inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.017):

Zonder jou

De wind waait gaten in mijn hart
De nacht verft dagen helder zwart
De kou snijdt ijzig als een dolk
De zon ligt slapend op een wolk

In ieders ogen zie ik jouw gezicht
Maar in het duister is er niets verlicht
De vorst eist koude overal
De mist zorgt onverbiddelijk voor mijn val

Wanneer de regen eindelijk staakt
En de zon voorzichtig ontwaakt
Voel ik jouw warmte in mijn lijf
Een wolk drijft weg

De kou slaat haastig op de vlucht
De mist trekt naarstig uit de lucht
Ik zie jou eindelijk voor mij staan
Ik dank de sterren en de maan

Schrijver: Ingvild Deniz, 15 augustus 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

2.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 551

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)