Alle inzendingen over overlijden

zijn ziel vloog reeds weg uit zijn verkrampte lijf waarvan slechts stof en botten zullen overblijven waar zijn honden bij liggen te waken en af en toe als wolven huilen gedreven door intens verdriet het einde kwam onverwacht de wereld verdween uit zijn gedachten dof staren zijn ogen men zal hem niet echt missen alleen zijn beesten…

Terwijl haar gedachten vorm kregen en haar geweten rust vond sloop ze langzaam en in stilte weg Haar ademhaling vierde het ritme van haar hartslag Toen... bleef het eeuwig stil Slapen zonder dromen Rust zonder opstaan Een dodelijk, zuivere helderheid…

Het is nog zo kort geleden dat je balanceerde op het koord van het leven Nu dans je achter de horizon en heb je de ondraaglijke zwaarte van het leven ingeruild voor de oneindige lichtheid van het niets Dans voor eeuwig lief kind…

De Dood zat in u en ge wist het niet, Hij scherpte ’t mes al en ge wist het niet – Gij en uw jonge vrouw, gij schertste en lachte – Hij mikt naar ’t hart en hij mist het niet.…

Leven wijst onherroepelijk naar de dood. Dat is een zwaarmoedig makend feit. Het wordt hoog en hoog tijd, voor jong en voor oud, dat we ons serieus gaan voorbereiden. Is onze uitvaart al geregeld? Is onze diagnose al gesteld? Dood wijst onherroepelijk naar ons leven. Dat is een blijmoedig makend feit. Het wordt hoog en hoog tijd, voor oud…

Wat is het mooi dat je mij zelfs nu nog zo kunt laten glimlachen Kun je je voorstellen hoe groot mijn geluk was vóórdat onze momenten samen slechts herinneringen werden De momenten van vandaag zijn de herinneringen van morgen…

Ik heb vandaag je brief weer gelezen over hoe je zo graag gelukkig wilde wezen over hoe je zocht en verdwaalde over hoe je vocht en maalde over jouw ontbrekend perspectief over ons, je had ons zo lief woorden die mijn hart verscheuren ik schreeuw het uit en richt mijn blik naar buiten betoverd door de herfstkleuren en ineens, zomaar ben…

M’n ouwe maten leven niet allemaal meer Je kent het wel Goede bedoelingen, zwak beheer Soms spreek ik hun vrouwen Geen tijd om te rouwen Problemen, alsmaar problemen De jongste ligt de godganse dag op z'n nest te gamen Dochterlief is zwanger van een illegale behanger en altijd gezeik over geld Alsof alleen geld telt Zelf helrood haar…

Het is een oorlog niet te winnen, kanker vrat je op van binnen, te jong. Het is een gevecht bij voorbaat verloren, het is een ziekte die niet zou mogen horen, te vroeg. Het is een wedstrijd waarbij de winnaar altijd al bekend is, onoverwinnelijk onverwoestbaar en mensonterend. Kanker. Te vroeg John, te snel, een oneerlijk…

Menig heipaal Schopt het verder dan wij Want als zo'n paal de grond in gaat Staat daar meestal een burgemeester bij.…

Ik heb je losgelaten zodat je eindelijk eindeloos kunt stralen Maar in mijn hart houd ik je vast voor eeuwig en altijd En met mijn ogen dicht is het weer even zoals toen geniet ik in stilte van je en houd ik je vast in m'n armen zoals toen Dank je wel dat je in m'n leven was…

Ik schonk jou je lichaam een tempel voor je ziel die tempel werd je kerker Je hebt je kerker verlaten de deur achter je dicht geslaan en bent weg gegaan Je ziel is weer vrij niet langer geketend van de geleden pijn onwetend…

De stilte die je achterliet Is oorverdovend Ik verdwijn in de stilte En in de verstilling Kom ik je weer tegen En dan ineens Moet ik weer lachen Om iets grappigs dat je zei Ook al ben je niet meer hier Je leeft voort in mij Dan verbreek ik de stilte En fluister ik je naam De wereld zal nooit vergeten Dat jij ooit hebt bestaan…

je ligt werkelijk keurig opgebaard beste kostuum is je aangetrokken donkerblauw; je lievelingskleur, met grijze sokken familie en vrienden om de kist geschaard het laatst ritje vangt straks aan kist wordt reeds door je zonen gesloten deksel werkelijk overgoten met bloemen, kleurige linten en harten van cellofaan afscheid doet pijn voor zo…

De huiskamer een jasje met revers gescheurd over een kapotte stoel gehangen schoenen volledig afgetrapt De keuken bordjes opgestapeld al weken niet afgewassen de koelkast al lang niet geleegd De slaapkamer het bed keurig opgemaakt de nachtkastjes keurig afgestoft het enige vertrek waar niet is geleefd.…

liefde is in mij gevangen als de bloem in zijn knop niets kan dat vervangen bron droogt nimmer op dromen drijven in duister passie is slechts een lust niets vlucht weg in luister als jij mijn lippen kust als alles is vergeven tijd om weg te gaan niets om voor te leven blijf ik nog even staan verstervend in de verte ontvlucht de overkant…

Ze kwam ooit in mijn leven, 'k was amper veertien, ze had veel zo niet meer van de wereld gezien, dan ik dat ooit deed. Ze kwam ooit in mijn leven als echte reddingsboei kon bij haar schuilen, kon bij haar huilen ze stond aan het hoofd van een prachtig gezin. En toch maakte ze ruimte en tijd voor mij, ze kwam ooit in mijn leven, als…

Mijn geest leeft met de handen boven water die zoeken omderwille van het licht dat aan zijn hoofd onthouden wordt. Soms duikt hij even op, kijkt naar zijn handen en glimlacht om die bezigheid; dan zuigt de klei over zijn kruintje dicht. ------------------------------------------ uit: 'Overkomst dringend gewenst', 2012.…

Hij had geen talent voor tragiek, verdonkeremaande rampspoed bij het leven, meanderde door een landschap tot aan een toevallige stad waar hij plotseling zag: hier kom ik vandaan. Af en toe viel hem in dat hij misschien wel bestond. Ook zag hij een vrouw van wie het bestaan met geen pen te ontkennen. Ze paarden en hadden geluk. Toen…

ik schenk m'n hart aan wie mij lief heeft mijn pens is voor de hond verkoop m'n laatste gedachten & gevoelens aan elke gek die er iets om geeft…

Twee sterfdagen te gaan het gaat om mijn ma en pa vier het leven zei pa een jaar geleden nog natuurlijk doe ik dat ja, ja 24 oktober en 9 november voor altijd in mijn geheugen opgeslagen het waren lieve, sociale,trouwe mensen en nu een speciale gebeurtenis op zomaar twee dagen Het laatste woord, de laatste adem van je ouders, de laatste…

Nauwelijks nog het gezicht herkennen, verschrompeld in de dood, bleek en koud als ijs, lange haren ingekort Voorbij droefheid en pijn het lichaam achtergelaten de ziel vindt zijn plekje wel tussen hemel en hel Misschien even terugkomen als een voor- of achternaam valt in een gesprek, genoemd in boek, tijdschrift of krant…

terug kan halen je bent immers dood val ik tandenknarsend stil ik heb je niet gezocht waar was je in dat ongeziene gezin hoe kan ik je vinden wie was je ik heb je niet gekend ik weet niet wie wij waren op papier teken ik je uit verder reik ik niet nu ik je niet terug kan halen…

Maar wie ben ik oh heer, te zeggen te jong, wie ben ik te beweren dat dit niet kon? Wie ben ik oh heer als ongelovig persoon, te beweren dat dit niet goed was, heel gewoon, wie oh wie ben ik om te zeggen oh heer, deze vrouw nog niet, heb je enig idee oh heer, wat ze achterliet? Vast wel of doet dat er niet toe? 34 jaar en een hartstilstand…

Het is teveel: De leegte van de bladeren in de winter Het teveel aan sneeuw dat onbeschreven de velden en de wereld uitwist tot niets Daar kan ik tot komen; tot niets, want niets van mijn verlangen komt meer tot mij Ik wijs de winter af; de dood; de stilte, de leegte daarbij Deze witte winter, dit blanco blad ik zal haar moeten…

De stoel die plotseling leeg is De leuning en het zitvlak; alsof 'ie eerder leven kon. Zo bewegingloos, eenzaam en stil Vergiste de klok zich maar.…

Ik ken mijn oom van vroeger van sporthal zuid en van Ookmeer daar speelde ik als kind handbal die tijd komt nimmer weer Hij groette met een grote zwaai als altijd enthousiast speelde het liefst nog met ons mee de graag geziene gast Nu is hij in zijn hemel kijkend op ons neer vertelt ons het is goed geweest al doet het afscheid zeer…

Ietje Heermina GEB. 06-09- 1954 overleden 18-09-2015 Daar lig je dan, terwijl het niet zou mogen, daar rust je dan terwijl het niet zo mag zijn, daar ben je terwijl wij met zijn allen zo intens verdrietig zijn. We weten, dat je geen pijn meer hebt, we weten dat je daar bent waar we allemaal weer samen komen, maar het…

Na mij is er niemand meer die nog wil weten wie ik was daarom geen foto’s meer ik houd het liever vast en ga terug naar het blauwe jurkje in het gras lachende tanden met een spleetje stukje bij beetje begrijp ik dat dankzij en ondanks soms tot hetzelfde kunnen leiden dat toenadering niet altijd meer betekent dan vermijden en dat de…

het zijn niet de dagen die zo leeg zijn het zijn de nachten eenzaam koud daar waar jij ooit lag ligt nog je afdruk waar ik precies in pas soms krul ik me even op en laat me dragen door een kuil in het matras…