Alle inzendingen over wind & zand

Soms zou ik het zand willen zijn de glimlach op jouw gezicht in alle zomerse werelddelen om je met mijn vrijheid te bevrijden vol zonneschijn en sproeten omdat je in de nacht verlegen bent aan de kust met een geliefde ik moet me nu losmaken uit het silhouet van jouw gedaante je zou een boom kunnen zijn of een reus onder de zon nu…

ze had de kinderen gedood het huis een fort gebouwd op zand het weerloze achtergelaten in een bolwerk van glas de verontrusting bedekt onder lagen van vage woorden soms begint iets pas met de ontknoping…

ik hou me vast aan halmen aan het strand, aan zee ze buigen, breken af de wind voert me mee mijn voeten schuren een spoor in het zand de wind lijkt te winnen trekt me over het strand ik hou me vast aan halmen een nutteloze strijd hoelang nog sporen trekken eenzaam door de tijd…

ik luister… hoor enkel wat ik horen wil rumoerigheid trekt stilaan weg gouden zand waait op verblijdt een kind zeewater speelt een spel met de wind ik luister… hoor enkel alleen nog maar de zingende wind dans met mij hoor aan mijn lied kom morgen terug vergeet mij niet!…

is een tempel onder het zand in de natuur is ook rul zand in een woestijn zonder water Wat blijft is de wind van uitgevlakte stemmen De restwaarde van dood zijn de schedels die knarsen onder het gewicht van erosie tot sediment van calcium Het leven geeft het meest als je er je botten aan kan vegen met wit dat eigenlijk geen kleur…

Zo kent ieder leven groter leed en alle pijn kan zich verzachten mits op tijd gedeeld Wrakhout deinend op het water dat éénmaal gestrand voorgoed een eiland wordt uit wind en zand…

de wind jaagt wolk tot over het duin de stad er achter wacht mij voor later voor nu voegt zand mij een nieuwe huid eten meeuwen krijsend schuim uit jouw schoot en adem ik water…

Onzichtbaar maar aanwezig laat ze alles dansen op het land Aan zee maakt ze rimpelingen in het zachte zand soms zwijgt ze en gaat ze even liggen onzichtbaar maar altijd aanwezig de wind aan zee en op het land…

Je naam heb ik vandaag In het zand geschreven, Kind van voorbij, lief Mensenkind van nu - Je naam zal daar Altijd blijven staan, Geen wind of regen Zal haar vervagen Omdat ze geschreven Is in het zandcement Van de liefde Die je kreeg, Die je krijgt En altijd krijgen zal…

Wind stoeit met water stoeit met strand, zand stuift over wuivende duinen, onbesuisd, onder meeuwen die deinen, dansen op het ritme van de branding, golf op golf op golf, Nehalennia's hartslag.…

de zee schrijft rimpels in het zand de wind speelt ritselend met een krant witte zeilen schitteren gekleurd zonlicht de zee zucht en klotst haar geur vervliegt in de wind meegenomen door eeuwige meeuwen schelpen zwijgen nog steeds honden lopen achter hun fluitende bazen hier ben ik altijd thuis…

boven het verstand daar ligt mijn schaduw op het zand…

ik kijk je weg in golven donder je zout water krachteloos tot slierten wit je trekt het zand onder me uit ziedend wenk je fluistert overgave ik groet de wind het kale zand een vage duinenrij met meeuwen op het strand was een voetstap die door vloed werd afgeschuimd mijn sporen ben ik kwijt je overweldigt me met zee verwatert…

Woest dansende golven, opgezweept door de wind, tegelijk een straaltje zon... die haar goud laat zien. Onstuimig als de wind die sterker is laat het uitwoeden tot de wind zich over de zee wegtrekt.…

en nooit van mij heen zult gaan Ik brul door de stillte van de wind dat ik jouw liefde niet kan plaatsen in mijn hart en dat ik toch liever een ander vind Door de stilte van de wind namen wij afscheid in het rulle zand Jij wilde mij kussen maar ik..ik pakte alleen jouw hand In de stilte van de duinen door de zee overmand liep ik…

Ik vang ze, verslind ze vermaal ze tot een stroom van zand vluchtig zand, dwalend in de wind. In de ogen van een spelend kind schitteren wolken van licht, dromerig in het gras, dronken als een vlinder. Ik ken de taal van zwijgen het geluk in de boeken van vroeger en er is nog stof over, genoeg om over te schrijven.…

En het gebeurde opnieuw - de wind waaide het gras loste zijn zaad en zaaide over de vlakte torende hoog stof in wolken dat voortbewoog en even later langzaam daalde tussen het zand - tot het zich herhaalde en het weer gebeurde, de wind waaide en het gras zij zaad loste en zaaide. -------------------------------- uit: 'Spinrag van…

Verborgen stemmen in boomtoppen, orgelpijpen in de storm, gewogen in het ritmisch krakend riet het huilen van de wind als wolven van dit seizoen zich niet foppen laten door mee te spelen met zijn onbestemde instrumenten van het fluitend griend, wat voor buitenlieden als concertzaal dient, bij de woeligste plas recipieert het…

De wind speelt zacht door m'n haren en veegt sporen weg hier in 't zand. Wind, blijf waaien en blijf spelen, maar laat mij achter, met 'n lach. Er is iets wat ik zou willen delen: Zie hier, een wonderschone dag.…

De golven fluisteren zacht jouw naam de wind speelt teder met mijn haren in het zand worden hartjes gevormd door aangespoelde zoutresten. Wat geeft het toch een heerlijk gevoel om na zoveel jaren weer smoorverliefd te zijn……

vóóruit roei ik harder en harder wind van alle kanten in golvend water om achter te laten vóóruit cross ik sneller en sneller tegen de wind door opgewaaid zand om los te laten vóóruit fiets ik harder en sneller wind mee over geplaveide stenen om door te gaan voorbij gisteren op weg naar morgen bewegen in het nu van eigen…

Wind op grote hoogte, onbezonnen en telkens weer bedolven Kleurencombinaties van de bodem, verscheidene keren gevuld met stuifzand schimmig is hun herkomst. Blootsvoets de uitdaging om aan te gaan was er maar één paar voetstappen te zien, ... als zaden in het zand op de grond, een dracht van gouden ochtendlicht.…

tussen hemel en zand warmt zon mijn tere botten waait wind pijn en zorgen weg water reinigt mijn verstand gevoel dan toch bevrijd…

Ik schreef je naam in het zand en de wind woei het weg. Ik schreef je naam in een boom en de schors stierf af. Ik schreef je naam in een steen en de steen verbrokkelde. Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en die zal er eeuwig blijven.…

wind blaast angstaanjagend beukt golven hoger op snijdend zand hapt stukken duin blaast straten leeg huilt in scheuren en kieren huizen koud meeuwen vluchten landinwaarts…

De wind draait pirouetten op de vlakte van Almeria, in zijn spoor volgen dansende luchtspiegelingen: door een sluier van zand zijn kamelen te herkennen. Van ver over zee klinkt het zingen van minaretten, hier, in de Pueblo, slaat een eenzame klok.…

De rimpels in het zand, een ruw zeeklimaat. Een zilte landtong, waait de wind. Een golf, kust, bemint. Laag water, eb in dit geval. Poseidon komt aan wal.…

de voetafdrukken die ik achterlaat in het zand zijn een kort bestaan beschoren ik draai me even om en als ik ergens anders ben blaast de wind of spoelt de regen de sporen van mijn aanwezigheid weg ik ben er nooit geweest wie ik was of wie ik ben als ik al bestond dwarrelt dwaas in de ruimte…

Het hart heeft geen mening: want ik weet dat onze liefde over zakelijke kwesties zal blijven zwijgen ik heb je lief in het zand van de zomer wanneer de wind keert ben jij mijn stilte en ik held voor een dag zwem als een dolfijn om bij jou te zijn.…

woordloos spreekt de boom verlatenheid leunend tegen hete wind en zand uit de woestijn zijn kroon is in verdrogen kaalgeschoren tot het laatste leven in een dorp dat niet mag zijn muren dwars gebarsten in generatieslang bestaan kapotte daken fluisteren nachts hun troosteloos vergaan zand rukt op met lange duinen in vorm en kleur…