Alle inzendingen over tijd

Ons einde is nabij. Terminaal leven wij allemaal. Een paar dagen of een mensenleven. Voor onze aarde is dat niets. Voor een mens duurt een leven even. Waarom leven wij alsof even eeuwig is? In sleur, in verveling of lusteloos? In angst of in beven? In oorlog, in haat of altijd boos? In anderenverwijt of in zelfbeklag? Geniet toch van…

Toen het eerste zilvergrijs zich toonde wist hij, mijn zomer gaat voorbij. Een bladzijde wordt nu omgeslagen een nieuw seizoen, het is nabij. Een nieuwe tijd, met mogelijkheden het nieuwe pak, zowaar al klaar. De eerste posthoorn schalt van verre straks bent u méér, dan vijftig jaar! Het eerste voordeel komt al naar u toe en komt tot u…

Geplaveid in het labyrint van ons brein bewaren we mooie herinneringen ook het verdriet en de pijn omdat ze deel uitmaken van ons zijn soms komen ze in duizenden gedachten naar boven als een duveltje uit een doosje en gaan gepaard met een traan want gedachten slapen nooit ze reizen een leven lang mee tot het eind van ons bestaan…

door hoe het nu is zou ik bijna vergeten hoe het ooit was en nooit meer zal zijn door hoe het ooit was ben ik bijna vergeten het leven je gaf er nooit meer zal zijn doch mijn hart dat herinnert aan liefde die blijft en het vergeten gemis dat er altijd zal zijn…

Zoals de dag begint, met de opgang van de zon, zo begint ook mijn leven. Dagelijks, elke dag opnieuw, besef ik dat mijn leven eindigt, maar vandaag opnieuw begon. Zoals de dag eindigt, met de ondergang van de zon, zo eindigt straks mijn leven.…

Hoe volmaakt goed is hij die veranderen moet? Dat hij van haar houdt zegt zij moet uit zijn daden blijken en stelt zich op zoals een boom die als men haar doormidden zaagt en tellen kan het geheim van de tijd prijsgeeft en de waarheid van geschiedenis…

Strenge stemmen verlaten de aarde, bezingen de razernij der dingen en het geween van bloeiende bloemen: de oogst van een roekeloos tijdperk. Was het een offer op verlaten altaren? Het bleek een halsstarrig ademen. ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Het is donker en koud de avonden worden sneller oud weer meer rimpels in de tijd voor je het weet glij je de hemel in tenminste als je hebt gedeugd onderwijl lacht je jeugd je uit.…

er onttrekt zich nooit ook maar één dag aan de strengheid van kalendercijfers gelukkig hebben we een schrikkelhuid van vel over been, een pas op de plaats opnieuw werpt het voetlicht een kronkelende schaduw over stenen vloeren zonder zon we zien de straat die zich uitrolt tot platte naaktheid, verlaten van regen en beschutting het wachten…

Zwemmen in zeeën van tijd, in water dat eeuwig vloeit. Waar geen te laat bestaat, daar is het nooit te vroeg. Oceanen zonder nieuw begin, kennen ook geen eindigheid. Waar water lijkt stil te staan, maar door de tijd verglijdt. Zwemmen naar verre horizonnen, waar momenten ons leven leren, waar wolken eeuwig verder drijven, waar zandlopers…

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een oud luciferdoosje met de krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen nog wel eens ontheemd voelt…

een duik in het verleden is met een plons in de vorige eeuw terechtkomen wentelen in weemoed watertrappelen in de moederschoot van herinneringen en dit vol blijven houden tot je bent geslaagd voor zwemdiploma A…

(requiem voor een oude Ford) roest van jaren heeft het vehikel gemaakt tot wat het is geworden…

Heimwee is verlangen naar wat was, als naar een al jarenlang verlaten huis. Heimwee lijkt op wat ooit moet zijn. Kijk, daar staat mijn gedroomde thuis! Ondertussen bevind ik me waar ik nu ben, op weg van heel vroeger naar veel later. Verlangen naar waar ik ooit was. Verlangen naar waar ik wil zijn. Dat smaakt verleidelijk goed, misleidend…

Ik staar naar een eindeloos aanwezige sterrenhemel En tel de sterren één voor één Totdat het me duizelt en ik opnieuw begin te tellen Steeds weer opnieuw, en één voor één. Ik zie de nacht mijn dag vervagen Het grote nietige iets Een droom probeert mijn aandacht te vragen Het moment van alles; een ogenblik van niets. Ik kijk naar een eeuwige…

In de late zomer schuilt de vrouwelijkheid, in de winters heersen oude mannen, in de lentes lonken vlinders onbevangen, ben ik zomers tot alles weer bereid, als schaduw en het licht elkaar weer ontvangen, de ongetuigde gedachten worden bereden, het bit verlost van het opgekropt verlangen, verenigd in een silhouet van het verleden, er…

Onmacht pijn geïsoleerd stoer zijn Wereld draait door sta er niet bij stil door ziekten overmand voor alles een pil Gevoelens geen toekomst geen weg terug heden is de vondst Zelf oplossen zelf blijven gaan zelf in paniek zelf weer opstaan Blijven lachen toon positiviteit hoe moeilijk ook je moet het nare gevoel toch kwijt…

Bij het raam ontdekken dat de verte groter is de hemel je eigen kathedraal is de luchten je kasteel Bij het raam ontdekken: de rivier dat ben jij opkomend en afgaand tij alles gaat voorbij Bij het raam ontdekken woeste wind steigerende storm flitsend vuur Bij het raam ontdekken de rivier stroomt door het land en door de tijd…

geluk is vluchtig als het tuiltje bloemen dat je destijds plukte in de berm langs de weg naar Bornerbroek…

Kaneelstokken, zuurstokken en allerlei suikerspinnen en natuurlijk dat gokken met een grijper die je net niet liet winnen het geluid van een draaiorgel en vroege discomuziek overal felle kleuren en dan dat gerochel van een man uit het botsautopubliek hij spuugde bijna in je nek hij zou het nu niet meer durven ze zouden hem bij de lurven…

verzamel foto's uit het heden en verleden want aan elke foto kleeft wel een verhaal als deel van jouw bestaan van het beginstation tot de allerlaatste halte en alle daar tussen gelegen stations zo krijgt de reis door de seizoenen gestalte en spreekt het gemoed dikwijls boekdelen…

Langzaam deinde een bootje, Deinde een bootje, Langs het riet. Verder en verder, Deinde het bootje, Terwijl het plek na plek verliet. Sneller wanneer de wind opstak, Trager wanneer deze ontbrak, Dan werd het water reeds weer vlak. Maar altijd bleef er die deining, Een deining die nooit verzwakte, Die het bootje deed dansen, En de boeg golf…

Ongevraagd begint ieder mens zijn leven. Leeftijd is heel kort en duurt maar even. Dat zijn feiten als dichte open deuren. Ondertussen nemen mensen elkaar de maat, alsof ze onsterfelijk verder mogen leven. Angst regeert als wortel van ons kwaad. Poëzie lezen en gedichten schrijven. Zo geven dichters hun leven zin. Waarom hier? Waarom nu?…

adem de wolkenhemel vatbaar voor langer verblijf hangende het verleden is er nog een rimpel in volkomenheid, een ader met vloeibare twijfel of we niet in herhaling vallen weer opstaan en verpozen ons van geen kwaad weten kunnen we nog eenmaal onze gangen herroepen de rivier verleggen en de stoflaag herlezen zonder blijk van wijken…

Je wil op reis je hebt je koffers gepakt de kleur grijs is geen kleur Je trekt de deur achter je in het slot je wil immers ......op reis Je steekt je hand op begroet de buurman die je een goede reis wenst Je rijdt naar het station en wacht,wacht op de sneltrein je hebt immers:haast Je kijkt verbaasd naar het lege spoor…

Zoals een kraan koppig blijft lekken, druppel na druppel, liet ze haar leven traagzaam wegtikken.…

Het was de tijd van tropisch hardhout het was de tijd van slagroomsoesjes van meisjes in hun te strakke bloesjes daarvan was het allemaal de tijd het was in een ander leven waarin je jong en onschuldig en bovenal ongeduldig was. je zette de klok vooruit boog de tijd krom en deed hem als een stropdas om en seconden druppelden als water…

de hete adem van de zon drukt op de kale aarde in deze desolate vlakte waar het bijna altijd waait sta je stil bij de bomen kromgetrokken door de wind hoe lang duurt het vraag je voordat de rups verandert in een vlinder…

Eéns proefde ik de vruchten bij een algemeen verbod Door gebrek aan fysiek-, dus lijfelijk contact Gecreëerd door omstandigheden haalde ik mijn gram Sindsdien draait de tijd steeds rond net als eeuwig en voorheen Verandert de tijd ons en hiermee ons leven Geschapen in een tijd die steeds meer van ons heeft gevraagd Omarm de jou gegeven…

Prioriteit heeft niets te maken met tijd maar alles met inzicht in je overzicht dan volgt vanzelf in de tijd jouw uitzicht!…