Alle inzendingen over ziekte OR Parkinson OR achteruitgang

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

Parkinson eiste uiteindelijk zijn tol, De weg naar de dood kent geen protocol.…

Vechtkracht tegen Parkinson. totdat de pijn verzacht: je wou dat het kon. Alweer opnieuw proberen, nog een keer, doorzettingskracht. Jij kunt je verweren tegen pijn en onmacht. Je verrast me weer zo'n oude vrouw. Doorzettingskracht schuilt in jou.…

In het schemergebied Waarin het altijd nu En gisteren is, drijven Onherkenbare schimmen voorbij, Vage schaduwen van dode En levende wezens die evengoed Allebei onrustig bewegen In mijn hersenschemering - 'k Weet niet precies of Ik nu de heer Parkinson Of toch meneer Alzheimer Voor de deur heb staan - Ik ken ze niet meer uitelkaar…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

Gekromde schouders Op slot gedraaide rug Stramme spieren Die je beweeglijkheid Gevangen houden in een Traliewerk ontworpen Door meneer Parkinson - Wil je lachen, Grimlachen misschien, Dan houdt zijn masker Je stevig in zijn greep - Toch blijf je heilig En tot aan je laatste Eind geloven in de Vrije gedachte, los En niet…

Vingerpuntig wijst zij naar omhoog waar zij dwarrelen in cirkels naar benee met de dood voor de boeg Laat me voor het roesten verkleuren van groen naar rood naar bruin naar grijs naar wit Klok eeuwig op half zeven zelfde tijd om op te staan en weer te gaan slapen dood of leven om het even Het zal wel nooit wennen de achteruitgang…

Bij het plukken van de hazelnoten bleef jij vastgevroren staan schoof op handen, knieën en voeten zelfs toen, kon jij niet verder gaan Het was moeilijk te geloven, dat jij voelde dat ik nog steeds van je hield Daarom sprak ik het hardop uit in kapitalen hoe pervers het lot van jou en mij kon zijn Ik op twee benen en jij…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Hoort u (week 5) één aan uw voordeur kloppen Die geld ophaalt met een collectebus (Een levende homo erectus dus) Dan moet u zich voor één keer niet verstoppen. Dan maar niet achter bank of bed gekropen, Met gulle lach doet u uw voordeur open.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

Verordonneren stilstand of zelfs achteruitgang, Maar rekenen zichzelf dertig procent rijker. Tellen de lease-auto van de zaak bij het inkomen, En rijden zelf in een limousine met chauffeur. Beweren glim- tot schaterlachend dat de economie aantrekt, En sluiten ogen en oren voor de ellende in het rijtjeshuis.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

een kl*te wereld, Oorlog na oorlog, ziekte na ziekte Kan het niet anders?!…

De ziekte die jij had, was vreselijk. De pijn die jij had, was ondragelijk. Het gevoel dat ik heb, is vreselijk. Het verdriet dat ik heb, is ondragelijk. De grote tumor die jij had, was onmogelijk. De ziekte die jij had, was kanker.…

ik heb stilaan je kleuren zien verdwijnen haren pieken waar ooit de zon zijn licht in blonde krullen heeft laten schijnen sferisch omhullen kleren het vroeger goed getrainde en gespierde lijf dat nu met wankele stappen onzekerheid schrijft je bent een schim van je vroeger extraverte persoonlijkheid die in bedeesd teruggetrokken…

Mijn doden zijn niet dood, de levenden niet levend de tijd van het verleden, verkeert te lang in niet geschreven tekens, wat uit angst wordt vermeden, verleert de man, wat door het kind is aangereikt,het leed lijkt een eentonig spel, de afgrond is een ondiepe kwel, waarin een vis, die zich spiegelt aan in z’n eigen stilstand. De…

de dingen zijn niet beter nu ik je ken een plek om te schuilen wordt koud er wordt wat halfnaakt geglimlacht steeds onduidelijker steek je armen uit heel vaak wil ik je niet sluiten toen stortte in viel het glas om toen het leeg was zuur vreet verder dan de motten vreten gaten wat niet is zal hechten niet (room stremt zuur van citroen…

Hoe duidelijker ik 't wil zeggen hoe slechter ik uit mijn woorden kom dit lijkt me een typisch verschijnsel van het een of ander. ---------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

Sloffen door gangen langs een antiek meubelstuk stil circuleren.…

Dan zou ik denk ik moeten maken een wet zó waterdicht dat stilstand achteruitgang is en ook naar voren nog een beetje. Mijn hanteerbare, goedgeefse bezittingen hoeven niet meer in de houding want er is dan een geschreven wet. ----------------------------------- uit: 'Langs de doofpot', 1987.…

Ik heb de ziekte van rosseel dus kun je mij geen flikker maken als ik mijn gal bij je kom braken je overstelp met foetermail ik ben je viswijf virtueel en zal het stalken enkel staken tussen mijn slapen en ontwaken ik heb de ziekte van rosseel hier staat het zwartwit officieel zo blèr ik lukraak van de daken met jou ben ik nog lang niet…

Ik hoop dat het nog lang zal duren lang zal duren voor ik ook stilte voor haar word. Het verstand gunt ons vast die vele liefdevolle uren maar met woorden van troost schiet ik nu te kort. Al vindt ook zij nog steeds liefde en ook geluk in dingen zijn wij niet de enigen die wakker zijn in de rozentuin, ik zou nu over die broze bloemen en sneeuw…

Serie: ziekte…