Alle inzendingen over waag

is mijn geweten gesust als ik berust het toeval accepteer ook al maakt dat mijn leven kapot het lot dat mij is beschoren ontkent de vrije wil in het bestaan om een eigen weg te gaan toch zal ik strijden lot en toeval zijn niet te benijden voor hun nederlagen ga ik mijn leven wagen…

"Durf je de sprong te wagen?" vroeg hij mij. Ik stond naast hem aan de rand en was bang Dat hij mij dwingen zou. Dat is voorbij, Lang geleden, ik weet niet meer hoe lang. Buiten adem zie ik de morgen Aanbreken, ver verwijderd van Waar straks zijn lichaam wordt geborgen.…

Ik kies, wanneer ik op vakantie ga, Geen land waar ik mijn leven hoef te wagen, Want ik ben als de dood voor bomaanslagen - En dus ga ik dit jaar naar India. Een land waar men net bommen liet ontploffen Wordt zelden kort daarna opnieuw getroffen.…

Mijn formule I-wagen van legostenen. Mijn banden als draaiende vlammen van een hemelwagen. Mijn benzine is op. Ik duw mij over de finish als eerste. Mijn doodschip ligt klaar in het riool. Vergeet je lichtgevend badpak niet als je mee wilt komen. ------------------------------------------------------- uit: 'Langzaam en zacht', 1993.…

Stomdronken op weg naar huis, het was al laat Spleet hij zijn wagen tegen een boom in twee Nog niet zo ver verwijderd van het café Sprak hij met dikke tong tot z’n kameraad “Kom, we nemen er nog één met z’n beiden Want op vier wielen kan ik ook niet rijden”…

geen dreiging aan de lucht de wind waait alle wolken boven mijn zomers paradijs naar veilig verre oorden op afstand van het alledaagse loert achteloos de angst de vogels wagen zich dichtbij totdat een moeder-merel zich laat horen…

een merelpaar heeft zich genesteld in de klimop naast de tuindeur in 't coöperatieve bouwwerk waakt het vrouwtje over haar domein met een strak kopje alsof ze zeggen wil 'waag het me niet dichterbij te komen'... zomaar een klein stukje aanstekelijk geluk tegen de achtergevel van ons huis…

De moordenaar rijdt wel twee kilometer door mensen heen, verpletterend; hun tijd staat stil, vervliegt, de massa krijt en schreit om de meedogenloze mensenvreter: de witte wagen op de dodenboulevard Tom Dumoulin gaf prachtig commentaar…

Kijk ik je aan Waag het niet Me nog eens aan te raken!…

met soms een klein begin van iets te durven wagen...…

Verlangen zich uitstrekkend naar Mysterie; naar gekend-zijn en gedragen, naar willen en wagen; Mysterie dat wenkt en doet beven, Mysterie dat bron is van leven. Verlangen op zoek naar 't Geheim, vertrouwen en toevertrouwen, verwachting en hoop, openhouden op toekomst en leegte, Aanwezigheid.…

het is koud vandaag verdorie die blaffende hond schiet eens op tekort aan diploma’s voor klagen onze buren hebben weer een nieuwe wagen zij gaat elke week naar de kapper zeg weet je al…. priemende ogen slachtoffergepraat de spelende kinderen hebben ze niet gezien…

Geen beeld staart me na in ’t vlokkend ijs wanneer ik ga in een tastbaar sterven dat lokkend fuift Stappen die gesmeed in ’t heetste vuur verliezen de glooiing van het besef en ik zal dapper wezen doch zonder moed, waag ik mij zonder lichaam in de vertes van jouw bestaan…

de kop geheven schuin omhoog zijn oren spitsend waarschuwt hij stil tot daar dan mag jij gaan verder komen moet je niet de staart strak hoog en staand zijn lippen krullend blaft hij grommend waar je bent moet je blijven waag het niet hier te komen…

zag je lopen op veel besproken benen hoog gelaarsd in het bontje van de jas danste steeds je paardenstaart spijkerde in broek wat god vergeten had uitnodigend in groet ik mocht de tassen dragen naar je grote wagen lachte in verwachten je kus was goed…

Geen kippenhouder zal dat dan ook wagen, Nou Reintje nog verbieden ‘s nachts te jagen.…

Waag het niet mijn hart te zijn ik mag het niet verliezen vrijheid heb ik in mijzelf ik wil geen ander worden Want mijn hart dat gaat tekeer voor al mijn eigen wensen plaats voor twee echt is er niet dus als mijn hart moet kiezen… Tracht toch niet mijn hart te zijn je kunt zoveel verliezen gevangen in een ander mens je moet jezelf maar…

Ik zag hen op de weg hun leven wagen. Al het verkeer stond vast op de A2. Ze namen alle bankbiljetten mee en graaiden grif zoveel ze konden dragen. Ze zeiden: “Kijk, dit geld in onze hand, Dat sturen we als steun naar Griekenland.”…

darren in grote oceanen kennismaken met ondergrondse wereld die onontgonnen is waar verborgen schoonheid zich laat zien aan degene die de sprong wagen zich vinnen aanmeten en zo deze prachtige wereld in zich opnemen genietend van de stilte volledig opgaand in stal zij letterlijk zijn hart…

De volgende bladzijden van het boek zijn aaneen geplakt het is bijkans onmogelijk het komend hoofdstuk te beginnen Maar gedwongen blijven hangen in dit huidige gebeuren is ook geen optie Dus waag je de sprong in de onbekende schemer vanuit de schrale hoop dat de juiste draad weer op te pakken is.…

Zul je mij vangen als ik val als ik de sprong durf te wagen om die afstand te overbruggen van nu naar straks niet wetend wat de uitkomst zal brengen, wat ook niet hoeft gewoon doen met beide benen hoplakee opdat ik me laven zal aan hetgeen ik ontbeer, en pas zal verdwijnen wanneer die glimlach daar is, en mijn ziel schittert…

Waar was je al die tijd Voor jou bevaar ik verraderlijke zeeën Waag ik een sprong in diepe wateren Maar waar was jij? Schepen gevangen in vurige doodstrijd Doch zou ik altijd mijn koers voor je wijzigingen Blijven varen tot in de eeuwigheid Maar vriendschap, waarom was je niet hier? Vriendschap, ik gaf alles Maar wie ben jij?…

hij telt treden van de trap tegels van de stoep hoort de hoeren klagen stelt geilheid langer op de proef door de tweestrijd van het wagen telt zijn geld en kleedt ze uit in vensters die om aandacht vragen hij geeft zich bloot haar naaktheid stijft zijn wisselgeld wordt keihard uitgeteld…

Kom Feuille, waag de sprong...…

Wanneer je wilt gaan rijden in een wagen, Een lelijk eendje ofwel een Rolls Royce, Toetst men je kennis eerst multiple choice, Maar straks krijg je alleen maar open vragen. Men maakt het hier dus extra moeilijk mee Of omgekeerd – wat dacht u: a of b?…

wat kijken ze toch naar mij die apen achter het raam wat dragen ze voor stoffen zie waarin hun voeten staan kijk eens naar die ruimte wat is hun wereld groot zal ik de sprong eens wagen dat moet lukken met die sloot ik zal ze eens flink op stang jagen "de boom in" zogezegd heb geduld mijn apenvrienden wat ik denk meen ik echt…

Langzaamaan, héél voorzichtig, steeds een stapje verder waag ik mij op dit nieuwe levenspad. Vertwijfeld en aftastend, langzaam loslatend het andere leven dat ik eerder had. Alleen dán zal ik groeien en weer stralen, schouders fier. Als ik besef tot in elke vezel, mijn thuishaven is voortaan híer.…

daar lig je aan de kant middenberm - snelweg A2 geraakt door een snelle wagen gedood door de klap en toch... blijven je vleugels fladderen en proberen maar het gaat je niet lukken prachtig mooie buizerd nooit ga je nog wolken bereiken het einde van jouw schone vlucht.…

ik hoor de regen vlagen over ons huis de stormwind rukt aan onze luiken en ik weet je buiten in het donker ziek je jaagt je wagen door het zwarte water vechtauto's schieten jou voorbij jij rijdt verder door de nacht naar die altijd luide stad ik wacht…

Een wagen vol geladen dus in zijn één die bergen op dat duurde en dat duurde maar en het brood was ook al op. In Nederland mijn vader lief gebeld: kun je ons komen halen ? Die jurk is tot stof vergaan, de wagen op de schroot en ook mijn vader is niet meer. Ze zijn nu allen in dit vers gekomen.…