Alle inzendingen over tijd

De tijd is evenals ruimte relatief voor de mens die leeft van dag tot dag met ongerief, maar iedere dag heeft hij in wezen lief.…

Laten we wel wezen ook dichters sterven voor hun tijd al blijft hun werk vaak half gelezen het woordgezaaide krijgt respijt…

Een zondagmorgen ziet niet om. Ziet uit naar een preek die na een zware week iets teruggeeft van waarmee een verleden maandag eens begon. Een zondagmorgen breekt af de zorgen; geeft iets terug van een innerlijke kracht in de geest verborgen. Een hart verhard door de doordeweekse strijd, krijgt op zondagmorgen een kans die niet aan…

de stad mijn buitenjas die me omringde meeboog en me soms verwarmde de stad waarvan ik de meeste straatnamen ken maar niet die van alle mensen de stad de buitenjas die me meedogenloos overviel en me achterliet op onbuigzaam asfalt de stad de kleine buitenjas die jou en mij omringt met ons meebuigt en ons wonderbaarlijk verwarmt…

wijsheid in het nieuwe jaar loslaten is krijgen, krijgen is geven ontvangen is dankbaar zijn loslaten is gelukkig zijn denken is vast houden accepteren is laten gebeuren En ook al dit is niets dan een gedachte van iemand die z'n best doet in het nieuwe jaar. Wat wijsheid te vinden en geluk. Ik wens iedereen het genoegen om…

Als Venus niet meer de nacht afsluit En wolken in blauw rond zweven Het riet rustig noch luid Overdag is gaan bewegen Nat gezicht nog zeldzaam is Verdwijnen geschreven woorden diep in een nis Niet zuiden noch noorden Het huis voor de schaduw is levend Overdag onder het einde der hemel Een schouwspel vertekend Zoals een spreuk op een muurtegel…

Wie de beloofde glans van z'n toekomst doorstaat, draagt een bloeiende woestijn in de ogen, vermomd in de schaduwen tot aan de dageraad in waar hij tot bedaren komt en hij de jaarringen van z'n leven kent die echo's gevormd in de medeklinkers en geschreven in de stemmen van de wind tot aan de ouderdom door de jeugd verstomd de…

de dagen zullen zich niet hertellen daarvoor ontbreekt het aan jaren   we zouden elkaar nog vertellen welk verleden we konden sparen   dan is het moment reeds daar en zijn we ontdaan van onze last   door spijt is alles vloeibaar herinnering vervlogen op de tast   de laatste droom doodgebloed nu lopen we uit de pas   is toekomst voorgoed…

Onverwacht bespringt het me. Ongevraagd kruipt het onder mijn huid. Zomaar schakelt het mijn oordeel uit. Het is niet wat ik besluit of wil. Onverwacht opent het mijn ogen. Ongevraagd laat het me luisteren. Zomaar zet het mijn horloge stil.…

dit verleden is herleesbaar, van omkeerbare waarde met kalmte die moeiteloos handhaaft, het kabaal dat tot stilte maant, de netten die zijn binnengehaald zonder de vlakte van het water te verstoren, in kringen die vluchten voor de steen, hopeloos voor herhaling vatbaar…

Van wie ik ooit hield in jeugdige dromen vol overmoed en energie Je woorden ademen vrijheid maar ook heden vol verleden nostalgie zonder toekomst Laat me maar dromen dromen zijn sterker dan elke dood…

Morgen gaan we hem ophalen, de trouwe Philips 17 TX 123U, na zestig jaren vergetelheid. Benieuwd ben ik, of hij nog voor me spelen wil. Benieuwd ben ik, naar mijn goede ouwe tijd.…

Verlangen deed ik, naar idealen die onbereikbaar zijn. Vrede in een mannelijke wereld. Gelijke rechten voor allemaal. Idealiseren van vrienden en vrouwen, van wie je nooit iets hoeft of moet. Edel van geest, een tijdloos lijf. Helemaal trouw en alleen maar goed. Onbestemd zoeken naar betere huizen, met chique keukens en grote tuinen. In…

De vette jaren van de vergankelijkheid; waar zijn ze gebleven in de regentijd? Spijtig genoeg dat ik nu speel, met de gedachten aan een voorbij te veel. De felle passie splijt mijn hart over de gedachten die mijn ziel verwart. De vette jaren van de vergankelijkheid. Wat hebben we nog, wat zijn we kwijt? In een zandloper bezinkt het fijnste…

Vooruit dan maar, er is geen weg terug We stappen nimmer in hetzelfde water De tijd stroomt achterwaarts en vroeg wordt later Verloopt zij traag, dan gaat ons leven vlug Het bonte nu verbleekt in het verleden De waterrimpel stolt op ons gezicht Zij wist de voetstap uit van onze schreden Zacht knarsend schuurt in ons het tijdsgewricht Ons…

in de jaren zestig van de vorige eeuw had je een periode dat wegwerppoëzie erg populair was... dichters rolden over elkaar heen om iets wat in de goot lag als eerste te bemachtigen de lekke tennisbal sigarenbandjes het lege blikje Heinz sandwichspread kortom een teveel om te benoemen later toen de jeu er een beetje af was werd alles…

Ik draag het heden Onder mijn armen Met mij mee Continu Verandert het heden Naar verleden Dat mij ongewild steeds volgt Verandert toekomst In het heden Draag het even met me mee Probeer het dan weer te vergeten En te leven Zoals ik in het verleden had gewild…

Vervager der dagen, zo stadig in 't jagen, Hoe vliegt gij, hoe vliegt gij zo trage? Nooit susten u 't rusten, of zoude 't u lusten Een minnaar, een minnaar te plagen! Wanneer ik verlange, dan tracht gij uw gangen, Dat valt mij, dat valt mij zo bange; Ik achte, te smachten, dit beiden, dit wachten, Dat maakt mij, dat smaakt mij zo wrange…

tweeduizend jaar ben je adembenemend jong je kinderlijf tachtig stamelende centimeters lang bij toverslag verdwenen Isis' krachten Ra stolde de zon Horus doofde het licht de mens stolde het vloeibare lichaam van de kleine jongen tot onvergankelijkheid de zachte hand van Anubis voerde het kind naar het dodenrijk de oever langs…

De opmaat van het verse jaar bespant de grond met flinterdun wit vilt. De lucht kneedt winterharde wolken, dicht beplant. Een toverhazelaar pakt uit. Berucht bericht van kale klauwen waar als vaan een gele sjerp in hangt. Zo schel als goud van ver. Van dichtbij zie je sterren staan, van bloemblad, warm gekruld. Het hout blijft koud. Kijk…

Wanneer ik de slaap niet vatten kan, ga ik naar beneden, steek een kaars aan, en ga aan tafel zitten. En luister, naar het bewegen van de tijd. In het suizen in mijn oude oren. In het stromen van mijn adem. In het tikken van de klok. Ik zie, hoe dode dingen leven. In kleuren die kleuren gaan. In de nerven van de tafel. In tulpen in een…

Het nieuwe jaar we duiken er weer in. Bij weer en wind, een nieuw begin. Met frisse tegenzin is daar de zee. Het te water treden, en het deinen op de eerste golven van 2016 mee. De eerste confrontatie met de koude vloeibare zilte minerale waarden, waarvan er ons zoveel omspoelt op de ganse aarde; prepareert de mens met pit op de tijdingen…

Ik ben van die tijd; van voor deze tijd. Ik heb geen spijt te hebben geleefd voor deze tijd. Want de tijd voordien heeft mij ingewijd; en de tijd van nadien heeft mij van zijn beklemming bevrijd. Ik ben van die tijd; zonder voorkennis van deze tijd. Ik heb de uitkomst van deze tijd niet voorbereid; maar de gang haar te beleven…

Tot in lengte van dagen klinkt een lied zonder woorden als tongen versmelten beweging gehinderd denken bemoeilijkt het onnavolgbare komt zoeken naar ruimte vragen die blijven sprakeloos omzien roepstem die wenkt uit glazenhuizen. Loze blikken gewisseld de stille wensen het blind verlangen naar wat was verloren geen zekerheid gekregen…

De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd. Een oud jaar raakt zijn verleden kwijt, dat hem ontnomen zal worden door het nieuwe bewind. Het omzien naar geleefde tijd wordt door de toekomst even verblind. De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd. Het oude jaar torst een zandloper met vlijt, die iedere laatste korrel…

ze gaan de tijd voorbij de tikken van de klok het was maar even nu voor mij toen ik van later schrok het verleden wordt steeds langer de toekomst daarentegen niet eeuwigheid maakt mij nog banger omdat men daar geen eind in ziet zit het er voor mij nu op? of krijg ik nog respijt? voor mijn gevoel ga ‘k in galop en ben de tel der dagen…

Tegen het einde van het oude jaar, voel ik aandrang om terug te kijken. Vlak voordat het nieuwe jaar begint, heb ik zin om vooruit te willen zien. Als niet-roker rook ik graag een sigaartje, om het leven beter waar te kunnen nemen. Dan wordt het weer tintelfris in onze kop. Wanneer we niets doen en aandachtig kijken, lossen ook problemen vaak…

Door de schaduw in mijn rugzak besta ik niet, al was het maar voor even de dorst gelest uit de tijd van gisteren voortgestuwd en aangevuld met andere levens blijft hij mijn vriendin, zwanger van een aanstormende golf eerst veraf, nu angstig dichterbij, wie niet wil winnen, heeft al verloren, kom aan mijn borst spat in mijn…

Kolos was mijn naam uit 't diepste van de aarde eens gewrocht de handen groot, vol kracht en faam en staande met de armen wijd geheven. Beschutting bood ik wie het zocht voor zonnesteek, of storm en regen en vele wegen hebben naar mijn staat geleid symbool van kracht en moed, om naar te leven. En meende altoos er te kunnen zijn als vorst…

Minuten gaan aan mij voorbij. Mijn tijd woekert, zo het zij. Spijt dat zij zo zinloos aan mij voorbij kan gaan, verspeelt zij iedere reden van bestaan. In gedachten denk ik dat zij ook mild kan zijn. Dat zij niet immer scheidt met pijn. Ik wil op de wijzers van de klok kunnen vertrouwen. Mijn tijd aan hun wijsheid toevertrouwen. Uren worden…