Alle inzendingen over winter OR landschap OR vrouwen

Overspelig is de dromer Die in winter, herfst en zomer Met al die geile vrouwen speelt Die zich vol met drank laat gieten Van de liefde wil genieten En zijn vrouw genot ontsteelt Op deze drie kwartalen rente Teert hij verder in de lente En zijn vrouw barst van verlangen Hij eet en drinkt voor zijn potentie Zonder verdere pretentie Want…

anders is het in de winter wanneer koude hen omringd dan tocht het ernstig door de kieren van hun hart nee dan toch maar liever in de zomer noordwaarts gegaan…

in de zomer is noordwaarts gaan niet echt een straf de stroompjes zijn doorwaadbaar het landschap toegankelijk en de fjorden te bezeilen ja zelfs noorderlingen hebben dan iets menselijks minder nors(k) vooral anders is het in de winter wanneer koude hen omringd dan tocht het ernstig door de kieren van hun hart nee dan toch maar…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein. Een poes waagt zich naar buiten…

Zaterdag zondag maandag trage week en weke dagen Een stilleven een landschap een portret De wenkbrauwen van een vrouw Die zich sluiten als ik nader Het landschap waarin blonde kalveren waden Waar het weder van erbarmen In het Pruisisch blauw der weiden ligt gebrand Toen heb ik nog een stilleven geschilderd Met onherkenbare wenkbrauwen…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…

Op jouw rug teken ik een hart dat ik vul met xxx'en Jouw naaktheid als Eva die van mij als dat van Adam Ons bloot zijn en dat van een prinses Haar mis ik en jou wil ik dus geenszins kwijt Jij en ik, wij samen Wij bouwen ons leven om anderen heen het plezier van van elkaars liefde en gebaren wij beleven el- kaar voor eeuwig hartgrondig…

dat dagen regen zijn en dat jij de uren van die dagen nog eens onderstreept - nadien- maakt mij tot regen vastgevroren in winter in mijn vacht zoals een vogel, dood onder doornstruiken en afgesleten rotsen tegen het landschap geklemd dat ik dan sneeuw op suikerwitte bloemen en jij je hand niet reikt naar het geluk…

Hoe stil kan een landschap ademen zonder het seizoen te verraden dat licht weerkaatst op zijn roestige grond.…

we hadden het vandaag nog over je herinneringen verhalen over jou men moet een man van de winter zijn om je te begrijpen en koud in de lentezon terwijl je stopt bij jouw landschap en denkt ik denk dat ik weet wiens land dit is terwijl opeens de sneeuw valt en jouw paardje in Nieuwe Schans rilt en haar bellen schudt ver…

het kind wijst naar de bomen die traag met winter antwoorden iemand zwijgt, iedereen sneeuwt en de haren van het kind worden wit als uit de slaap gebeden staren, stil te volgen op haar huid een vrouw wijst naar de winter, in de ochtend jaren later en vraagt haar naam aan vlinderbomen iedereen zwijgt, iemand sneeuwt…

Terwijl bladeren dansen, één voor één, de winter gaat zijn intrede doen zo meteen. IJsbloemen bloeien voor het venster, zo fijn, terwijl de wereld zich hult in kristalhelder schijn. De douw knispert onder elke voetstap, in dit betoverende winterse landschap.…

hij een mond vol vreugde, al is er af en toe een kabbeling of een kleine golf de vogels schikt hij op de achtergrond en krabt de winter uit hun kelen het gezang drijft door het landschap en een blad valt, zoals overal maar de kruin blijft bloeien vol nieuwe, groene hoop wilt gij mijn zomer zijn?…

Er zijn uren Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen Zonder jou. Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels. Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare. Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. En er gaat geen uur voorbij, Er is nog geen uur voorbijgegaan…

Nu op deze wintermorgen voetstappen krakend sporen achterlaten in de sneeuw blaas ik mijn verdriet als adem weg in de kou waar het door de wind zal worden gevangen om in bevroren takken van bomen te schuilen tot de zon mijn tranen omtovert in kleine parels.…

landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd?…

Zelfs God heeft er een handje van alles op één hoop te gooien zei de priester tegen de kapelaan het is een keiharde werkelijkheid mijn zoon in al zijn wijsheid heeft de Eeuwige de engelen bevolen het restant van alle stenen en rotsen in Ierland te strooien geloof me maar kapelaan zo is het echt gegaan…

mis de ochtendrijp in roze tinten bij een rood omkranste zon het ongerepte witte landschap waar de stilte krakend klonk grijze buien met hun sluiers sneeuw die dansen op de wind krasse schaatsers langs de strakke kragen riet verglijdend in het verre niets eens zal de vorst zijn winterse entree gaan maken anders zal de lente nooit…

Niets verraadt enige emotie anders dan de kilheid van een ingetreden winter. En vanuit het gevoelloos zijn treedt een rust naar voren die de verlatenheid van het landschap zijn gelatenheid geeft. Het is een vredig wachten zonder de zekerheid over de vanzelfsprekendheid van de seizoenen. Het hart is leeg en berust.…

Het roestbruin bloeiend bedolven onder het witte laken van de continue geboorte De stem van de stilte zweefde over het open veld zelfs de kraaien vluchtten Zout was de dauw de tranen van het ontwaken deden de ramen beslaan Zacht glooiend plooide het landschap zich ondertussen naar het afscheid van de winter Haar groene vacht werd…

Als jij een visser zou zijn ben ik misschien de vijver die in de winter bevriest om te bezinnen met jouw ijver als jij een schrijver zou zijn ben ik de literaire ganzenveer waarmee je streelt over het papier op het landschap tot aan mijn tenen schrijf je over toekomstig verlangen als jij een geleerde dokter zou zijn ben ik jouw zeldzaamste…

het is winter en het heeft gesneeuwd ik gaf mijn buurjongen van tien een tientje bouw me, als levende sneeuwmachine een sneeuwpop in mijn tuin een vrouw een sneeuwvrouw met een bezemstok maar geen heks zeker geen heks een lieve vrouw met neus van winterpeen verder zacht, maar vorstbestendig en wel in voor een beetje sneeuwpret de opdracht…

Nu zit de zomer op het vinkentouw, de winter wijkt, zijn zwanenzang weerklinkt. De hinder van mijn eksterogen slinkt, net als de kraaienpootjes van mijn vrouw. Dat is de lente, lui, in vogelvlucht. Eén zwaluw, en de kauw is uit de lucht.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…