ode aan piet paaltjens en slauerhof
Na jarenlang in het duffe ruim te hebben gezeten
Met Maleizen, Tamils en Chinezen, een vreemde mix
Deed, eenmaal weer op het dek gelaten
De zilte zeelucht mij vrijwel niks,
Met de terugkeer naar het vaderland
Zijn groene weiden en witte wolken was ik vroeger kinderlijk blij
Maar nu maakt het weerzien van de blonde duinen
Dat ik slechts bitter schrei
Zelfs een omhelzing met de een struise deerne
Die ooit zoveel verrukking bood
Laat mij koud, slechts één kus kan mij nu bekoren
En dat is die van de klamme dood
Geplaatst in de categorie: emoties