zich vergeefs vouwden en al…

verbreiden in een woord, waarin begin en einde gloort, valt hij terug in zijn verstilling Hij beoefent zich in het zwijgen, een tegenstrijdig koor, waaruit hij verloor en overstelpt door geluiden aangeboord in te letterlijk verhaal, een geschreven kracht om de stilte in te luiden als overdracht te duiden, maar de kenners begrepen zijn verborgen…

met de vreugde van kinderen die spelend hun dag beginnen zo zijn ze hier gekomen reizigers als wij van zover weg en ons nabij met de adem die draagt wees welkom onder ons stem die ons aanspreekt tot leven gericht op ons hart weet van verborgen pijn in donkere nachten als duisternis de aarde dekt in morgenlicht verlaat…

zouden zien Het is de hoop die als een bloem in een graftombe bloeit in het trieste uitzicht koud en eenzaam in de dagen van ontbering Een sprankje hoop, de schreeuw om hulp voor hun nood dat het verdriet enigszins kon verzachtten Terwijl de mensen aan het andere einde van de wereld het geweten onderzocht En de verborgen…

is tegen de stroom in daar verzet fel geboden zing vecht huil bid lach werk en bewonder de vrijheid in nakomend de belofte dat wij altijd samen staan…

Van levend en intens verdriet Met een verborgen geschiedenis Welke alleen de ware kenner ziet…

nog steeds verborgen achter de thans woekerende iris aanschouwt zij de rimpelstroken rond haar geloken ogen in het spiegelglas van haar serviceflat de handschoen over haar knoken tegen 't jichtig reumavuur herinnert haar het verloren uur dat zij nog het mes hanteerde voor het avondeten vlak voor hij thuis zou komen de straten stromen…

Menselijke schaduwen worden bleker, rekken zich uit in een eindeloze stroom van bitterheid waarin zelfs de zon veroudert, vingers ontstegen aan de bron waarbij de uren zijn geteld.…

De loop der historie verloopt zéér weloverwogen, ook al dacht en denkt men van niet. Alles ligt vast en is tegelijk vrij gelaten. Wij zijn een speelbal op de golven; afhankelijk van de golfstromen. Mensen zijn mieren in het zand: proberen hun eigen luchtkasteel onafhankelijk te bouwen. Ik doorzag alles. Het was het énige wat het leven van…

Water kan weer stromen gaan!…

Je lichaam glanst Een rivier veilig ingebed tussen de oevers van bossages grassige vlaktes Stroom naar de zee van je wezen verborgen nog deels Toont een zwakke rimpeling aan de adelaar tuurt met zijn scherpe ogen ondanks ontwaart in de diepte van je ziel Je gezicht een ontluikende druivenbloem in de vroege zomer Pluizige doorschijnende…

menselijke beelden worden bleker, rekken zich uit in een eindeloze stroom van bitterheid waarin zelfs de zon veroudert, vingers ontstegen aan de bron waarbij de uren zijn geteld.…

van wolken in prevelend water hier was waar de leeuwerik rusteloos scheerde viel en steeg en hier was het waar wij verzwegen wat diep in ons verborgen lag…

Nu dartelt vrij, Op gouden zanden, De stroom voorbij. Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten, Van ver gehoord, Langs 't rotsig boord. Nu vangt een dal De waterval.…

Een eeuwige stroom dreigt over te gaan in de kater van de eeuwige haast dammen dwingen in de plannen kabbelend water tot verleden als onbelangrijk weggezet het heden laat zich daartoe winnen wij zijn aan zet maar wassen onze handen in de stroom die Judas spiegelt…

gebied en biedt mij je grazige flanken stroom,wees water en houd niet op met zijn - bolle zeilen van mijn schip - drijf mij,was mij,spoel mij zuiver rein wees leven boven alle begrip.…

Ik zet alle deurtjes open in m'n hoofd en laat alles stromen wat mij herinnert aan de pijn die mij van elke rede heeft beroofd Dan vul ik m'n hart met mooie dromen en kan ik leven als een blad in de wind nu ik zo m'n geluk weer hervind…

Ik hoorde verborgen stemmen in de toppen, orgelpijpen in een storm, bewogen door het ritmisch gorgelen van het riet, gedirigeerd door wind en wat men alleen maar horen kan maar nimmer ziet, laat zich niet foppen door het steunen van onvermoeibare instrumenten in het ven en griend, wat voor alle buitenlieden als concert - zaal…

Stroom door je longen, naar de kamers van het hart, wees toegankelijk.…

We liepen samen zwijgend langs het water het was een mooie dag, dat moet gezegd je haren goed gekapt, je scheiding recht een toonbeeld van perfectie voor je vader Zoals gewoonlijk volgde ik jouw tred gedwee als immer, passend in jouw kader je strakke pak gestevend, scherp de naden als was jij reeds gekleed voor onze echt Mijn oog viel op…

Hamster de kooi ontvlucht, knaagt aan het snoer waar vriend stroom zijn onopgemerkt leventje leidt. Pats zegt vriend stroom ineens hamsterbeëindigend. Kindertjes huilen al enige tijd.…

Regen kennen we, het wast de ogen en het brein, hecht zich aan de huid en hals van eigenwaarde waarop rimpels zijn verschenen het maakt groter dan het origineel het steek de vingers uit de handen het vervult de dorst tot lust en heelt holten van gebed voordat die voorgoed zijn verdwenen het laaft de ziel der zotheid, draagt de lemen…

Tussen steile rotsen door dicht woud omringd dendert de stortbeek naar beneden geeft zich over aan de wil van de oeroude Schepping over hem heen stijgt en daalt telkens een gondel langs de helling steeds onderworpen aan menselijk gezag de hotsende stroom bereikt het lage dal zoekt als kabbelend riviertje de tijd zonder eind het…

] nodigt de menigte uit om met de afgevaardigden met de stroom mee te begeven en ook om vooral geen strop te leggen om de lege hals waarvan het sluitstuk zich juist heeft geabonneerd op het etiket van verborgen zonden…

En tóch geloven dat het lente wordt, al valt de koude regen neer in stromen op kale, zwarte takken van de bomen; al zijn de dagen lichteloos en kort. En tóch geloven dat de zon het wint, al houdt ze zich soms dagenlang verborgen; zoals een mens,in ’t donker van de zorgen, soms plotseling een zonnig plekje vindt.…

Jij had nog wat van dat ronde dat ik speels betastte,bevoelde ...groen,verlegen Maar het gras is kort geschoren de dijk -tegen de stroom- opgehoogd Verliefdheid opgedroogd 'n nieuwe droom heeft de overhand .........gekregen.…

Scheepsboegen steken krachtig uit het steen, vertellen over strijd en overwinning der Vlaamse stroom, naar woelig verleden heen. Geweldig beeldhouwwerk toont de leiding van de stad, waar de klank roept: "Samen één: muzenhand, geldbeurs en arbeidsstuwing."…