Netgedichten

netgedicht (nr. 36.304):

Zeepziedster met Parkinson

Bij het plukken van de hazelnoten
bleef jij vastgevroren staan
schoof op handen, knieën en voeten
zelfs toen, kon jij niet verder gaan

Het was moeilijk te geloven, dat jij
voelde dat ik nog steeds van je hield
Daarom sprak ik het hardop uit in kapitalen
hoe pervers het lot van jou en mij kon zijn

Ik op twee benen en jij als viervoetster
maar jij vond van niet en mij in Londen
een zeepkist waard in het groene Hyde Park
om de heidenen tot het ware te bewaren