10759 resultaten.
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 223 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 439 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Niets is wat lijkt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 166 Heb wind gevraagd te waaien
over velden ruisend riet
zon te schijnen over zinderende aarde
met hier en daar spiegeling
water om te stromen tussen oevers
bekleed met weelderig struikgewas.…
Of het... ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 470 Of het moeilijk waaien is ?
vraag ik de wind,
of het een drang is, en wat hem drijft ?
En hoe hij het vallen beschrijft ?
Of het heerlijk schijnen is ?
vraag ik de zon,
of ze bang is voor het donker, het doven ?
En wat haar vasthoudt daarboven ?
Of bloeien niet het einde is ?…
Het huisje aan de overkant
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 222 scheef staan de houten luikjes, waaien
heen en weer met de wil van de wind
scharnieren piepen hoorbaar schor
haast in koor met het druppen
van decemberregen op de dakpannen
waar een vervallen nest onbewoond
nat op een zwangere lente wacht,
meer te kunnen zijn dan een hoopje takken…
Ouder alweer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 216 Verzonken
onder gedachten
over weer een jaar
grijzer bij de dood
als met een vingerhoed
een lekkend dak verhelpen
als je ik
in de weg staat
kom je jezelf
steeds tegen
het einde van het spel
is toch ondoorgrondelijk
belangrijker het alledaagse
de opwinding over niets
nog wind genoeg
om uit te waaien
tegen de storm in
liefde…
Alternatief voor molenpaarden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 232 Doordat het niet langer wou waaien,
ging windenergie naar de haaien.
Milieubewust konden
hazewindmolenhonden
de windmolens toch laten draaien.
Een molenaar kon ze gebruiken
en sliep, maar dacht bij het ontluiken
na 'n zeer diepe zucht:
'Ze zijn niet van de lucht.
Deze winden zijn heel goed te ruiken.'…
Pinto
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 333 De wind zou gaan draaien
er hing regen in de lucht.
Samen wachten tot het over zou waaien
het beeld vasthouden van een paard
een weide, een hek en een man.
Een stem horen, omdraaien
weer naar jou teruggaan.…
Korte haiku's*
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 111 Een beha
hangt lusteloos
aan de waslijn.
Red het bos
de houthakkers
zijn onderweg.
Hippies
van toen zijn de
opa's van nu.…
Wind en water
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 988 Ruimte, olie
en een strenge wind
zijn de eerste ingrediënten
op weg naar niets.
Ik waai verdwaasd mee
vergeet het jaar
de vangst van uitvaren
met de boten van alle dag
kijk in de spiegel
die de middag knipoogt
tot een hoger niveau.
Op de voorplecht
kleurt een droom
het water naar een regenboog.…
Stil wachten
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.500 De tijd staat stil,
De wind stopt met waaien,
Dit is alles wat ik wil,
Ik streel door m’n haren.
Vogels stoppen met fluiten,
Het wordt muisstil,
Bloempjes ontluiken,
Dit is alles wat ik wil.
Kinderen stoppen met lachen,
Speelgoed ligt onbeweegelijk op de grond,
Ik zit hier op jou te wachten,
Kijk wat dromend in het rond.…
Statig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 276 weelderig waaien lange haren
op het ritme van de wind
druppels spatten op
in het water ervoor
waarin schoonheid weerspiegelt
van vers ontloken groen
huist de schaduw statig
in onverwachte hoeken
omringd door hoog gras
luisteren geurige bloemen
het tafereel op…
Stilte stil
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 68 Mensen waaien waarnaar de wind het wil.
Omdat momenten tijdloos zijn.
Onmogelijkheden mogelijk.
Ruimte grenzenloos.
Stilte stil.…
Lethe
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 ik breek de doorns van de rozen
zet ze een voor een in de vaas
die omgekeerd op 't aanrecht staat
het water laat ik weglopen
in de hoek van vergetelheid
waar vragen tevergeefs
wachten op antwoord
die al even gelee aan de waslijn
te drogen waren gehangen…
Dierenvoer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 308 de tuin een winterse
volière waar de vrijheid
strakblauw boven hangt
spreeuwen op en rond
de waslijn met het
vastgeknijperd pindamaal
mussen, merels - op de muur,
in de wilg, de coniferen -
wachtend op hun beurt
in de kamer voor het
raam likkebaardt de kat…
Korte haiku's*
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 128 Een beha
hangt lusteloos
aan de waslijn.
Ei breekt
in nestwarmte
-donsveertjes.
Herfst-
het laatste blad
wil niet vallen.…
Kwatrijn (-)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 208 Mijn kleren van herinnering verbleken
aan de waslijn van de tijdse wind, in
dat prisma zie ik alle kleuren breken
opstandig en berouw voor dit ongebluste kind.
De schors bewaart het hart
dat ik ooit in bomen heb gekerfd,
de kern blijft, de stam zo zwart als
mijn gedichten vol fabels zijn geverfd.…
Fabels?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 125 mijn kleren van herinnering verbleken
aan de waslijn van eigentijdse wind, in
dat prisma zie ik alle kleuren breken
in het kristal van het ongebluste kind.
de schors bewaart het hart dat ik ooit
in bomen heb gekerfd, de levensringen
blijven, de kern zo zwart als mijn
gedichten vol fabels zijn geverfd.…
ik heb je liever puur natuur
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 786 de bomen waaien niet
dat doet de wind
een vrouw is zwanger
want een man baart geen kind
en liefde beschrijf je niet
dat moet je ervaren
het liefst kus je zoveel
je mond vol met blaren
je huid zacht zoals je huid
want waarom vol met zalf?…
Verdwaasd
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 679 Haar haren waaien
speels in de wind
ze merkt 't niet
dit verloren kind.
Dan staat ze stil
tuurt naar de zee
loopt in 't water
en smeekt zacht
neem me mee
nu...niet later.…
Gedachten ....
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 3.126 Golven overspoelen
het warme zand
woest en wild
het stille strand
Duinen
uit de wind
halmen waaien
als zachtgeel lint
De zee neemt
de zee geeft
elke schelp heeft
haar eigen verhaal
Mijn gedachten
als hoge golven
woest en wild
gebroken door emotie ...…
spel van de wind
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.042 Ik weet niet of het mijn herinnering is
waar ik eindeloze straten zie,
waar de wind je in het gezicht
striemt, blazend, en zie
rauwe natte tegels onder
voeten hozend het kleed
van mijn verafgode begeleider
waar ik het spel mee deed
"ik zie dat wat jij niet ziet"
laat maar waaien…
Rondgevlekt in kristallijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 324 poedersneeuw
verzoet de kou
ijzend waaien
winden uit het
strakkend blauw
hun bloemen in
doorzichtig zwart
uitgestrekt
wit rondgevlekt
in kristallijn
speelt vorst
met licht en
straalt intens
zijn kou
speldenprikt
in zwart
weerkaatst
de twinkelende
glinstering van
duizend sterren
in de nacht…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.656 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.655 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…