Alle inzendingen over verveelding

normaal, wat vrienden rond een open haard een galerie vol beelden een merel bij de kriekentaart een kind dat zich verveelde normaal, een doodgewone zaak een visser die zijn net leegt twee vissen aan dezelfde haak een krab die nog beweegt normaal, zo'n alledaags woord als leven en eten met elkaar niets dat de rust verstoort en bij het…

vroeger ook al goed mis neem Coen Moulijn altijd weer met chagrijn aan de gekrijte zijlijn nooit verhoord zijn wens linksbinnen veel contact met de bal Happel zei ik beslis kon ook niet eens wegdromen moest altijd klaar staan om te worden aangespeeld voor één schijnbeweging één rush één voorzet één goal wat heeft die kleine zich verveeld…

Steeds ontwijkt hij verveeld je ogen. Zo komen vreemde prentjes, een rochelend espressoapparaat en een exitbordje in zijn blik. Hoe kan hij zo'n stroom aan dingen stoppen? Maar zie: haar voet drukt tegen de jouwe. Eén seconde van onbestaanbaar geluk. Dan recht ze zich voor sigaretten. Vergissing.…

En de andere dag, is de vorige dag vergeten, dat ze dramden,verveelden, of domweg klierig waren want daar zijn we tenslotte allemaal geweest.…

gedreven duel in een tweegevecht, lijken beiden helften even echt, waarvan de waarheid verder reikte dan het toekomstig pad, zocht naar de kwaal in het hof van Eden, maar wist niet wat, waarschijnlijk lagen de parels in het verleden, een omzichtig verhaal langs doorluchtige zwijnen of uit een vergeelde krant, geschreven ooit met dezelfde verveelde…

Over het krakende ei dwaalt een hemelse bode op zoek naar zijn antipode en dat zijt gij mogelijk dat men op zulk een kleine schaal niet denken kan het maakt nijdig of men is verveeld dus veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet en plotseling kan…

Ik kijk je volop in de ogen die als schaapjes over drijven alsof ze onbeperkt kunnen blijven zolang het blauw maar onbewogen Ik verzoek je, zeg me wat er is Verveelde zuchten; langs me heen verkilde flitsen, verwerpen alleen jij ziet het fout; jij hebt het mis Onderdruk zuigt damp uit kring stormen dreigt in koude vlagen tot opheldering…

De smalle paadjes van het bos waar honden en kinderen speelden waar we onze ogen uitkeken en ons geen moment verveelden. Het mooie groen van de bomen en het ritselend struikgewas ik heb vandaag opnieuw weer beseft het echte leven begint nu pas.…

Verveeld heeft mij eindelijk dat haten, Dat eeuwig gezang en geween. Ik zweeg, en zoals ik nu zwijg, Zo zweeg er op aarde nooit een.…

Vanmiddag dus bijna verveeld gekeken hoe vader haar het hok uit trok. Ze was zo stijf als een ding. Geen traan gelaten toen hij haar begroef maar later liep je langs het hok, begon in neus en keel toch iets te gloeien, als na zeven pepermunten tegelijk.…

vergeten verhalen vertellend verbeten vertalen versnellend verdorven vertering verbeeld verworven verkering verveeld gebonden gedichten geschreven gevonden gezichten gegeven gedeelde getoonde gevaren gespeelde gekloonde gebaren bedachte bedoeling bedreven betrachte bevoeling beleven bedrogen bebaarden bedwongen bevlogen bejaarden…

. _____________________________________ 't Is niet voor niets dat hij de huichelaar Pinokkio genoemd heeft als zijn voorbeeld De grijns die ons tien jaar zo heeft verveeld 't Is vreemd maar blijkbaar voor Dick zelf toch waar Gelukkig staat hij boven de partijen Als supervisor van GW's lakeien…

voldoening nemen met het leven als een sterveling het niet vinden van de zwarte tand zijn symbool van dood in leven hij kreunt al decadenlang terwijl het knagen langzaam duurt de tand des tijds wit verbleekt kent slecht haar eigen genade en de avonturier des goden leert het teren kennen van zij die nooit stierven en zich stierlijk verveelden…

In het land van Babbelaar waar hoogste woorden voeren delen zwetsers achterklap dijenkletsers ginnegap en staan de lamme leuteraars verveeld bij ouwe hoeren In het land van Babbelaar waar kletsnekken flaneren worden bomen opgezet door kommaneukers opgelet en staat een boze Babbelaar loslippig te oreren In het land van Babbelaar waar…

We zwijgen verveeld, schorten ‘t leven op, proberen hem een poosje te laten zwijgen; niemand zegt wat als ik zwijg, verdedigt hij zich in weer ‘n eindeloos uitweiden. Hun eigen stem maakt ze tot woordjunk, de drempellozen hebben de halve wereld; verbaasd mij dat ze ‘n natuurlijke dood sterven, niet halfweg door toorn geveld.…

Voor Ajax ben ik nu, al heeft voetbal me altijd stierlijk verveeld.…

Alle pracht uit mijn diepste beoordeel jij verveeld. Jij bent de stier in mijn porseleinwinkel. Je bent Satan. Wij zijn het plaatje. Satan wakend over een slapende Jezus. Jij bent alle duitsers, ik één Canadezen, What goes around comes around heb ik ooit gelezen…

Die sierkrullend letterlijk mijn gevoelens nimmer verveelden. Toen dat gevoel nog bij die dagen leefden als een tevreden leeshonger opwekkend gedicht. In de volheid van mijn dromen zou jij eens weer op mij af kunnen komen. Zomaar in een droom verschijnend voor de komst van het ochtendlicht.…

liefde bijeen raapte wat woorden stond er ineens wist je meer vrouw dan voorheen toch was er geen keuze het zorgen ging door hij was je partner ik pas een starter ja, voor de passie daar ging je wel voor ik heb je geopend jezelf laten zien jij rechtte je rug vond de weg snel weer terug in de rol die je speelde voordat je je even verveelde…

straatjes van mijn jeugd ik liep er nooit te kniezen ik had ze voor het kiezen dat was een ware deugd de straatjes van mijn jeugd daar trok ik aan de bellen dan vlug de pas versnellen soms was ik een ondeugd de straatjes van mijn jeugd waar ik met vuurtjes speelde waar mij geen spel verveelde…

Met uppercuts slaat zij de ogen dicht van wie zich bij Mies Bouwman niet verveelden. Natuurlijk is dit dommepraat. En rechts. Ik ben het ook oneens met wat hier staat zolang het om het een óf ander gaat. Het werkelijke leven ken je slechts als je behalve Mandelstams memoires ook onderkent dat Pietje Keizer waar is.…

Je keert je af, verveeld en ongenegen daar je de inhoud en de afloop kent: een saai verhaal, en ook geen happy end.…

Mijn succesfactoren zijn niet in balans ik ben niet met mijn wezen in gesprek in mijn ogen hangt de verveelde blik van John Malkovich na een moord mr.…

gevlucht voor de guerilla's via sluikse wegen door het oer sluip ik met volle koffer over een stinkend vol perron niet dat het iemand opvalt de mens is zichzelf het naast tot soldaat mij in het oog krijgt en verveeld de peuk uittrapt tergend traag sloft hij mij nader schopt tegen het oud valies 'k wil me wel veretheren geen gevoel en…

de Russen stonden op een rij om een voor een te scoren niemand wilt het nu nog horen de dreun dreunt vol ongeloof na we liggen eruit, eruit, eruit zoals Johan Cruijf altijd zegt scheids heeft gelijk, hij fluit het is voorbij, voorbij, voorbij we hebben gewoon wat minder gespeeld de wedstrijd op zich was wel goed ik heb me zeker niet verveeld…

ik zag je verdwijnen in de gouden lijst van vrijdagmiddag verschijnen heb een spiegelbeeld gekocht je lacht de ander toe die met het kaartje speelt de prijs was geen geruststelling ik heb jou er niet mee verveeld antieker lijkt het beeld dat jaren ouder schijnt het valse licht speelt parten alsof het zonlicht zo verdwijnt onwennig…

er heeft zich angst genesteld in mijn buik hoe ik ook rek de spanning trek ik er niet uit naast warmte van weten van woorden die ik niet meer wil vergeten zinnen die je sprak toen je mijn zon nog in je ogen had handen je nog streelden stilte niet verveelde in het koesteren van elkaar samen weten te verliezen liet zich door passie niet…

gleed gestaag voorbij de uren vielen als los zand op de ongelezen ochtendkrant binnen oog- en oorbereik hing de deurbel stil voor lijk de telefoon hield zich ook al dood waarmee hij een saaie aanblik bood uit de radio kabbelden geluiden die op niets bijzonders duidden slechts wat slome variété verder niets zinnigs op de teevee verveeld…

Maar toen zij op wou bergen, moe, verveeld, Zag ze in de doos en wist niet hoe ze daar In passen moesten, keurig ingedeeld. Want God was streng, maar sliep - dus geen gevaar. Zij liet ze vallen, zag er niet meer naar Om en ging vlug naar een mooi engelbeeld.…

schaduwen van niet nagekomen beloftes zwijgend vormen zich de patronen aan iedere vorm kleeft een stem die als een paukenslag droomtijd versplintert tegen de horizon verrijst een matglazen spiegel waarin alles steeds kleiner wegdrijft en tegelijkertijd groter naderbij glijdt langs de oever hangen aan verweesde meerpalen de grijze stegen verveeld…