Fabels?
Wijsgeren gehuld in een wijsgierige deken
daaronder hun amulet, blijven transcedent ,
ik heb mij daarop stuk verkeken,
wel alle grenzen van mijn ziel verkent.
in de zandloper verloopt het zand in de
richting van de hand hem plaatst,
we kunnen hem blijven draaien,
niet de ons aangemeten tijd.
mijn kleren van herinnering verbleken
aan de waslijn van eigentijdse wind, in
dat prisma zie ik alle kleuren breken
in het kristal van het ongebluste kind.
de schors bewaart het hart dat ik ooit
in bomen heb gekerfd, de levensringen
blijven, de kern zo zwart als mijn
gedichten vol fabels zijn geverfd.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 14 december 2015
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: filosofie
Aangemeten tijd 4.0 met 5 stemmen 
125
125
Geef je reactie op deze inzending:
dat ik ooit in de stam heb gekerfd
De kerf blijft ook al heb ik nog zo zwart
Mijn leven vol fabels geverfd
Hugo Claus
Je verandert een woordje hier en een lettertje daar maar ondertussen is de laatste strofe waarvan iedereen denkt dat jij die zo mooi geverfd hebt gewoon van Hugo Claus.