Alle inzendingen over verder

En dan gaat het verder... Elke dag is het langer geleden. Maar voor mij nog als gisteren, voor anderen al weer verleden. Het missen wordt meer en meer... Elke dag nog denk ik aan jou, mijn hart doet nog zo'n zeer.. Het gaat mij allemaal te vlug, Soms denk ik dat je bij me bent, maar daarna besef ik...…

Ik kijk om me heen Lachende mensen die verder leven alsof er niks is gebeurd Mensen die ook van mij verwachten dat ik gewoon verder leef Hoe halen ze het in hun hoofd?! Ik kijk om me heen Gebouwen, huizen, bussen Treinen, wegen, verkeerslichten Wat kan mij het allemaal schelen!…

Ik wil weer verder reizen en niet alleen naar landen maar lopen over alle paden die de weg vormen in het leven van mijn bestaan.…

toen ze in het naakt begin zichzelf voor het eerst herkent nam ze me in haar verder aankleden zo graag mee om verheven te leren dat groei het leven beheerst…

Je moet je leven leeg leven. Tenslotte moeten lege flessen niet meer op het strand gevonden worden, maar in de glasbak worden gedaan. Als er schot in de zaak komt - wat je kunt voelen zonder iets te voelen, net als het naderen van de herfst - wordt alles prettig overzichtelijk. Geen bergen. Heuvels. Niet winnen, niet verliezen. Niet vriezen…

tussen de vogels zocht ik hem een vreemde in nabijheid ik speurde lente in zijn roep herkenning in zijn ogen als was het reiken naar eenzelfde hoogte of blindelings op zoek naar vaste grond maar hij zou zingen op de randen van de nacht en daarna bij me komen zitten vandaag zag ik ons zij aan zij in een volmaakte vlucht nog nooit…

Het afscheid is de klok die herinneringen wegtikt en niets geeft. Verlaten is de wakkere gedachte die je lege schaduw nog leger maakt. Ik waak weer met teveel woorden en teken met mijn ogen een herinnering die je zou kunnen vinden en die je misschien zou willen bewaren wanneer ik je blijf zoeken en je zonder een echo gevonden…

Dan stap je uit de schaduw om in de zon, verder te gaan.…

Zoek jij mij ook zoals ik jou in alles wat veel verder gaat dan het voorbij of slaap je zacht in mijn berusting droom je met me als de nacht ons album openslaat hoor jij mij ook zoals ik jou om antwoord vragen in de echo van oneindigheid en schreeuw jij dan net zoals ik het stille van jouw naam *Zoals elk jaar…

meer jij hebt mij keihard bedonderd de situatie waarin ik nu verkeer heeft mij veel te lang verwonderd Waarom het zover moest komen vraag ik mij nu niet langer af jij hebt die beslissing genomen weg was je met gestrekte draf Kruip alsjeblieft niet meer terug mijn hart kan dat echt niet aan ik geef mezelf die steun in de rug door alleen verder…

Afstand en tijd liet zich bedwingen, donderwolken schoven stil nader, een denken liet alles in schaduw, ons zalig lied verder uitzingen. Een draaikolk der vele illusie's, vocht blijvend trouw in mezelf, ver van 'n nog verborgen vlinder, eindigde in vele krachtloze ruzies.…

het was jouw adem tegen de ruit warmte van binnenuit die tot kleine druppels bevroor het uitzicht onmogelijk maakte door een kou die ons beiden diep raakte in confronteren wist de vorst ons buiten te sluiten door het ijs op de ruiten wij kenden onze plaats maakten het warm in huis en met haard glimlachten een winterslaap verder…

zijn echo na in eeuwigheid dringend wil de druppel die voortdurend in de stroom vergaat gezien gehoord worden, nogmaals, dat voortdurend sterven bevalt me niet, wendt het moment zich een korte stonde tot de wind het doet me denken aan niet bestaan, aan ongemerkt voorbijgaan aan niets dan lucht en ledigheid, nu, gevoelens voeren altijd verder…

Telkens genieten van hoge spookgestalten: bomen in de mist.…

ik was in de wolken maar meedogenloos brandde de zon op mijn nalatenschap tekende verstrooiing in een buiige lucht maar het feest was een regenboog verder schreef donker betrokken over wereld en waarden op een zichzelf vernietigende aarde het weer zat mij tegen de zon won een heldere hemel mijn testament heeft niemand gekend…

Opgelost voor Ze begonnen is Horizon die zich Niet meer kennen laat Blijf alleen achter Op de stoepen van De stad, straten Vol mensen die Zichtbaar voor Elkaar onvindbaar Zijn - winkeldeuren Die gaan sluiten Zonder dat ze Voor mij ook maar Een ogenblik open Zijn geweest Met lege zakken En niets ziende Ogen trek ik Verder…

Absolute waarheden ze bestaan gelukkig niet maar in elke wijsheid zit wel wat waarheid en ook andersom zo kom je toch steeds weer een stukje verder…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat de woorden vallen in een zilveren schaal het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre trommels…

soms praat ik met je over dagelijkse dingen ik vertel je over pa de boodschappen we jou dan zo missen nu wij samen lopen met dat gapende gat tussen ons in en wij dit vullen met grappen en lachen om niet te hoeven voelen hoe leeg…

met zachte weemoed betasten we de lagen waaruit we bestaan het hart laat zich vaker raken dan het hoofd we ademen overgave het strijkend licht maakt onze jaarringen voor even zichtbaar in liefde verder leven geen tranen te verbijten in het woud van genade…

Renners struikelen Strijders falen Lopen tegen stenen muren Om het einde te halen Verliezers pruilen Onwetenden vallen Lijken bij het minste geringste tegen een muur op te knallen Alleen de ziende blinde Kijkt alles met een glimlach aan Zij weet hoe ze moet vallen En vooral hoe ze daarna verder moet gaan…

ik groef koel zand legde dat op warme eindeloze benen met liefdevolle hand we waren op het strand verbrandden voeten in de gang naar zee zij fluisterde verkoeling golven namen ons snel mee steeds verder uit de kust hitte werd met schuim geblust daar dreef je aan mijn handen in het spaarzame oranje pas toen braken voor mij alle banden…

Wolvega, des ochtends vroeg Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn onvermogen En mij vertelden Dat ook de reis Naar gene zijde Wegens mijn zondeval Voorwaar niet lukken zal…

is de terugweg ingezet als veel, verder weg komt te staan heb ik onderweg wel goed opgelet of droomde ik, door alsmaar voort te gaan beschrijf ik het tanend heden waar tafels en stoelen bevriezen en van mijn kamer hoeken worden afgesneden; heb ik het dan over loslaten of over verliezen het kan ook zijn dat mijn bewegende buitenring…

Razende stormen geselen schuiten Vreselijk angstig is men in kajuiten Zo ver weg van de reddende kust Vuurrode hanen met oranje kammen Kraaien zo hard als sirenes bij vlammen Die laaien en niet willen worden geblust Van alle tijden de Amerikanen Nu strijdend met trauma’s als veteranen Geen vrede meer vindend bij ‘In God we trust’ Verder…

moest ik doorstromen voelde me opgelaten zonder goed contact…

Zijn de dingen scheefgegroeid in de tijd, of ben ik dat, heb ik het zicht niet meer, kijk ik alleen nog maar om met een spijt naar wat er was, niet nog wel eens een keer een kans beleeft. Elk voorbijgaan doet zeer; de dromen die niet tot wasdom kwamen, de pogingen, goed bedoeld, de namen die verdwenen. Een vreemd spel, dit leven waarin ik mij…

Nee, en dat voelt niet goed Omdat ik geen weet heb van je lege handen in die van ons Onze frisse neus mist de ochtend dampen Ogen staan wel open , maar... Ze denken nergens aan Maar hebben zoveel gevoel Omdat alles prikkelt Niet van de bossen waar we moeten wandelen Of de stranden met zijn zee Nee, en dat voelt niet goed wat ik…

Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, door ’n land van onzekerheid. Waar witte rozen bloeien, die niet sterven in de strijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, naar het vuur van de oneindigheid. Haar vlam zal altijd blijven branden, ook al komt ooit onze tijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, over de weg die wij samen…

Alleen zo kan ik verder leven, totdat ik je ooit weer zie. Wil jij mij deze wensen alsnog geven? het zijn er helaas wel meer dan drie.…