inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.074):

Onrust

Wat is het toch dat mij naar de verte trekt
Dat mij thuis geen rust doet vinden
Steeds mijn verlangen naar de vreemde wekt
Alsof ik mij aan huis en haard niet kan binden

Wat is de drang die mij steeds drijft
Naar alle hoeken van de aarde
De zekerheid die in mijn geest en hart verblijft
Tot wanhoop en onrust ontwaarde

Waarom dwalen mijn gedachten over de horizon
Daar ver van huis en haard
Naar die plek waar alles eens begon
In de hoop dat alles daar nog is bewaard

Hoe komt het dat ik dool en dwaal
Over straten van het leven
Ergens hoop op warm onthaal
En dat de rust daar wordt gegeven.


Zie ook: http://www.keetweg.nl

Schrijver: Egbert Jan van der Scheer, 30 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 125

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
31 oktober 2017
Herkenbaar die onrust en drang naar elders,mooi

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)