Alle inzendingen over witte wolken

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In de duisternacht tekende zich een vreemd verstild droombestaan op het naakte droge papier verschenen beelden uit het heden terwijl de nuchtere tekenaar sliep kwam zijn vaardig potloodpunt plot tot aardigheid van leven een landschap met wilde rivieren groene bossen, witte wolken in de lucht het leven op aarde in een fraaie vogelvlucht…

Van veraf maakt een sensor gedragen door een satelliet een onafzienbare rij nullen en eentjes benodigd voor een digitaal beeld van de wolken boven Noord-Afrika en West-Europa Prachtig is te zien hoe het waas onder andere boven Nederland te wijten is aan het opgewaaide stof uit de Sahara terwijl heldere witte wolken de zonnestralen weerkaatsen…

Het land gehuld in wit, wolken waar nog sneeuw in zit, bomen trots geheven, met de witte rijp omgeven. De wind is neergestreken, ’t kristallen kunstwerk zou kunnen breken, voorzichtig laten de eerste zonnestralen, zich door de takken dwalen.…

wolken woorden behoren tot de rangen van sprookjes en verlichte geest…

wolken in je dromen Fluisteren met de sterren in de armen van de wind, Gedragen worden door het stille lied van een engelenkind…

wolken van jouw lijf en het is en het is jouw zijn want niet is het vliegen dit vliegen niet is het mij zijn dit heel zijn het is mij zijn en jou zijn en zon zijn --------------------------------------------- uit: 'Het glimpen van de welkwiek', 2001.…

ik draag de winter warmer nu een dikke trui past beter als mijn handen wat beschut in mouwen steken en mijn hoofd heel zorgeloos verborgen witte wolken weeft de glinstering van mooie dagen vraagt om vuur, aangestoken met een zachte kaars het licht als luwte in een wereld die om liefde geeft verbazend, hoe jouw lach nog mooier klinkt…

o, oeverloze dagen zonder warme hartenklop eertijds tevreden kraaiend gezoogd aan jouw borst melk uit de moederspeen getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van vleugels een grenzenloos erbarmen…

wolken en wat blauw kom kleine vogel nestel je de prille tak ontluikt alleen voor jou…

‘k Mis je wanneer ik grote, witte wolken streel, dromend in een lentegeur. ‘k Ruik je wanneer ik rode roosjes zie blozen, stralend in het zomerlicht. ‘k Hoor je wanneer de wind jouw engelennaam fluistert, stoeiend in het najaar. ‘k Zie je wanneer de sneeuw jouw voetstappen achterlaat, bevriezend in een winterslaap.…

M’n armen zijn te kort als ik alles wil omhelzen alle bomen van het verre bos de geuren van het gemaaide gras de glinstering van de stromende beek de witte wolken drijvend in de blauwe lucht het edelhert, met zijn trotse blik in d’ogen het mos liggend aan de voet van de eik muis knabbelend aan een beukenoot wuivend riet, de wortels kletsnat…

wolken kiezen salomons golven hoog tegen het strakke blauw voor de een de hitte en voor de ander kou je hebt helaas niet allebei…

De zwarte en witte wegen die lagen stil gespreid, de witte wolken zegen om haar, die, als gewijd, daar zongen door de avond daar zongen door de nacht; de waden hen omvamend doften hen henen, zacht. De avond was gerezen, de dag zacht uitgegaan, de maan en sterren rezen aan hoge, stille baan.…

ik pak wind voel zonnewarmte in mij stromen geluk glijdt langs mijn lijf, met jou ga ik weer zomer dromen witte wolken en wat strand, branding zingt verkoeling zand is heet ogen in vervoering als ik over liefde spreek in schelpen horen we de golven het bulderen van de zee de mooiste heb je al gekozen, je geeft me die met je…

Blauwe lucht met witte wolken Doorboord door zonnestralen Loop ik in de wind Gedachten door elkaar te halen Het zand vindt haar weg De wind voert ze mee naar zee Golven klinken dreigend Ik loop gewoon maar mee Voetafdrukken van weleer Door het water uitgewist Zie ik voor me in gedachten Verzanden in dikke mist De wijdsheid van de…

In de morgenstond was er heel even de schaduw van de twijfel een moment van onzekerheid toen begon de wind te fluisteren dromerig keek ze op in een wereld van witte wolken ontdekte juist die ene met dat zilveren randje toen begon de zon te schijnen een warme glimlach kleurde wangen in een verrukte blos met ogen als sterren…

Na jarenlang in het duffe ruim te hebben gezeten Met Maleizen, Tamils en Chinezen, een vreemde mix Deed, eenmaal weer op het dek gelaten De zilte zeelucht mij vrijwel niks, Met de terugkeer naar het vaderland Zijn groene weiden en witte wolken was ik vroeger kinderlijk blij Maar nu maakt het weerzien van de blonde duinen Dat ik slechts bitter…

wolken rondzwierende kraaien een scharrelende hond een hobbelend paard met één oog kijkt het ongeziene kind door dat ene ontbrekende stukje glas van de ruit…

als genarcotiseerd staren we naar de beelden ze droegen rugzakjes dicht tegen elkaar gepropt in plaats van mondkapjes in 't land waar de dood woei onder de zwart witte wolken nog niet zo lang geleden waar de tranen stroomden de kwetsbare mens in zijn verlatenheid tot rust gekomen jouw vrije adem laait de vlam van barmhartigheid…

hier mag ik blijven aan de Dombrug over de Zwarte Nete de kleine beek van oost naar west het zicht op weelderig grasland waar Canadese ganzen langzaam grazen en winnen van het trage vee om dit lieve laagland om de schoonheid en de troost om de hoge hemel blauw naast witte wolken om nooit vreemde handen aan dit kwetsbare om de angst…

zacht vlaagde zonwarme wind koesterend langs onze huid en legde zomers ontspannen uit waar witte wolken het blauw beperkten zorgde schaduw voor contrast dat heerlijk verkoelend werkte alleen in het spel van onze ogen vonkte de spanning in fraaie met emotie gevulde bogen in een kleurrijk veld vol opgeschoten bloemen dansten…

Zwevend gaat je naam door mijn gedachten Soms schrijf ik hem zomaar even op een klad Als ik mijn ogen sluit zie ik je in zwarte nachten Ik wou stilletjes dat ik je zomaar even bij me had Als ik omhoog kijk naar de witte wolken in de lucht Lijk ik je gezicht te zien en je glimlacht naar mij Dan weet ik dat ik in verliefdheid naar je zucht Mijn…

wolken bomen waar we afscheid namen van onze schaduw en alle toekomstwoorden…

zonlicht klaterde overvloedig de ochtend in het kleine meisje met de bal danste door ‘t gras (ik droomde nog, dat ik dat was) en vlinders waar je keek, het leek een spel van regenbogen witte wolken wiegden langs strak hemelblauw schaduwen bereikten de fietser langs ’t water hij voelde het niet, pas later (toen de regen viel) en de uitweg al…

groen is de dag hij spuwt mij wier in mijn betraand gezicht en ook het zwoele zware middaglicht dat schimmig blinkt in ’t goud van zon twaalf uur schuimt in het riet en ’t kolkt en klokt uit diepten zijn adieu ’k lig roerloos stil in ’t vochtig natte en wil niet luisteren naar de lucht waar ik jouw ogen vind en witte wolken fluisteren…

Zie tussen witte wolken stralend blauw op aarde tussen schaduw de zon avondschemer in duister overgaan ’s morgens de kim vol vlammen heel de wereld is nog steeds één wonder.…

wolk in mijn haar…

Het bevrijdende niets ervaren, is in jou zijn waar het brandt vuurzee van verlangen en de witte wolken van het kind ontstijgen uit zijn droom. In jou zijn is het genot van duizenden lachen reizen van eindeloos terug verlangen naar de glooing van jouw duinen.…