Alle inzendingen over drinken

Ze strijken neer bij picknickplaatsen en uit hun praktische fietstassen halen zij pakjes drinken uit de aanbieding van de supermarkt. Ze steken de rietjes in hun onwennige monden; het is tenslotte vakantie.…

Dat maakt mij o zo bliede Als ik mijn koffie drink Het liefste in m’n ééntje ‘ K houd niet van veel rumoer Maar dan wordt wordt plots de rust verstoord Door vreselijk gekoer. T “lied” van houtduif of van tortel Maakt somber, deprimeert. Totaal geen variatie Da’s wat mij irriteert.…

Slapen onder een deken van sterren Saamhorig met lotgenoten Allemaal verschillend en verstoten We komen tot elkaar en van verre We drinken omdat we bestaan Ze zien ons komen en liever gaan We pinken om verloren tijden regelmatig een traan Ik kan geen huur betalen, ik heb geen baan De misere begon toen ik niet meer lachen kon Mijn vrouw…

Wees sterker dan de trekkracht van de tijd: het jaar loopt af, laat niet de zonnewende je zelfbeklag versterken tot ellende en stop op tijd je cyclische verwijt dat je het niet ziet zitten, 't is te zwaar; je weet precies hoe 't oude lied gaat klinken straks spoelt je zelfrespect door rook en drinken weer naar het zelfgemaakte spook: oudjaar…

meisjes van de hockeyclub Alles lijkt zo enig en zo fris Jubelend van toon rolt de R Van Margo, Merel en Frederik Dragen braaf hun moeders kleed De heren roepen brallerig He kerel biertje man En zien alleen de eigenheimers Hun toekomst en het eigen nest Ruiken geld en willen meer Net als hij, hun ouweheer Pappa mamma zijn op de boot Drinken…

sprankelen We lopen samen langs terrassen waarachter de Bodensee over de nacht waakt naast me loopt de vrouw die me stilaan verliefd maakt Met begerende blik in haar aanbiddende ogen leest ze mijn lippen waaruit klanken vanuit mijn hart vol genegenheid ontglippen om mijn liefde te verlinken Dan fluistert ze me toe: Kom we gaan wat drinken…

Ik ben in staat om zo m'n spullen te pakken en te vertrekken de boel de boel te laten de rotzooi de rotzooi de berg puin waarin ik dagelijks eet, drink, slaap leef en voel en lusteloos voor het leven wordt met enkel verval als doel Ik ben in staat m'n biezen te pakken en de nooduitgang te nemen want waar ik niemand meer vind die mij…

Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven Al zou ik wensen dat het de tweede was Vandaag scheen de zon, niet voor het eerst in mijn leven Maar ik zou wensen dat het morgen ook zo was Vandaag drink ik mijn laatste borrel Maar ik wenste dat het de eerste was Vandaag stop ik misschien met roken Maar ik wenste dat ik er nooit aan begonnen…

schuren de ijzeren wielen roestige bouten raken verweerd ijzer, een bleke, jonge vrouw leest de krant soms blikt ze verveeld naar buiten, nipt rode wijn die hart, ziel en zinnen slechts even gloeien doet, treinreis naar het zuiden van Italië, proestend en slikkend, verdroogt en verstikt stof mijn keel, water, heel veel water wil ik drinken…

Drink ik soms te veel? Er broeit iets, maar ik weet niet wat Er broeit iets diep in mij in mijn urine, in mijn bloed, vond de dokter niets dan goeds!…

Dat woord - niet doorgrond maar gekleurd door het nieuwe groen van de lente en de tere blaadjes van de bomen die opengaan omdat de zon al wat warmte geeft - dat woord wil ik horen en drinken met een verlangen veel groter dan de verzadiging ooit kan brengen; dat woord wil ik leven, hier en nu, misschien voor even of nog wat langer.…

en vrede te vinden in jouw omarming taal te verliezen en te verstommen voor je schoonheid graag wil ik verdrinken in vijvers van je ogen warme handen voelen waarmee je mij als rijpe vrucht plukt in zwoele tuin tussen slaap en droom met om je hals een strik van kussen en aan je benen een kousenband van lust rode wijn wil ik drinken…

In gedachten verzonken loop ik als een minstreel rusteloos over brakke glibberige keien in de luwte onder verlichting van de pittoreske straatlantaarn zit ik sluimerend te aanschouwen het schouwspel van leven onvoltooid onze planeet een melodieus melodra'ma een grote sappige meloen dorstig drinken we haar wanneer de zon een…

De vogel hield zij in een kleine kooi zingen moest hij voor haar vrolijke, blije liederen die alleen zij horen mocht Maar de vogel kwijnde weg zong alleen nog in mineur ging tenslotte stil zitten in een hoekje van de kooi Ach toe, zing toch vrolijk ik geef je eten zorg voor drinken luister altijd naar je meer kun je toch niet willen…

oorlogskinderen, zonder ouders dwalen verlaten eenzaam rond geen eten voor hun hongerige maagjes hun lippen gesprongen,droge mond geen water meer om te drinken geen huis meer om in te leven wat kan ik als nietig klein mens deze kinderen eigelijk geven 't is moeilijk die beelden te zien die me tot tranens toe bewegen wat zijn wij dan toch…

steundier in de nacht met zo af en toe een basstem in de lucht palen flisten door de ruimte ongewild tel ik de flitsen van de gauwigheden lichten zie daar de eerste koren van de dag van het verkeer dat mij wordt aangedragen val ik om één koprol nog moeder dan ga ik heen en sla het stof uit mijn grafsteen ik kan de veerpunten wel aan en drink…

In een kring van jongelingen, Bij de warme haard gezeten, Drinken wij de purpren nektar. Gulheid lacht in aller ogen, Ieder vult de glazen beker Op het welzijn van zijn meisje. En dan vullen wij de glazen Op het welzijn aller schonen.…

alles is liefde" vroeg in de morgen is haar warme lach voor jou met nog ietwat slaapdronken ogen begroet ze de wereld rondom haar ze hoort de vogels zingen ziet de met dauwdruppels net ontloken bloemknopjes een poes kruipt langs de struiken wat schichtig maar toch al op jacht hij lijkt nog jong en speels hommels en bijen drinken…

Mijn verzameling leeg houden lukt alleen door te verzamelen, natuurlijk werk ik aan de verzameling van alle verzamelingen, dat is wat ze tegen me zeggen alsof ik niet weet wat leegte is, ik drink graag absolutie hou toch op Niemand wil mij met nul ruilen, maar ik houd me aan de regels, mag ik nu eens verdrinken wanneer ik dat wil?…

Je weet niet meer hoe 't al begon maar leerde langzaam 't leven drinken.…

en dan ben je weg het zand glijdt uit mijn handen misschien is dit het punt waar mijn dromen stranden en dan ben je weg alles is verloren al schreeuw ik nog zo hard niemand wil het horen en dan ben je weg in mijn zomer komt geen zon meer op alleen de herinneringen waarin ik me verstop dagenlang lig ik op bed ik wil niet drinken wil…

't is een echte plaag, maar ik ga niet langer dralen, ik drink me 'n stuk in m'n kraag als... ik er nog arriveer vandaag.…

Terwijl we ons banket naar binnen schrokken drinken we chocomel met grote slokken. Geen maaltijden vandaag, alleen gegraas. De Sint vaart onopvallend op de Maas en strijkt zijn witte geborduurde rokken. Hij eet een boterham met pindakaas.…

rode ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met…

het zand tong uit het bekkie speelt hij met de wereld op zijn eigen stekkie water en schelpen in een stralende zon wind door de krullen hij maalt er niet om als klokken het heetst van de dagen luiden vogels het zinderen in schaduw gaan mijden dan looft het groen van de eik weer zijn koelte weten werkers stilte en rust als hun loon eten en drinken…

Mijn handen waren het die deden wat je zelf nog niet kon je voor het drinken naar je moeder droegen je leerden kruipen, lopen, fietsen. Schaterlach in de box. Mijn handen waren het die je troostten als je viel je veters strikken leerden je naar zwemles brachten, basketbal Paardenstaart in je nek.…

Soms wil je dan gewoon even wegzinken, een andere dag dan die voorliggende drinken maar dagen zijn behoedzaam en onafwendbaar. Hoe duid je jeuk en hoe de duurzaamheid van pijn? Zeg je de eerste tulpen komen uit, narcissen laten zwak van aard hun kop al bijna weer hangen maar toch lengen de dagen, zelfs takken lopen uit.…

Vroege vogelzang althans zo klinkt over reizend water de jonge stem te zacht om te drinken en te helder voor een droom eerste bedrijf klanken en beelden nog puur als de acteurs de kleur van hun gewaden en al mijn cellen juichen naar het licht maar hoog in de coulisse achter dansende wolken en het blauwe plooiloos strak gestreken doek…

Ik drink jullie stille tranen als te sterke drank, kots het uit als lichaamsvreemde materie. Het is ook niet jullie favoriete thema. Ik sla mijn arme armen om jullie heen als bibberende engelenvleugels, waarvan de veren uitvallen, zie, ik ben een naakte kip en kan jullie ook niet helpen! Wij mannen zijn net zo eenzaam.…

plotseling zegt zij: "Drink, nu ligt de zon in je glas", en alsof zij het eeuwige leven gaf, giet ik de brandende zon in mijn mond. - Zij daalt in mij af, zij gaat vurig en fonkelend in mij onder, zij verdeelt zich over mijn aadren, zij wordt een deel van mijn bloed.…