inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 28.328):

Dementie

je kijkt
ontwijkt
de dag die er nog is

vergeten
in de tijd

met een sluier van niet weten
draag je stiltes in me op
kijk je blind naar ons verleden
alsof de dag is afgegleden

tot een wereld
die je mijdt

maar soms
verlicht de helderheid je ogen
schittert kleur tot regenbogen
zie je wat ons samen maakt

dan ben jij opnieuw de moeder
de onvolprezen hoeder
die in vuur over ons waakt

het zijn de stiltes
die weer keren

het is je traan
die alles dooft

het zijn
wij samen
die dan huilen

nooit meer schuilen

nooit meer blijven

in elkaar

Schrijver: John Kroos, 3 oktober 2009


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

1.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 680

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Karin
Datum:
7 oktober 2009
Email:
karintjehotmail.com
Echt een super mooi gedicht, kan je er eentje voor mij schrijven?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)