338 resultaten.
Mijn woorden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 129 Jarenlang vergezeld
door de schijn
slechts zichtbaar voor
hen die
het waagden
te verdwalen in
de onmetelijkheid van
mijn ziel
maar hopeloos
verstrikt raakten
in de spinsels
van mijn brein
Onvermoeibaar
probeer ik
letters te vangen
maar mijn woorden
verdwijnen onafwendbaar
in de kieren
van mijn leven.…
Schildersverdriet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 820 Vannacht heb ik stofgoud verstrooid
Over de treurbeuk die over de stroom hangt
Een wapenschild met een vlinder geschetst
Om blauwbloedig met vaandel en een loze kreet
Te tronen door een luwe dreef
Verder heb ik een aquarel af
Een inktvis die zonnebaders van het strand plukt
Tentakels die uitvloeien in zand
Al beken ik ruiterlijk
Dat niemand…
Bevrijdingsdag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.348 Jij hebt mijn levensbron leeggezogen
met jouw tentakels van zelfbehoud
al jouw mooie woorden waren gelogen
en al jouw bedoelingen waren zo fout
Ik verafschuw de komende periode
waarin ik jou zal moeten verslaan
in mijn droom zal ik jou doden
om wat jij mij hebt aangedaan
Jouw egoïsme wappert de vlag
wat vind jij jezelf toch geweldig
ik…
traag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 137 zonder iets te breken
vliegt het verlies
in volle vaart
de ruimte binnen
na de plompverloren plof
op de stenen vloer
zet de stilte kil
en oorverdovend in
we staren naar de
zich verdringende
grijpgrage tentakels van
het onaanraakbare ding
zoals de slak
zonder oog of talent
voor de versnellende pas
bijt het verlies zich vast…
Barri Xines
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 384 Achter flinterdun glas
is het uitpuilende blauw
van dijen
in netkousen zichtbaar,
verstrikte mannen
happen naar lucht
en staren blindelings
op hun eigen reflecties.…
Als attractie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 je liefde
was stroperig
hongerig
verstrikte ik
in je web
gracieus
kwam je nader
dansend
op draden
zinnend op pret
je zoog
me niet leeg
maar verenigde
slechts genen
zodat leven bleef
als attractie
liet je mij
hangen om
nog meer prooien
te kunnen vangen…
Afscheid
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 2.200 Door de tentakels van mijn geest
ben je voorgoed aan mij verbonden.
Mijn niets ontziend gedachtenbeest
verlustigt zich, likt oude wonden.…
Denken
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 632 Grijs
denken
aan het water
en wilgen treuren
geel
De verre wind
vangt
hoge toppen
Voeten
pletten
eikenfruit
Het lage licht
grijpt
met tentakels
spinnemaaksels
vast
Het dorre
notenbomenblad
kwispelt
en overstemt
steeds meer
de mijmeringen
in m’n hoofd
van zomeravond-
zijn
De herfst
zit in de lucht
en loutert
zwoel…
Tegendraads gaan
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 ik heb me
mijn hele leven
al bezeerd aan
prikkeldraad
ik wist dat
het er was en
mij een slechte
uitdaging gaf
ik kon het
nooit weerstaan
moest altijd weer
tegendraads gaan
halen en
schrammen waren
legio er was altijd
een bloeder in de regio
nooit is mij
een pad onthuld
zonder die vreselijk
scherpe tentakels
ik banjerde…
Water
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 103 De schaduw op de muur
vreet aan haar lichaam, haar hoofd
hij slaat zijn tentakels uit, trekt ze dan weer terug
het zweet staat op haar voorhoofd
is het angst of de alom verzengende warmte
ze schreeuwt om water, water, water
dan zwijgt zij
slaat het aangerukte glas maar om
ze heeft er geen druppel van gedronken
maar als de klok aangeeft…
die reiken naar mijn geest
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.616 ik rammel aan de tralies
maar alles lijkt vergeefs
jou voel ik in me groeien
onwaakt word ik een beest
sluimerend voel ik tentakels
die reiken naar mijn geest
jij opent de gebieden waar
ik nog nimmer ben geweest
door jou voel ik de muren
die ik zelf heb gebouwd
jij doet me beseffen dat
ik weer van iemand houd
maak me maar wakker…
LAIS CCCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 Opdoemend bevrijding der luchten ziet
de nacht, waarin 'k mij boven zee en land
verheffen kan, jou strelen met dit lied
van git dat in jouw kamer klatert en vlamt
en doeken zet in lichterlaaie, zand
van rotsen maakt, van tongen tentakels
met de kleefgreep van ware verzinsels
die mij gaar binden als sliert op een spoel.…
Schaduw rondde al
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 53 nooit wilde ik buigen
maar schaduw rondde al
onder de last mijn schouders
ik die altijd
hoog op tornde
tegen de strakste wind
elementen trotseerde
met fier geheven hoofd
in de trots van mijn jaren
ben verstrikt geraakt
op stikken na sterft de tijd die
mijn bestaan nog mogelijk maakt…
Zonsondergang boven zee
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 164 ik sleep de zonsondergang
tot vlak achter je hoofd
je haar lijkt wel van ebbenhout
in de waaier van rood licht
de lucht trilt en weeft zich
teder rond je zachte huid
ik raak je aan, je heupen
raak verstrikt in je armen
zeewater bubbelt
als champagne…
Burka gedicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 559 gesluierd is mijn taal
verstrikt in woordgewaden
worstel ik totdat ik
bijna stik in-
ademend verplichte stof
mijn ogen zijn niet
neergeslagen als ik breek
tradities loos in schrift
van warm naar koud
het boeit mij niet
of u van mij
of mijn gedichten houdt
vrij wil ik zijn en
naakt in stromingen
van ongedwongen stijl…
Ontzilting
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 115 een koelkast geopend
het licht gevonden
de eigen weg gevolgd
in zwanendrift verstrikt
de oerkracht gezocht
kwetsbaar geworden
nooit vergeven
sommigen wel
de veters losgetrokken
die weer
in de knoop geraken
de friet gegeten
het zout vergeten
geen probleem…
De vreemdeling
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 103 Aan stof en puinhopen ontsnapt
Gevlogen voor het grof geweld
De greep van water nauwelijks ontkomen
Verstrikt in grauwe grens versperring
Een nachtmerrie, de slaap ontsproten
Snakkend naar het ochtendlicht
Waar is mijn lief in het Avondland
De hoop snelt voor mij vooruit
Gesmoord in onbegrip.…
Betweter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 190 nog altijd
houd ik van jou
wel op ’n afstand
daar jij mij
niet meer velen kan
gedragen in ’n hart
dat je met pure liefde
omringde
raakte je verstrikt
in jouw eigen web
de moed
die je je eerder
toegeëigend had
gaf je aan de wind
jij wist wel beter…
in de maalstroom
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 169 met rommelende onderbuiken
draaien wij ondersteboven
In de maalstroom en terug
verstrikt in het web van het zielloze zijn
de altijd hongerende onrust
schreeuwt naar alle moeders
maar de borsten van de moeders
zijn allang opgedroogd
in de zo ontstane kraters
verschuilt zich de valse slang
vluchten kan niet meer
en er is geen weg terug…
Rouwend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Raak me niet aan, ik sla
vuur uit mijn onvergoten tranen
om de tentakels in mijn buik
ik verschroei elke hand
(ook de mijne)
Raak me niet aan, mijn huid
staat strak om de oude wonden
gehard tot een schurend harnas
tegen wat niemand mag doen
(en toch is gebeurd)
Raak me niet aan, mijn buik
verdraagt geen enkele druk
op het weivlies om…
ontkenning ontkend
hartenkreet
1.0 met 16 stemmen 1.538 de eenzaamheid is zelfverkozen
en spreidt zich uit
ik hoor haar stem
en zie haar gezicht
het hart zingt
zelfs verstrikt
de ontkenning is net begonnen
maar ontkent zich niet
die blauwe ogen
achter die blauwe ogen
die eeuwige spiegel van de ziel
die eeuwige herkenning
van eenzaam zeldzame liefde…
Elegie
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 729 Op bizarre wijze
verstrikt en droog gebloed,
lijkt hij nog het meest
op een verfrommelde landkaart:
geronnen rivieren volgen
het besmeurde relief van zijn veren.
Uit een donkere plek
onder zijn verwrongen nek
groeien rode bloemen.…
Het Huis
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.591 Men is verstrikt in het huis
men loopt van broodkast naar muur
men klopt op het beeld van een deur
men schrikt van het letterlijk zicht
eerst schrijft men gedwee wat er is
dan leest men hoe alles ontvleest
in de avond dooft men het raam
men hoort nog gehoorzaam een beek
dan dover in het donker de zee -
--------------------------------…
Schittering
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.735 Verlegen maakt iemand
op zijn mooist, siert hem
van binnen
Verstrikt in aarzelingen
houdt hij het schichtig
voor gezien
Trilt hij van twijfel of
is het de inspanning zijn
hand niet te laten vangen
door gebaar, zijn mond door woord?…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 980 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
Huwelijk 1
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.821 Tentakels van slijm,
van nat, gepland gerief,
de druk van schaar,
het schokkend soppen.
Je geur.
Verlept,
maar trok eens aan in oude dagen.
Was ik elders binnen gegaan,
lag andere baard aan mij te knagen.
Ik snap niets van dit,
van jou.
Van onze dwang, plicht, plicht,drang.…
mijn appel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 760 Alles wordt overschaduwd door schemerig zwart
De zon komt niet meer door mijn luchtbel heen
De liefde is als een vrucht
Zacht en rood is het gevoel
Totdat de rijping begint
Verstrikt in een web van draden
Herken ik mezelf niet meer
Veranderd door warmte en genegenheid en pijn
Onherkenbaar voor mezelf geworden
Waarom kan ik niet met jou
Zoals…
Depressie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 156 In tegenpolen die onderontwikkeld verstrikt raakten in hun eigen plooien
Onderzoek ik pre-evolutionaire syndromen waarbij mijn intelligentie van pas is gekomen
Na jaren van dolen, ben ik erachter gekomen, dat ik deze schaduwen moet mijden om niet verder te leiden
Mijn huidige expressie verdrukt een depressie
Waar ik ben aan ontkomen door in mezelf…
LAIS CCLXIX
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Het is verdriet, maar dan zonder tranen,
bedrog als gevolg van de belofte,
doos voor het andermaal verkochte,
liefde verstrikt in het haten van toen,
lust met de wansmaak van het bezochte.
Hoe hard is het echt, hoe zacht was de zoen?…
Raven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 102 Ze wisselen
in verstrikte tijd
snavels en veren uit
Gijzelen elkaars dromen
kruipen over vloeren
met scherven bezaaid
Ze grijpen bloedige letters
brengen zonder iets te begrijpen
met fladderende vleugels
En dichtgeschroeide ogen
achterstevoren verhalen
van zon naar aarde
Een krijsen in de ruimte
van een zwarte
onheilspellende…