Alle inzendingen over zoeken OR onrust OR leren

Het stormt Is naar binnen geslagen Ik krijg het niet stil Ik ga maar slapen Al is dat niet wat ik wil…

beroof me van het heden over drie weken opnieuw het leven gevoelens sidderen door me heen ik heb er liever geen geef terug mijn eigen ik want deze schizo voelt zich zelfs te sick zo hard is soms het bestaan terwijl depressies komen en gaan O lichaam verlaat toch mijn angst Gaat heen met mijn ongeduld! Verdwijn uit mijn ogen! Ga dood en…

van bumper naar bumper haastig voort op weg aan de kant, stumper doe wat ik je zeg laat me er door stelletje secreten ik ga altijd voor dat moet je weten ik ben het signaal lees; het teken des tijds ik geloof niet in het verhaal over de jaren des onderscheids raak of kijk me niet aan mijn lont is o zo kort…

vermoeid bestaan de plek angstig verlaten hij schrijft niet meer ten koste van een ander vreugde nog maar van korte duur geen sterveling kan de onrust wegnemen waar geen inspiratie is kan hij niet langer blijven het geluk sterft in zijn vingers zijn zachte handen geven hem geen rust hij schreef maar voor wie ….…

Doelloos en gevoelloos dwaal je in het rond onrustig is het van binnen je hebt drang maar je weet niet waar naar toe eindeloos is je weg je loopt en je loopt naar iets waar je op hoopt?…

Tergend langzaam wordt de horizon begaanbaar, verbleekt de zwaluw van de tijd, zwemmen deeltjes van de regenbogen in een kortstondige toevalligheid, zo die bestaat en smeekt boven de graven van de herbezinning. Kwinkslagen schieten flarden in sluw geschapen luchtkastelen, woorden ontlokken herinneringen zomaar uit het niets, het…

ginds de groei van onrust als bij het naderen van een trein met onbekende bestemming zet de signalen op veilig zodat de trein met gezwinde spoed hier snel voorbij zal zijn waarna dan wellicht m'n wens nog in vervulling kan gaan 'het grote verlangen naar dat wat wij gemoedsrust noemen'…

Gillend gek word ik er van alleen omdat ik niet schrijven kan gedachten borrelen wel op maar geen zinnige zin komt op in mijn kop ik blijf stil hopen (schreeuwen heeft geen zin) ik denk na hoe het zou zijn gelopen als er wel iets was gekomen van een uiting.…

Onrust Steeds worden wij mensen onrustig als er zelfs maar in de verte wordt gepraat over God. Sterker nog: zelfs de geur van God hoe liefelijk die mocht zijn doet ons een blokje omlopen.…

Ik ben dat kind dat overal buiten ging staan en ik keek: waar kwam die chaos, die onrust vandaan het was de stroom, die wervelwind van gevoelens waarmee God vanuit de hemel de aarde wakker kust.…

onrust door het hoofd flarden gedachten vliegen terug naar de adem…

Zoals een boot over het bijna rimpelloze water van een Kempens kanaaltje glijdt onder het blauwwitte ophaalbruggetje door, zo zou mijn leven nu ik ouder en ouder word verder moeten gaan in rust en schoonheid. Maar helaas stormen woeden zekerheden verdampen vervreemding slaat toe de steppenwolf huilt.…

kan iemand mij vertellen wat onrust is natuurlijk ken ik het onbestendige gevoel dat onlosmakend vooraf gaat aan een vorm van vrees maar onrust is meer dan de ondefinieerbare wroeging waar ik wel eens mee te dealen heb alles is veel maar onrust is zoveel meer dan het woekerend gevaar dat altijd op de loer ligt…

't Kind schiet uit een zachte slaap; Verre stormen huilen. - Moeder, is 't de wind die ruist? Moeder, is 't de zee die bruist? Waar zou vader schuilen? - Meisje, o! heel ver van ons Zwalpt hij op de baren; En wie weet waar of zijn schip, In gevaar van nacht en klip, Thans mag henenvaren! - Moeder, hoor, de regen plast Klettrend…

een meisje blijft staan trekt haar moeder aan de mouw en wijst omhoog maar moeders van vandaag hebben dat onrustige van bijna te laat en inderdaad gaat daar de bus…

Wat is het toch dat mij naar de verte trekt Dat mij thuis geen rust doet vinden Steeds mijn verlangen naar de vreemde wekt Alsof ik mij aan huis en haard niet kan binden Wat is de drang die mij steeds drijft Naar alle hoeken van de aarde De zekerheid die in mijn geest en hart verblijft Tot wanhoop en onrust ontwaarde Waarom dwalen mijn gedachten…

lawaaigedachten ze verstoren mijn moeizaam verworven stilte…

de nacht ligt naast me het is wachten op de storm er is een muur van regen er is geruis, gehuil, gekraak donder op zeg ik en het bliksemt als ik diep in zijn ogen kijk lees ik zijn ziel en zijn oude liefdes hij leunt op me en rilt we lijken twee stokoude mannen ooit konden we drinken als Richard Burton dansen als Michael Flatley zingen…

Onrustig is ons hart, zoveel verloren tijd, een kind dat bitter schreit, onrustig is ons hart. Onrustig is ons hart, maar hoop is nooit verloren, een mens wordt nieuw geboren, onrustig is het hart.…

Dat nog te kunnen leren Dat mooie wensen Dan alleen worden vervuld Met moed en kracht En menig hindernis die wacht Die ieder op zijn levenspad ontmoet Die hij moet leren overwinnen Beslissingen van kwaad en goed Van stoppen, doorgaan of beginnen Jong geleerd is oud gedaan Zo ging het alle tijden Maar deze tijd geldt Ook voor oud geleerd…

De tijd zal 't leren, hoe vaak is dit al gezegd? Honderden keren, geprobeerd, uitgelegd. De moeilijkheid met deze uitspraak is dat je altijd wacht, op uitleg. Verwacht niet, dat de oplossing van welk probleem dan ook, door een ander gegeven wordt. Wanneer je dat blijft denken, doe je jezelf tekort!…

Maar volg je hart en gebruik de gegeven tijd, En leer weer te spelen, te spelen als een kind.…

Hoeveel dieptes moet ik dalen, Hoeveel fouten moet ik begaan Voordat ik van alle kwalen Voor altijd ben ontdaan?…

Of het om een vakantievilla gaat Of 15 uit te wijzen Irakezen Of brieven die hij wel/niet heeft gelezen Of dat hij het met Geert heeft uitgepraat Excuus dat ik mijn lachen niet beheers; Geen mens is zo integer als Gerd Leers.…

Waarom niet proberen Van onze fouten te leren Het is de horror Van trial en error We moeten ons cultiveren. Leren Is relativeren.…

We hebben het laten proberen Is staand leren ook beter leren? Aan het einde van het schooljaar Bleken zonneklaar De staanders te excelleren. En dat zij die kozen om te blijven zitten Relatief gezien ook vaker bleven zitten.…

zie je hand vingers onrustig op zoek naar accenten ogen vinden woorden uit beelden van je geest je stem formuleert zinnen uit passie die eens is geweest ik verzuip in een stortvloed emoties het is uit langzaam ebt de spanning weg een totale ravage leeg is het strand in een ijskoud ontwaken glijdt wat zand door mijn hand…

Mijn hol Dat ik niet hol Kan niemand schelen Ik ga me nooit meer vervelen Ik zoek de mensen op En zeg ook top Dat jullie reageren Op mijn snelle leren Ik wil alsmaar actie En ben op zoek naar reactie Interactie Op zoek naar waardering Trek ik mijn lering Ik sta er helemaal zelf voor Ben ik…

in het rood van de maan zie je wolken schuilen... in de stilte van de nacht hoor je wolven huilen... de bloedmaan beheerst de kilte straks wordt alles donker en duister voor eventjes maar... dus luister, luister naar de echo van de stilte je hoort je hart zo minzaam kloppen je voelt het bloed naar je hoofd toe stijgen je mond valt open…

Het getik van de breipennen maakt me onrustig toch wil ik het leren maar ik ben een jongen Oma leert het me maar ik houd er snel mee op past niet bij me nu denk ik terug aan twee recht een averecht en wil het eigenlijk weer doen om er van te leren als ik een steek liet vallen moest ik direct herstellen trachtte mijn Oma mij uit te…