181 resultaten.
Hartstocht
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 2.800 Vonken spatten in een vurige vulkaan.
Ik kus je ronde borsten je buik je gezicht.
Totdat een orkaan is gaan liggen.
En je weer teder in mijn armen ligt.…
Kerstkind
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.379 Je kijkt het aan
en het borrelt van binnen
Een stukje vreugde komt omhoog
Je zou een liedje willen zingen
Je ogen houden het niet droog
Je voelt je een vulkaan van liefde
Dat heeft dit kindeke gedaan
Het was de mensheid
die je griefde
Maar je enthousiasme
komt eraan!…
De schreeuw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 359 Met een hart vol achterdocht
staat hij op de brug
leunend op de balustrade
Vecht hij tegen wanhoop
terwijl de avondzon het golvende
kronkelende landschap kust
O hartstochtelijk
vurig schouwspel, vulkaan Krakatau
De schreeuw, O rode lucht met gouden gloed
Stroomt kokend bloed
het duizelig gemoed…
Incognito
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 608 Ik weet niet wat het is dat mijn bloed zo
naar beneden wordt getrokken, alsof het een
wil worden met rode rivieren uit vulkanen
of met Israëlisch zand in woestijnen,
sterren rondom de maan.…
Hier liegt de droom zo kleurloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 340 Ik ben de angel
het pijnlijke (ge)weten
het blinde oog dat traant
Ik ben de hitte
de dans op de vulkaan
het abracadabra op oude stenen
Ik ben de dorst
in een zee van zout water
wat het rechte krom buigt
* * *
Toen ik nog kind was
wist ik alles beter
Ik was vriendjes
met de Zon en de ether
Alle dingen waren één
* *…
Ook
gedicht
4.0 met 5 stemmen 2.877 Vulkanen hebben namen
die ook blijven als ze niet spuwen.
Dezelfde naam belooft niet
dat je op elkaar lijkt. Water en spoken
kunnen door veel dingen heen. Kun je
door niets heen kijken? Spoken leven
wel en niet. Absent is als je er bent
door er niet te zijn. Ik mis je soms
ook als je er bent.…
Liefste
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 127 Als diepe trechters van een vulkaan,
waren je mooie groene ogen.
Ik zag in hen de zee, de zon, de sterren en de maan,
nooit hebben zij gelogen.
Voel regen als tranen vallen in het haar,
de wereld huilt er is een cirkel gebroken.
Want ik ben hier en jij nu daar,
’n mes diep in mijn hart gestoken.…
Zeegod bij Tahiti
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 954 De zeegod rust met zijn hoofd
op een vulkaan die borrelend
warm langs zijn oren bruist
de haren als zeewier omhoog
op een krioelend bed van leven
op tien kilometer diep
Zo groot is hij dat hij slechts
drie keren ademhaalt per vier
en twintig uur, een maal in
het wordt weer eb
nog eens uit
het wordt weer vloed
opnieuw vallend getij…
Lorelei en het getal pi
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 1.876 woordje van jou tegen de drank
en de voortschrijdende dementie
weet niet meer wie ik ben voor jou
waar ik eindig en jij begint
me in de morgen samenraap
nog steeds verbaasd over
uit hoeveel stukken ik besta
je mag me ook laten, meis
een roestbruin aapje met rheuma
in een schuddende boom op een berg
die een vulkaan blijkt te zijn
zich…
Haar gympen op de middenstip
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 217 Als lava van een vulkaan
Aan haar gegeven.
Heel even.
Mijn mond viel open.
Een walm van frituurvet.
Een kroket.
En dan haar gympen,
Nat ook van de regen.
Samen op de middenstip.…
Down under
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 231 ondergoed
om de ochtend te halen
zie ik je foto liggen
het getik van de hamer
om de krab te kraken
gonst nog in mijn hoofd
in de verte hoor ik een taxi
kou kruipt langs mijn benen
in de deuropening sta ik
met een laken omgeslagen
als Ceasar in zijn laatste dagen
ooit legde ik jouw twijfel
naast mij neer omdat ik
wilde dansen op een vulkaan…
Daar
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 142 onverwachts
Gestaag gaat de bus
verder richting stad
Maar ik ben nog daar,
waar de regenboog
het canyon raakt
en 't pad die weidse lus haakt
in het landschap
Vlak, onder de gletsjer
Wil geen pot met goud
maar lopen nu de storm
is uitgeraasd
De knisperende zwarte lava
als basterdsuiker onder m'n voeten
Zonder haast
laveren tussen de vulkanen…
IJsland onder vuur
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 426 Een aswolk afkomstig van de IJslandse vulkaan Eyjafjallajökull drijft naar het Europese vasteland. Het vliegverkeer in Europa ligt stil. Vele passagiers zitten vast op de luchthavens. Men vraagt zich af wanneer de situatie zich zal normaliseren……
vergeten
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 648 En de nacht werd zoals
een uitgedoofde vulkaan
duister met een waas van de maan
De wind kil vernietigend
door dorpen en straten
waar de mensen elkaar haten
En het is stil zo erg stil
niemand waagt zich naar buiten
geen vogel hoor je meer fluiten
En als de dag geen dag meer wordt
en planten uit zullen sterven
de kinderen van morgen…
In de aderen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 178 achtergelaten zonder ze ooit terug te vinden
de wegen zijn er zwak en vaag
geen huizen aan de flanken
de geesten van het landschap
wonen zonder dak en wand
vlak zijn de velden zelden
grillig de waterranden van de oceaan
sentimenten slaan op holle rotsen de trom
de melodie van de maanstand bevrucht
het koninkrijk van bontkragen en vistuig
vulkanen…
Eénoog
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 7.249 perspectief wenkt naar Eenoog
die taalt naar gebaren in golvend
landschap de verte licht trillend
op door vuurtje dat loopt naar boog
die spant als vers gebakken lucht
de vulkaan werkt als een paard
ruzie slaat uitdrukking die staat
voor het vrije woord op de vlucht
sluit het alibi terwijl de schrille gil
doordringt in het land van niemand…
pijn
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.091 hoe heftig is vaak pijn
ook ondraaglijk zelfs
soms als een slapende
vulkaan in het
onderbewustzijn
die bij tijd en wijle
zich gaat roeren
en haar verstikkende
inhoud afvuurt
naar het hart
als vurige pijlen
geladen met vragen
en waaroms die
onbeantwoord blijven
maar wel aan het
verstand gaan knagen
pijn gaat soms gepaard
met beelden…
mijn vriend,
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 273 steeds wanneer de dagen lengen
het licht begint te spreken en afstanden
zich verzwelgen in een onzinnig geluid trilt jouw
mond en ratelt het oude hart als
nooit tevoor en stigma’s als vulkanen herrijzen
hoe kan ik toch jouw tuin gaan wieden
als steeds een beving mij verjaagt
en lieden die de muren willen dragen
op gescheurde fundamenten…
Vuurketen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 36 Ondergronds botsen
mijn gedachten op hem
Ze scheuren vlammen
uit zijn gestalte, uit zijn stem
Ze blazen vuur in zijn huis
leggen vuur om zijn vrouw
Een keten van kraters
Aswolken over de wereld
En ik in het Stille Midden
van de catastrofen
die zijn huwelijk moeten treffen
zonder hem te deren
Hoeveel naschokken nog?
Hoeveel hitte…
Verandering
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 864 De eenzaamheid met lege gevoelens
Donder en bliksem heersen overal
Een mol kan zijn weg niet vinden
De nacht vol met zwarte sterren
Een regen van orkanen valt
Het grijze water is bevroren
Vulkanen spuwen donkere assen
De lava stroomt door de straten
Een vallende glinstering
Zonnestralen verwarmen de dorre aarde
De ark begint te werken
De…
Wat een moed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 312 Wat een moed om
die bittere smaak te proeven
een jas van ijs te dragen
fagotmuziek te willen horen
balancerend op ’n draad van eenzaamheid
Heldhaftig bent u
om door dorre bladeren en gure wind
te schuifelen op uw voeten
die doorweekt zijn
van zilte koude tranen op uw huid
Daadkrachtig als altijd
dansend op een vulkaan
voelt u onbaatzuchtig…
LEEGHEID
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 258 ontstaan
Ooit werd elk gedicht gemakkelijk ontroofd
aan de hersenspinsels van mijn brein
met het grootste gemak hiervan los gekloofd
en als vlinders fladderend ter beschikking
gesteld aan een ieder die in me gelooft
Ik moet er nu voor werken, hard werken
nooit heb ik me hiervoor zo uitgesloofd
Maar ik geef niet op, oh nee zeker niet
Deze vulkaan…
Geheimtaal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 Na een duidelijkheid die woorden spuugden
Als een explosieve vulkaan; die een verassing
Gaf na een woordbreuk aan de boorden tot een
Te kort in het communicatief bestaan.
Spanning die tot ontlading leidt, wanneer het
Al dagen rommelt met een Vesuviaanse kracht.…
MET DANK AAN GERRIT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 46 ik heb stenen platgeslagen
bergen opgepompt
vulkanen aan - en uitgeblazen
doe het niet meer
raak hiervan zo afgestompt
ga nu vlinders behagen
zie kikkers krabben aan hun kont
ga al kietelend brandnetels plagen
bijt in de vinger die
zich om mij wond
als je dat dan hebt gedaan
valt niets meer uit de toon
als een gans een aria fluit
is…
Liefde als water en vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Stoom uit stromende lava,
uit een brullende vulkaan,
die land wordt in de zee.
Liefdesenergie die mensen delen,
is het wonderbaarlijke leven,
dat moeders altijd baren.
Is liefde die ons, iedere dag,
weer geboren laat worden.
Wanneer we beminnen,
met hart en ziel.
Wanneer we voor grote liefde,
helemaal open durven staan.…
Bromo
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 159 Zwijgend als het graf kon hij
In vredestijd zijn ei niet kwijt
Ik heb die slapende vulkaan
Zien barsten, krater stuk zien slaan
Een fiets knalt hard tegen de muur
Soms was ik stuur dan achterlamp
Nadat het gif der lavadamp
Zich mengde met het zwavelzuur
En dreigde dan de volle laag
Kwam zij, stoer zonder weegeklaag
Tussen ons beiden staan…
Van de Beagle op de krater
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 386 de hand
hoog over keien los op zand
Voor de lachers aan zijn kant
ging hij plat hoog aan de steile wand
door gevoelens voor een ei overmand
kuiken vloog uit schaal nog in stand
Is zo’n fossiel al niet bepaald courant
Zijn kleindochter op El Teide beland
maakte ons op Tenerife koning klant
Ze vroeg kijk met mij over de rand
van de vulkaan…
Smoor
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 258 Tornado’s gieren door het lichaam
razen stormend af en aan,
bliksemschichten, donderslagen,
het brein verhit als een vulkaan.
Volledig zoek alle controle,
bloed tiert door het dolle heen
bonkt en beukt, ontwricht de maagstreek
gelijk een drilboor doet met steen.…
Nieuws onder de zon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 152 Vulkanen laten ons mensen ervaren,
hoe de aarde zichzelf vernieuwt.
Oorlogen laten ons mannen weten,
hoe alles bij het oude blijft.
Zolang een man zichzelf niet kent,
zal hij nooit, nooit, nimmer,
kunnen kiezen en worden herboren.
Brengt hij niets nieuws onder de zon.
De zon, moeder van alle leven.
Het is weer lente, lente!…
en rond in donkerblond verpakt
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.386 ik aanbid je als godin
je mooie haar en trotse kin
de felle blauwe ogen
ik duik er midden in
je huid is goud
in glinstering van zinnen
je straalt een hete passie uit
bent een vulkaan van binnen
je borsten rank gepunt
een slanke leest en billen
die de honger van het
beest graag willen stillen
je buik is strak
en rond in donkerblond…