Alle inzendingen over mystiek

In 't wijd gedachteloze ruim der nacht Ligt er mijn ziel als een te blazen veder, Die, opgenomen, kwam op de aarde weder Na 'n winde-vaart gevallen schommel-zacht. Gelijk met donzen pluizen gans omzwacht, In molge schaûw ter rust gelaten neder, Schouwt zij in 't aanzichtloze en volgt het teder Geadem van 't gekamerte der nacht. Blosloos…

de storm eist de gedachte aan zachte stilte tussen hier en nergens het perspectief van een orkaan…

De zon zakt de nacht valt je moet alweer op pad De maan staat hoog de muziek roept je was al zolang je richting zoek Niemand weet waar wij heen gaan niemand weet waar wij zijn Maar wij behoren tot de stad Wij behoren tot de nacht lopen in het duister tot de zon weer naar ons lacht…

Uit jouw stilte plukt leegte grijze bloemen maar in ieder hoofdstuk van jouw armoedig bestaan bezingt een erudiete nachtegaal mysteriën van de duisternacht tot aan de laatste woorden van het verloren boek probeer je uit de waanzinnige droom te ontsnappen maar een onzichtbare hand brengt je terug naar de mystiek die in jouw ziel…

Omdat ik het leven graag doe ik dit graag De hemel is slechts een schouwspel Sinsdien ligt zij bij een behaarde zweetplek Wij maar gek zijn alles lost zichzelf vanzelf op Snij jij mij uit in hout Meer was ik nooit Een verbeelding in een beeld vastgelegd Zou ik nu nog een punt zetten houd je hout maar vast Dit…

ik zoek de tijd in kleine uren ver van gaan en komen in hetzelfde huis waar naast rust en stilte ook mijn dromen wonen en seconden eeuwigheden tikken als mijn blikken buiten de dimensies treden waar het aardse heden slechts als rode draad in het verleden zichtbaar wordt die ik moet grijpen bij mijn beladen terugkeer uit immense…

Als een goddelijke Engel wonderstof in jouw gezicht doet blazen, dan komt het inzicht, heb je het geheim te pakken, voel je je verlicht van ballast.…

Er is een nieuwe dimensie ontstaan, die vriendschap in heel ander licht laat staan, want wanneer een vriendschap ophoudt te bestaan, komt er een boodschappen briefje achteraan, met dit heb ik allemaal, voor jou gedaan! Een nieuwe dimensie is opeens een opsomming geworden, van wat ik voor jou deed en wat jij voor mij gedaan hebt! Een…

Mooi was ze - Onvertelbaar mooi, De juf van klas één En toch was ze Streng zoals Geen één Opgedragen aan juf Beeftink, 1961-1962…

Het was er weer, het diepste wezen Dat zij tijdens haar reis vergat Er kwam ook zoveel op haar pad Het wou haar vormen leren lezen Achter de dingen die verrezen Symbolen van een habitat In haar inmiddels postgevat Nadat uit haar Achillespezen De pijlen van de lessen staken Die de rabbijn haar had geleerd Het universum is een laken Waarop…

deze stad bij de molen waar alles eerder was gebroken het vlees gerookt langer houdbaar waar eitje is gekookt iedere scheepswerf ieder die in verbeelding heeft gesurft heeft nooit gedacht nooit gedurfd in herinnering gebleven is meer als leven en wij draaien mee…

Als ik alles opgaf wat van waarde was in mijn leven, kwam het, na verloop van tijd, toch terug naar mijn leven, zoals na eb de vloed op komt afhankelijk van die mooie, mysterieuze maan.…

Mijn tuin staat vol met bloeiende bloemen, die met hun nectar de mooiste vlinders zullen aantrekken, bevredigen. Mijn tuin is een Aarde, een Oase vol warmte en geborgenheid, voor degene die erin wil kijken, voelen, wandelen. Mijn tuin herbergt nestjes voor de allerliefste vogels ... Mijn tuin is een combinatie van Aardse tijd met besef…

Wie toch wijken in de eiken, immer wijken als wij kijken? Wie verschuilen zich als uilen in hun zwarte bomenhart? Zou ik dromen dat mijn lome voetstap gladde schedelkap boven hoge wenkbrauwbogen nog geen tel te vroeg verjoeg? Ruisen koel door bomenhuizen hun gewaden? Nauw verraden blâren met trage gebaren een bewegen, zó verzwegen…

op die strand in sand soek ek die see ek hoor haar ek voel haar maar kan haar nie betas nie sy is weg vertrek in die aand sonder woorde ek nie verstaan nie soveel te sê sy hoor nimmermeer sy is weg vertrek in die aand sonder woorde…

De drugs wringen m'n gedachten in rare bochten tonen me de mensheid zijn verborgen krochten maar het zijn paden die ik graag verken de gek die ik ben Het rechte noch het kromme pad een kaart heb ik niet nodig gehad De Ster heeft mijn pad geplaveid met ervaring, bescherming en wijsheid Ontspoord geweest extreem geleefd maar kijk me…

Kind van de zon iedereen opzij hier kom je voorbij diep is de gong vang m'n woorden bewaker als 'n sidderaal onder spanning ze is 'n mythologische druppel water De reis begint pas na de landing Treurvogel zoen de nacht blijf feiten veranderen het ritme lacht verlicht zalf kan je veranderen…

Paarse linten doorweven zilveren haren in schuchtere wind de rilling nabij wacht een elfenkind op ongeboren woorden tussen bijeen geraapte gedachten van rozenblaadjes en maneschijn op ragfijne lijn balanceerd in onwerkelijkheid van dromen haar teder tenger lijf tot ochtend zal komen…

Het was in de laatste dag van die zomer waar stilte dwaalde tussen woorden hij naam kerfde in hout en zocht naar voetstappen van haar die hij droomde in lange nachten van samenzijn de herinnering aan rinkelend zilver ragfijn verstopt in heden van bestaan dwaalt hij nog eenmaal langs het maanmeer veegt zout van zijn ranke lijf streelt…

van voorbij de Panthalassa zee voer ik lang ik meerde mijn scheepje aan op Pangaea daar waar mijn adem tevoren gezweefd had overzag wederom het land het was goed mijn ogen ontwaarde een utopia ik zag het groene Kumari Kandam waar middenin de berg Meru de hemel raakte in die tijd was er geen krijg verderop markeerde de…

Vleugellam, zou zich de geschiedenis herhalen met gedichten over de dood en het verval en liefde die bleef zwijgen in alle talen zelfs hoop, toch ooit een vriend bevond zich dwalend in een dal waar het hart sprak als een mond en het brein zweeg over pijn sliep een taal zonder venijn vleugellam, hadden we willen beweren maar de mystiek…

Ik zit te wachten op mystiek een beetje misschien is het er misschien is het er ook niet sigarettenrook kringelt naar de hemel en ik wacht ik denk aan slakken zonder huis die zich teder vastzuigen aan elkaar en ik weet niet of ik denk als ik dat zie…

Klaprozen in knallend karmijn, als de 'coquelicots'van Monet herboren in een berm, trekken onze aandacht. Verder, in een uitgeholde terra-nis, daar ruist een 'rio', spuit een waterval. Schemer, een waas, met zweempjes pastel. Een kikker springt op uit een verstilde aqua-krul. Mimet hier iets? In deze holte huist een goddelijke grond die…

Eerst liep ik met mijn hondje in het gewone bos. De alledaagsheid daarvan begon mij te vervelen. Ik liep slechts door een herkenbaar woud van louter palen en staken. En toen door het gebladerte heen ontwaarde ik een verroest hek. Daarachter lag het echte bos wat je moet ondergaan. Het sprookjesbos. Nieuwsgierig als ik was greep mijn hand de…

Hoe vaak in zwart doorwaakte nachten de dood ook kalm zijn troost aanprees, steeds overwon (uit hoop of vrees?) het ongewetene dat wachtte. Wat alles nog voor mij beschoren zo in de schoot der goden lag, ik strekte naar de nieuwe dag opdat het mij zou toebehoren. En wat mij wacht aan gene zijde van dit bestaan aan zacht soelaas: als ik…

Zij lijkt uit steen gehouwen trotseert de winterkou nu macht der overwinning meer tegenstand ontvouwt Vraag haar niet naar ’t verleden of waar de zondvloed ruist haar oorschelp is een wereld waarin men degens kruist Zij veegt met gouden vleugel de tekens van de wand en rijdt met strakke teugel door onherbergzaam land Zij weet zich…

ik heb een schrift met daarin niet geschreven woorden waar ik sta ga is het binnen handbereik soms lees ik er in dwingt het mij; traanogen bedruipen beduimelden niet geschreven woorden schrijven mij…

Het geluid van geluk is voor mij de stilte waarin de zon haar eerste stralen over de aardbol schijnt, en de merel weet dat waarna mijn angst voor de dag met de donkerte verdwijnt.…

Het gevoel is breed en licht ik dans van geluk mijn dag kan niet meer stuk ik kijk naar de zon en naar het felle zicht ik zie de wereld opeens in een compleet ander licht.…

langzaam schuift licht schaduw verdrijvend mijn hof in talmende opgewektheid maakt zich meester van mij zon, ankh, moeder van mijn bestaan baart wellustig maan, vader knipogend achtergrondig een ochtend als de eerste dag aangebroken…