Alle inzendingen over voorzichtig

verveel me overval me met alle grote mensen dingen laat me zingen van dingen die voorbij gaan die vervelen spelen spel me je woorden voordat de zon opkomt in mijn hoofd verdoof me niet langer geniet vol verlangen naar meer naar jouw verleden mijn heden vergeet ik verlies ik je in mij zink in mijn lichaam behoedzaam voorzichtig…

bereidt een geurend brouwsel van een eeuwenoud recept al generaties als geheim bekend voor middernacht moet alles klaar Hij bereidt de spreuken voor die nodig zijn voor het ritueel elk woord vraagt om zorgvuldigheid De zoete geur van rondom rozen dringt bedwelmend door tot ieder maanvol hart Verlicht door een overvolle maan laat zij voorzichtig…

0-vervolg-0 De besprenkelde dagpauwoog siddert even met een voelspriet geopende ogen kijken rond vleugels worden uitgevouwen voorzichtig bewegen ze Aan het eind van het ritueel fladdert een vrolijke nachtvlinder betoverend mooi om hun hoofden in het tegenlicht van de maan -Kom mee, het is tijd Ze vult ondertussen een veldfles met…

maar mijn vulpen is leeg geen schrijverij een a4 die wegwaait in de wind omdat het weer geen letters kreeg soms komt die droom dan uit maar je verliest steeds meer van jezelf als een engel zonder vleugels die heeft verloren van de tijd i h v j gekrast in een gewelf oude schoenen dansen fijn laten het leven zien in een refrein dat voorzichtig…

S'morgens vroeg al komen kinderen heel voorzichtig een voor een om aan de boom te gaan vertellen want ja die luistert als geen een Heb je soms weleens problemen of een heel rare enge droom weet je niet wat je zou willen vertel het dan maar aan de boom Zoek een fijn plekje om te zitten onder dat grote bladerdek echt alles kan je gaan vertellen…

De dood heeft het koud onder je ruime huid hij slaat je vel begerig om zich heen verstijfd zie ik hoe ze jou weghalen Alleen je afdruk blijft achter in ons bed het kussen nog warm, de dekens lauw wacht ik wanhopig in je geur Op het nachtkastje je mok nog halfvol het washandje waarmee ik je mond voor het laatst voorzichtig afveegde Waarom…

Voorzichtig maakt een zonnestraal gewag van licht en warmte die de levensstroom in tak en wortel stuwen, zonder schroom: dan straalt de tooi die eerst in nevel lag. Inmiddels is het beeld mij heel vertrouwd; het is al vaak een stille troost geweest.…

heldere water klanken duidelijk gehoord van gestreste bultruggen vragen naar goed en kwaad Zij wisten er niet veel van maar meer van ijsbergen, die dreven er waren en verdwenen in een zee van altijd smolten, zoet in zout Het valt niet op afstand te houden het goede en het kwaad, verscholen in vreugde, een mespunt angst beide leren voorzichtig…

iets opgeheven urenlang is ze reeds opgedreven gevaren zijn nog steeds levensgroot sloten en hekken heeft ze getrotseerd vele kilometers ver hard gelopen tot tweemaal toe met hagel beschoten is aan haar flank reeds licht geblesseerd voorlopig heeft ze even rust gevonden ligt uitgestrekt te hijgen en te kwijlen uit haar bek likt af en toe voorzichtig…

De treurwilg is gestopt met treurig wezen, zijn slierten kleuren heel voorzichtig groen en rond zijn takken buitelen de mezen, zoals ze dat alleen in ’t voorjaar doen. De Kerria barst van de gele knoppen, de Prunus bloost zacht roze in haar kleed. De vlinders kruipen eerdaags uit hun poppen, geleden is weer alle winterleed.…

Die me beknelt: ik voel me erdoor betast Voorzichtig voel ‘k de grond, waar her en der ‘k Nog glas en veren vind; ‘k ben niet verrast Dat dit gebeurt: de molen van Tietjerk Staat in de rouwstand: dit is duivels werk. O, Swarte Prinsch, jouw geestverschijning was ‘t Fantoom verdwijn!…

Zijn voeten hebben voorzichtige ogen, zien het lichte gespat. Hij geeft te verstaan: "Jouw handen, door God gezegend, mogen krachtig reinigend door dit gebouw gaan, de glans van kunde en vernuft verhogen."…

Het coronavirus heeft ons nog steeds in de greep, voorzichtigheid is nog geboden. De vrijheid, vier het op je eigen manier, daar is niets verkeerds aan als je je maar aan de regels houdt. Een fijne viering allen.…

we zingen en schreeuwen over hoop op dagen van verdriet met hartenpijn zwalkend en dralend is de weg die ik loop: maar ik pak je hand en leg hem voorzichtig in die van mij…

vrouwen droegen zijn baar en legden hem voorzichtig in witte doeken op de verhoogde rots ook na hun verzorging gaven zijn verwondingen nog hun afdrukken zij fluisterden in voelbaar gewijde stilte rolden met vereende krachten de afsluitsteen in de nauwe nis en gingen ieder bedrukt hun weegs met de afspraak om de volgende…

haar rondingen deden me duizelen was dronken van haar rode muts ovaal zwart werd het voor mijn ogen mijn bril besloeg op haar rechte neus mijn vingers bekeken voorzichtig haar geschilderde lichaamsdelen haar wangen, wenkbrauwen en hals en dan die mond,hartstochtelijk gevormd om grenzeloos te kussen ellipsen en half geschreven cirkels…

op haar bed Kijkend naar foto's van jaren terug Met naast zich liggend haar krulset Elke dag probeert zij er iets van te maken De tijd verstrijkt toch wel Door wat te breien of te haken Soms zit zij voor het raam Te mijmeren over lang vervlogen dagen Vergetend haar vermoeide lichaam Met haar hoofd nog vol met vragen Vandaag was ze voorzichtig…

Zoals ik van je wil houden Krijg ik niet over mijn lippen Momenten van stilte Zoekend naar rust en balanceer Tussen jouw handen In deze koude gure plek Voorzichtig kom ik dichterbij Magische krachten drijven me verder weg van een oogpunt, zie de kracht alleen maar groeien Een onuitputtelijke levensbron Begint zijn weg door te slaan Naar…

het vaarwel de heraut van het einde blaast en snijdt de hechting door om een wreed poëtisch spel te spelen met al die wezen van schrik verkleurd vinden ze onthecht de aarde ik zie je daar zo broos liggen ik neem je mee naar huis daar leg ik je behoedzaam in de krant voor een letterlijke droging in uitgelezen rust voorzichtig…

De dierenliefhebber laat Jezus' boodschap, door zachte schemer omhuld, in woudleven doordringen, schuchter, bij voorzichtige stap. Terecht boos zijn, naderhand vergeven, weldoen aan wie jou beschouwt met vijandschap: het hoogste, steeds te onthouden streven.…

anders krijg ik bij aankomst in één klap het overgeslagen leven te verduren Sneltreinen en vliegtuigen breken me op, dan raak ik meteen achter en helpt het niet om elke vijf minuten met tientallen tegelijk de kilometers af te tellen Mijn wortels zijn lenig ze laten mij reiken naar de wereld waaraan ze me binden daarom verkas ik ze voorzichtig…

Af en toe kom ik het verleden tegen zoals op die zonnige winterdag liep ik voor mijn lange schaduw uit heb voorzichtig oude grenzen verschoven naar nieuwe dagen, mijn leven is niet af wil gegeven tijd op vleugels dragen ben nog niet klaar voor het gedolven graf in die schaduw laat ik weemoed los zoek beschutting tussen stilgevallen lucht…

klein wezentje dat ik altijd heb bemind bij jou geborgenheid en een schuilplaats vindt soms ben je even zo’n prachtig kleurrijk figuur en als je je kleed aflegt toon jij je ware ziel kwetsbaar open en bloot maar ik ben gerust weet dat het geen teken is voor een aanstaande dood want ieder voorjaar toon jij je ongetemde levenslust voorzichtig…

waar nu het oude jaar eindigt kijk ik terug op voorbij de tijd aleer het nieuwe jaar begint ik geniet weer de vrolijkheid van familie en vele vrienden ik gedenk wie mij vertrokken naar de overkant van de tijd waar het nieuwe jaar begint ter herinnering en houvast pak ik dit alles voorzichtig in om ze graag weer te openen in de mij frugale…

ik heb de schoonheid van symmetrie huid en jonge jaren gezien in hun bloei en voorzichtig openen naar volwassen zijn rijping bereikte een ongekende balans in volmaakt zijn en toch kregen zij de handen niet op elkaar in een stimulerend applaus omdat een bindende factor ontbreekt namelijk de ziel die van binnenuit de verschijning…

ik hou van alle vrouwen lang kort groot klein of dun want je kunt hen net als het weerbericht heel vaak meestal zo af en toe wel vertrouwen het is daarom dat ik hen mijn lieve toverstafje gun alhoewel met eentje echt iets te lang en een andere iets te dik of zo eentje dun of klein moet je soms zo voorzichtig zijn voor die lange ben…

Vandaag besefte ik Een grote klap heb ik gehad Ben het nu voorbij Heb de schok geabsorbeerd Schokkend in een rij Nadenkend droef Vrij voorzichtig blij Over wat ik heb geleerd Na al die jaren Vandaag besefte ik Mijn familie speelt een spel Zoiets als levend domino Twee stenen vallen snel (links van mij) Maar ik weiger sowieso Standvastig…

De wind waait gaten in mijn hart De nacht verft dagen helder zwart De kou snijdt ijzig als een dolk De zon ligt slapend op een wolk In ieders ogen zie ik jouw gezicht Maar in het duister is er niets verlicht De vorst eist koude overal De mist zorgt onverbiddelijk voor mijn val Wanneer de regen eindelijk staakt En de zon voorzichtig ontwaakt…

wat zou mijn kleine Kikimeis vanmiddag doen met blokjes spelen en een toren bouwen de pop uitkleden of de kar voortdouwen of geeft ze snel haar beer een dikke zoen misschien een kopje thee voor mama maken voorzichtig om vooral maar niet te knoeien de lepel in de kop om mee te roeien of zou ze bezig zijn met hele andere zaken het hoofdje…

twee grote, bruine ogen proberen aarzelend en voorzichtig naar boven te kijken en de zon te begeren, voor wat licht om de pijn te verdoven vluchtig werpt het kind een blik over het uitgestrekte land en ziet, overal draden gespannen en dat overal elkaars liefde is verbannen ze probeert een stap te zetten maar de betonnen, oude rijweg…