Netgedichten

netgedicht (nr. 28.329):

Herfstorgel

Ik hoorde verborgen
stemmen in de toppen,
orgelpijpen in een storm,
bewogen door het ritmisch
gorgelen van het riet,
gedirigeerd door wind en
wat men alleen maar horen
kan maar nimmer ziet, laat
zich niet foppen door het
steunen van onvermoeibare
instrumenten in het ven
en griend, wat voor alle
buitenlieden als concert -
zaal dient, op het podium
bij woelig water recipieert
het donker, op tonen dieper
dan de diepste bas, vandaag
zijn de losgelaten octaven
niet te stemmen, blijven
we de beste vrienden,
geformeerd tot erehaag.