Alle inzendingen over wonder OR koel OR duin

buiten schijnt de zon dagen lengen nog wat dagen natuur oogt fris en groen in duin gisteravond voor het eerst sinds vele jaren vele konijnen jong en oud ze springen weer om te knagen en te vreten van het helmgras opdat de wortels groeien de korrels niet verstuiven de poolse paarden prachtig allemaal alleen ja moeilijk uit te leggen wat…

En zo lopen wij door de dalen heen waarachter toekomst is, te weten aan de stappen in het heden…

uit duinen waar ik zonnewandel verzweeft mijn geest over het land bij ‘t ruisen van het zilte branden door weeë luchten overmand over een panoplee van paden stamp ik mij lodig door het zand en voel mijn zool de treden raken mijner gedachten, hand over hand uit schilf’rend drijfhout dagen wijde beelden, azuur, een oceaan totdat een prikkeldraad…

Zoals altijd is er een dierenspoor. Er staan gewone brem, slangenkruid, ossetong en koekoeksbloemen. Sommige konijnen begonnen een hol, maar groeven niet door. In de spaarbekkens hangt het water; je zou er munten in kunnen gooien als in het bassin van een fontein. Bast is van jonge bomen afgeknaagd. Zie toch hoe de dag werkelijk wentelt…

Er stonden meisjes op het duin, stil, in het laatste licht gevangen van de ondergaande stralen, gekleurde nagels op de lange rokken, het avondrood smeert de smetteloze wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind,…

Duinen als schaduwen je ruikt de zilte zeelucht een zomernacht aan zee. Het lege strand waar wij lopen langs de vloedlijn onder een sterrenhemel. Hand in hand onze harten samen tot een gesmeed door de liefde omarmd.…

Daar is het blanke zonlicht overal en vult de dag zijn beker tot de rand. Hij spiedt de kleuren, die in 't fijn kristal spelen, als in een kelk van diamant. Lichtdruppen storten in een parelval ; hij ziet niet, hoe zijn achteloze hand de blanke lichtdauw spilt, een zilverval van zon op witgrijs zilvermos en zand. Stil ligt hij in de diepe duinendel…

het zout op je gezicht te proeven die bitterheid vervaagt de wind in je haar te voelen die wolken opjaagt naar de nacht als onze hoofden op een kussen rusten in de zon en zorgen veilig slapen vergeten we dat de morgen komt bewaren de geur van de zee als herinnering dat ik weer zing voor jou…

door zijn zee Bewegend naar dat ene Haar eeuwig dansende benen Ritmisch deinen duinen mee…

We stonden op het duin en overzagen zee, waar zeehonden op de platen huizen, de zon nog net niet onder en praatten over man en zoon, wij, beroepsgenoten, in 't zelfde schuitje hadden we gezeten waar we afscheid van hen hadden moeten nemen, hier op die top, aan d' ene kant de ondergaande zon, schuin boven ons de volle maan, we keken…

Wolkenloze schaduwen tussen duinen Alles is ver weg, als de branding Jij slaapt, rust in een duinkom Ik raak enkel huid en zand…

Ik ploeter niet meer door het rulle zand en de duinen zingen niet meer, zielloos beademen de golven het strand, diep in mij gaan hamers tekeer, stampen weer beelden in mijn hoofd van de drukke zonovergoten kust, waar ik je eeuwige trouw heb beloofd.…

nog zomert het in golven wiegt je lach je ogen stralen branding jij bent de warme zee die ik deze nazomer zag je kleurt zon in zomerbruin, haar oogst is voelbaar op het zand waait nog groen in goudkleur langs het duin het blauw loopt vol met zachte herfsttinten geel dat zongerijpt een koele ode klinkt aan eerdere volheid in bezinken…

bleek maanlicht schijnt op blanke duinen dunne strepen wit schuim sieren woelige golven de zee deint onvermoeibaar dat grote grijze wezen lijkt uit zichzelf steeds opnieuw geboren ik sta daar met koele voeten als iel en breekbaar wezen maar te staren naar dat grijs dat eindeloos lijkt te reiken naar het zwarte van de nacht vol onbereikbare…

Dagen zitten vol wonderen. Het wonder van deze dag is wat ik zag bij jou, mijn lief: een stralende glimlach!…

Ik fiets door de duinen langs de plek waar Kelten zwierven in de ochtendnevel aan het Noordzeestrand Ik fiets door de duinen langs de plek waar Bataven vis vingen in een moeras aan het Noordzeestrand Ik fiets door de duinen langs de plek waar Geuzen hun roes uitsliepen na ‘t plunderen aan het Noordzeestrand Ik fiets door de duinen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Gezapig als de zoen van koele kinder-lippen en zoeler dan ’t gezoef van bloesem-zoete wind, o kleine regen, heeft van duizend glinster-stippen uw stuivend licht mijn haar met perelen gepint.…

O, laat mij gaan, waar gindse duinen rusten, waar koele westenwind nauw ademhaalt en matte herfstzon zilvertintig straalt en vrede murmelt aan de kalme kusten! Hoe laaft mijn lijf, o eeuwig onbewuste, zich aan de wind, die van uw kruinen daalt, en vallend lover lispelt en herhaalt, dat eenmaal rusten mag, die nooit mocht rusten.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De dichter verwondert zich zichtbaar met woorden hoe woorden verworden van wonder en dromen tot klanken die klinken als koele akkoorden en wensen van mensen om eens uit te komen.…

De klok klinkt door de duinen de vlam die eeuwig brandt voetstappen op de paden een bloem in een hand... De vlag wappert in de duinen als teken van die strijd gefluister, dan de stilte even terug in de tijd... De klok klinkt door de duinen brengt ons in gedachten geeft het gevoel van dankbaarheid en vrede, in twee minuten wachten...…

zij hebben alles al gehad kale rotsen uit het rif langs wiens uitlopers duinen wandelen gedragen door een verschroeiende wind onder een heldere maan uit de duizend en een nachten in het emotie volle verwachten van de fata morganes in de groene rust van de koele binnenplaats waar het geroezemoes van de bazaar niet meer te horen…

goud glinsterende manen boven zwart fluwelen kraag je bleke sproeten gelaat met fonkelende blauwe ogen jou met dienblad zien balanceren op het drukke duin terras geeft mij Vlielands schoonheid op een presenteerblaadje verstopt achter een boek het hart kloppend in je broek voedt een koel glas bier je fantasie met wild plezier mooiste…

De steen is glad, altijd koel altijd even blauw en thuis in mijn zak We zijn aangekomen en onderweg We leven en logeren vandaag in dit hotel Het uitzicht is wonderlijk saai Je hoort de treinen razen over het passeerspoor Jeanette heeft haar reiskleren uitgedaan Ze zit te lezen, het is nog te vroeg om beneden te gaan eten We hebben…

Wat een heerlijk land Het Zeeuwse land Wat een golvend duin Het Zeeuwse duin Wat een prachtig strand Het Zeeuwse strand Wat zout de zee, zij kust Zacht de Zeeuwse kust…

Ergens in het duin een dal Waar lucht doordrongen is van zilt Wie aldaar elkaars echte ogen zagen Wat niemand ooit weten zal Ergens in het duin een dal Een mystieke plek van zand Werd grond voor grote Liefde Van hem en haar Dat niemand ooit overtreffen zal Daar, ergens in het duin dat dal In de middagzon op blauwe sprei Staarde zij…