Alle inzendingen over voorjaar OR liefde

het voorjaar klopt op de deur van jonge lente ik ben er klaar voor de lente kriebelt op de rug van het voorjaar want daar zit de jeuk behoedzaam schuiven sneeuwklokjes en krokussen winter voor zich uit dappere kopjes tarten de verlate vorst maak dat je wegkomt vliegjes vragen in het nog prille voorjaarslicht elkaar weer ten dans…

Een vlinder vliegt hier voor mijn raam zijn kleur is prachtig geel. De lucht is blauw de wolkjes wit. Een prachtig tafereel.. Ik kijk naar hem. bewonder hem. Zwaai maar wat overmoedig. Zijn oog is klein. Hij kijkt naar mij, ik voel me heel reusachtig. Hij is niet bang, ach ja waarom. Hij is nu blij te leven. Ik heb een boek,…

Het voorjaar, het voorjaar! Slechts gebonden aan 't weer Kom 20 graden Met barbecue-zon De lente, de lente! Vleesspiesensamenspel Een keur aan goed vlees Smullen na 't begon…

er woont een merel in mijn tuin hij zingt van de liefde op een hartjesdag hij wakkert het voorjaar aan alsof er roze stofjes zweven een proviand voor mijn ziel ik voel mijn lach de tobberige wereld verdwijnt achter een gordijn van zacht frivool zijn laat me dromen, verzinnen zo vlinderachtig, prachtig deze vreugde minnen…

Het prille voorjaar lijkt al aangebroken. Dieren glijden nu nog op het ijs. Bloemen en planten komen in zicht. Nog even en dan is het zover. Dan zal het voorjaar uit haar jas kruipen en hopelijk prachtig worden.…

Het groeit en bloeit en bemoeit zich niet met geld het schijnt en verdwijnt het belijnt mijn gevoel Onstuimig als een eerste liefde stroomt het voorjaar over de aarde streelt de bomen in knop zo lieflijk dat ze open moeten zonder enig verweer tegen deze stralende kracht het streelt mijn hart onroert en omhult mij zo zacht…

hoe bevriende vogels het voorjaar bezingen ooit krijg jij de liefde die jij verdient maar tot die tijd moet je jouw lusten bedwingen.…

Als bloesem in het voorjaar als dauw op een blad de maan in je ogen het leven als schat de glimlach op je lippen de glans van je haar een blik uit jouw ogen die ik zo bewaar de zee die wij horen een meeuw in het zicht ik schilder de plaatjes met mijn ogen dicht jouw hand in de mijne hier aan het strand een liefde voor leven doen wij…

zie ze staan onder de boom nog onbeschut onze lentedroom het hoge blauw strakt ijzig koud maar roze ochtendlicht kust al warm je gezicht je lach ontwaakt op het moment dat ik vol liefde jouw lippen raak eindelijk voorjaar in eerste kleur en nieuwe geur na de lange wintertijd…

Zij draagt het voorjaar in een hart dat zingt van zomer, zoals vogels, klein en kwetsbaar, zoals sneeuw smelt in haar handen, uit liefde voor het leven dat aan kracht en kleur gaat winnen, strooit zij woorden als bloemen, tovert zachte zinnen, laat het lied van lente opnieuw beginnen en alles ademt ZON!…

In liefde geschreven voor mijn oudste zus Hennie Terwijl het leven langzaam Wakker wordt en in dit Late voorjaar ook de vogels De lente weer herkennen Ligt voor jou het einde Langzaam op de loer Leven dat stil aan Lijden werd en zichzelf Begint op te geven - Ik hou je hand vast Om je tot in de eeuwigheid Niet meer los te laten…

Heel vroeg in het voorjaar bloeit hij. Hij komt uit China, Met een boot meegekomen, door iemand die zijn schoonheid zag. Fijn dat ik hem nu bewonderen mag. Ook anderen hebben zijn schoonheid gezien. Een toneelschrijver sprak erover. ‘La dame aux camélias.’ Frans natuurlijk. La dame droeg altijd die bloem.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Vroeger rook ik 't voorjaar in mijn straat door honinggeuren aangewaaid uit het gindse bos vandaan vandaag hoor ik 't voorjaar: de lente komt eraan! in het gekwetter en getetter onder zovele vleugels uit zovele snaveltjes vandaan…

voor moeder plukt ze nog ieder voorjaar maderliefjes…

Er is nog zoveel te verhalen Verder dan gepraat Maar ik ben alleen op straat En kan liefde slechts vertalen Neem nu deze dag Sneeuwklokjes zon en noordenwind Het voorjaar dat openlijk begint Terwijl jij het niet beleven mag Ik spreek ronduit Al hoor je ’t niet Het moet geduid Men noemt dit verwerken van verdriet Het is een gezamenlijk…

Vroeg in het voorjaar verdrijft zonlicht de kilte uit mijn winterhart…

Nog in pa's knoopsgat het voorjaar van gisteren - "vergeet-mij-niet-jes..."…

Het voorjaar komt eraan, echt! Al is het deze keer wat later… Knotwilg Ik draag het voorjaar in mijn afgezaagde armen, wacht nog even met het uit te strooien, tot een hoopvolle wind haar zal ontdooien en ons met rijke bloesem zal verwarmen.…

ondanks het besluit te zwijgen -geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in prille zachte voorjaarswind…

Woorden zijn woorden, bleek, tot we ze kleur geven – met onze daden.…

op ons aller erf houdt ons achter glazen gekooid bepaalt dit voorjaar de toon ja dit voorjaar is er ook eentje om nooit te vergeten…

in ‘t vroege voorjaar zag ik een bed krokussen staan in ‘t oog springend tussen zilverwitte berkenstammen lieten ze hun kleurige kelkjes in de lentezon opengaan in ’t vroege voorjaar zag ik een bed krokussen staan vol hoop keken ze mijn vermoeide winterogen aan hun gouden hartjes straalden als echte liefdesvlammen in ’t vroege voorjaar zag…

ik heb jou altijd mijn eerste woorden gestuurd uit de zomer van mijn hart verpakt in de mooiste lentekleuren zongen zij al voorjaar toen de laatste sneeuw nog niet gesmolten was wij die altijd samen spelden in diepgang ons gedicht opstelden om zo de warme empathie te leren van samen leven in proberen onze liefde op wit papier…

voorjaar of zomer na een fikse hagelbui bloeit de natuur weer…

voorjaar perst zich al door laatste winternaden met frisse kleuren [haiku]…

gevlekte vogel voel je vrij ieder voorjaar om te beminnen…

Blad in de winter rijp voor bezinning en sier begroet het voorjaar.…

altijd beducht te worden weg geblazen ook op de vlucht zo op liefde is ingesteld…