Alle inzendingen over emoties

Dit moment overspoelde me meer dan ooit Terwijl ik liep steeg het water en mijn angst De plaats waar ik was weerstond het streven het zand vroeg mij te vluchten Ik bleef roerloos staan In de seconde die dagen duurde vocht ik voor mijn leven…

Al lang verlangt iedere vezel van mijn ziel naar 't losbreken van de woordenstroom die mij opjaagt beklemt..beangstigt verstikt in schroom. Als een klaterend beekje door het dichte bos in kronkels tussen gevallen takken en dode bladeren ontsnapt bevrijd diep ademend onder kale bomen ruimte om te uiten woorden tuimelen zingen fluiten…

Alleen en in elkaar gekropen onzichtbaar in zijn handen bange ogen verstopt achter de woede de spot wie ziet me in het donker wie hoort mijn tranen gesmoord in mijn bed van schaamte wie hoort mijn schreeuw verloren in de nacht hier lig ik dan voor altijd achtergelaten ik en mijn gebroken lichaam…

Rustig kabbelend als een helder beekje stroomt mijn leven door Steeds weer kan ik me ervan overtuigen dat ik echt waar, bij jóu hoor Waarom kan het dan gebeuren dat een man die ik nauwelijks ken het kabbelende water laat verkleuren mij laat herontdekken wie ik ben Verliefd is niet het gepaste woord Houden van doe ik verschrikkelijk veel…

Waarom leid je mijn gedachten over de grens van mijn denken dat op die manier gedachteloos wordt Niet alleen gedachteloos dat zou misschien nog rust geven maar gevoelloos, levenloos Je leidt mij over de grens van mijn gevoelloos denken dat nu alleen nog dode gedachten in zich heeft Dode gedachten die alleen jij weer tot leven kunt…

De dagen zijn niet te beschrijven kleurloos, grijs, ja bijna zwart angstaanjagend zijn de uren die bezit hebben genomen van mijn hart. De wereld is zo klein geworden het zicht wordt kleiner dan klein opgesloten in treurige herinneringen het hart dat huilt van doorstane pijn. Bitter zijn de tranen die ik proef herinneringen aan voorbije…

Regendruppels vallen Gewoon van boven naar benee Waarom doe je zo moeilijk En loop je niet gewoon met me mee? Regendruppels vallen Helder vol met glinstering Hoop en drama zijn voorbij Hoe is nu de stemming? Regendruppels vallen De nacht komt eraan Vol met plannen en gedachten Zal ik alleen naar bed toe gaan… Regensdruppels springen…

Heel langzaam is het eind weer in zicht na een lange tijd van donkere dagen, kan ik weer langzaam genieten van kleine dingen die zo belangrijk waren. Het wandelen tussen de bladeren de mooie kleuren die de herfst met zich mee brengt de vogels die fluiten de zon die door de wolken schijnt, zelfs de regen, die hier in grote getale neervalt…

Trap de deur in, overbluf me, laat me zien hoe het kan zijn, doe me weer opnieuw geloven, in een liefde zonder pijn. Haal me over, verras me, duw mijn angsten maar opzij, trap de deur in, steel mijn hart, breng het beste terug in mij....…

Het land tussen hoop en vrees is onbegrensd, continu vervormend, niet toegankelijk voor afgestompten en hun verwanten die het gerace van hoopvollen en vreesachtigen gadeslaan op supergrote schermen. Nu eens leidt Wanhoop Avier voor Banenvrees Folio, dan bekrachtigen de teamleden van Jan zonder Vrees hun dominante positie, vervelend bumperklevend…

Verward beleef ik deze fase Ik weet het niet precies Ben ik nu jong en moet ik stappen Of is het thuisblijven waar ik voor kies Ga ik wandelen langs het strand Of ga ik uit in Rotterdam Lekker vroeg naar bed vandaag Of zuip ik me vanavond lam Ik weet niet wat nu bij me past Het trekt me allebei Soms baal ik van een doorzakavond Dan is…

Weet je wat je vraagt aan mij? om opnieuw weer te beginnen, mij op dingen te bezinnen, die allang zo duidelijk zijn. Weer die lange weg te gaan, vol frustraties en vol pijn. Weet je wat je vraagt aan mij? Mijn hart weer uit mijn borst te rukken, te vertrappen in duizend stukken, Waarna ik ontdaan van zelfvertrouwen, opnieuw mijn leven…

Hou me vast, ik red het niet alleen, blijf bij me, ga alsjeblieft nergens heen. Hou me vast, ik heb je zo hard nodig, praat met me, ik voel me zo overbodig. Hou me vast, je bent m'n enige steun, zeg het me, als ik teveel op je leun. Hou me vast, ik zou het zo graag opgeven, blijf bij me, alleen dan kan ik leven...…

ze zeggen dat ze het aan me kunnen zien en of ik asjeblieft niet zo wil kijken alsof ik kan drijven op een zoute zachte zee van welbehagen, klotsiklots om jou mijn liefste heen, die met kokosnoten gooit om me nog sneller in te lijven…

moeizaam wring ik me tussen de regendruppels door richting uitgang langs de lange oprijlaan staan mensen zonder gezichten de ruggen naar mij toegekeerd stampvoetend op de grond naast de bomen eikels vallen muziek van Beethoven wordt gefloten door het zangvogelensemble abrupte stilte als ik passeer wegvliegende zwarte kraaien krassen…

Ik geef mijn dromen mee Aan het grofvuil Beloof mezelf de belofte Dat ik nooit meer om je huil Begraaf mijn hoop en verlangens Diep onder de grond Laat ze daar, wortelschietend Met alles wat ons ooit bond Ik laat mijn liefde doven Heb me er zo hevig aan gebrand Laat me niet meer misleiden Eindelijk wint mijn verstand Mijn herinneringen…

De norm van fatsoen Door wie is die bepaald Waar moeten wij aan voldoen en wordt dit ooit gehaald Fatsoen van kleins af aan mee gekregen Wie heeft dit goed gedaan Geen opleiding wordt hiervoor gegeven Iedereen doet elkaar maar wat aan Fatsoen moet je ook verdienen wie geeft ontvangt het terug Bij alle momenten die zich aandienen alleen…

Gulzig zocht hij naar woorden warm genoeg voor haar peperkoeken hart Nu lijdt hij aan hongersnood Gekweld door een bitter-zoet verlangen kruimelt hij nog wat na op haar onbeschreven huid…

Ik heb de scherven van mijn leven opgeruimd weggeveegd met stoffer en blik en tegen iedereen wil ik nu zeggen: kijk naar mij, dit ben ik. Ik zal een hele nieuwe weg inslaan één waar ik gelukkig kan zijn waar ik vergeten kan wat achter mij ligt een leven vol met zonneschijn. Ik zal mijn paden gaan bewandelen met mijn hand in die van jou…

Weer valt een loodzwaar gebaar uit het lood, het gezicht gericht naar boven, machteloos de ogen, sterrenstarend in de nacht en kleur begint te dansen, armen zwaaien hoog de hemel uit zijn boog doldraaiend dronken duikelend over de rand van overgave waar in de verte het spel van hoogtij leeft.…

In het doosje van de toekomst stop ik een klein beetje geluk geschreven letters vouw ik dubbel en leg ze neer bij de glimlach van verwondering een heel klein plaatsje ruim ik in voor druppels van verdriet maar ook een schaterlach geeft tranen en ik leg ze naast elkaar ik zie nog een klein stukje van de bodem, daar kan mooi een beetje…

Ik ben nog steeds op zoek naar iets waarin ik vrede vind op zoek naar innerlijke bewustzijn wat mij aan het leven bindt. Ik heb nog niet gevonden de rust waarnaar ik zoek misschien staat het te lezen in het nog ongeschreven boek. Ik zoek nog naar het leven van liefde en van rust zonder zo opstandig te zijn maar van het leven mij bewust…

Tussen kruinen van de bomen gloort een heel klein straaltje licht door zacht wiegend weg te dromen zie ik nerfhelder jouw gezicht hef mijn handen naar de zon maak een dansje op het mos ik wou dat ik vliegen kon door het mooie herfstbos spring en huppel door de dagen soms wel vijf passen tegelijk ook al zijn er vele vragen ik voel me nu…

Ik wil niet dood hoor mensen, ben het leven echt niet zat, al heb ook ik van die momenten, dan heb ik 't helemaal gehad. Maar ik zal mezelf niks aandoen, hou teveel van 't leven hier, want ondanks alle rotgevoelens, heb ook ik wel eens plezier. Echt, ik laat mezelf wel leven, hoewel het soms wel anders lijkt, weet dan dat ik leven wil…

Niet zomaar een boom, een vriend, die bloesemde, aan wie ik ieder voorjaar weer een witte hemelvaart beleefde, die ruisend schaduw gaf en duizend gouden appeltjes ging maken, als wintervoer voor zwarte vogels. De motorzaag heeft gierend hem vermoord, vandaag. Een zwarte dag. Zijn wortelwond ligt open en bloedt... Geen kleur, geen…

mijn angst is om te gaan slapen en niet meer wakker te worden niemand begrijpt mijn pijn en wat ik voel..ik heb toch alles ik was als kind al onzeker dat is nooit veranderd ik kan het allemaal niet aan de kracht ontbreekt me nog steeds ik wil morgen alles begrijpen hoe het leven bedoeld is wat er nog van me verwacht wordt en hoop dan…

Mijn hand weer op je schouder leggen Je nog één keer kunnen zeggen Pap, wat hou ik toch van jou Wat zou ik graag Terug naar lang vervlogen tijden Herinneringen voorbij zien glijden Jouw hand in mijn hand De warmte voelen, onze band Zo hecht, oprecht maar zo onzeker Wat zou ik graag Tussen hemel en aarde zweven Even, in een vlaag Oh, wat…

Als een bloem zo is het leven, het begin is teer en klein. De een die bloeit uitbundig, de ander geurt heel fijn. Sommige bloemen blijven lang, andere blijven even. Vraag niet bij welke groep je hoort, dat is het geheim van het leven.…

Ik heb mijn mond dichtgeplakt Nooit meer zal ik meer praten Woorden stokken in mijn keel Nu jij mij plots hebt verlaten Ik heb mijn ogen dicht geniet Nooit zal ik meer kunnen kijken Neem geen risico om jou te zien En door jou aanblik te bezwijken Ik heb mijn beide oren dicht gekit Zodat ik je stem niet meer kan horen Je woorden kwetsen…

Heer, soms zijn de dagen zo moeilijk en ben ik opstandig en boos dan kan ik zelfs niet bidden omdat ik bijna een andere weg koos. Dan lijkt het of mijn hart verscheurd is en mijn ziel bloedrood gekleurd en kan ik maar niet begrijpen dat er zoveel nare dingen zijn gebeurd. Ik zou het dan uit willen schreeuwen al mijn opgekropt verdriet…