Stoïcijns

Het was net als toen ik je wegbracht, de eerste dag,
een nieuwe school, een nieuwe tijd om te leven.
Het maakte je wel eens moedeloos al die treden,
dezelfde treden en treedt nader met die stoel.

En je zusje zong en de hond kwispelde gewoon.
Soms wil je dan gewoon even wegzinken,
een andere dag dan die voorliggende drinken
maar dagen zijn behoedzaam en onafwendbaar.

Hoe duid je jeuk en hoe de duurzaamheid van pijn?
Zeg je de eerste tulpen komen uit, narcissen laten
zwak van aard hun kop al bijna weer hangen
maar toch lengen de dagen, zelfs takken lopen uit.
Vandaag zag ik de dominee en een frik ook de bakker.

lente gehandicapt annemieke steenberge

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 7 stemmen 285