traag

zonder iets te breken
vliegt het verlies
in volle vaart
de ruimte binnen

na de plompverloren plof
op de stenen vloer
zet de stilte kil
en oorverdovend in

we staren naar de
zich verdringende
grijpgrage tentakels van
het onaanraakbare ding

zoals de slak
zonder oog of talent
voor de versnellende pas
bijt het verlies zich vast

in slepende schurende tred
schoorvoetend gevolgd
door de stille trom
van verslagenheid

Verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 137