Alle inzendingen over filosofie

Getijdenstroom loopt niet parallel met schone schijn, de waarheid lijkt stil te staan, kost kracht om tegen stroom en mening in te roeien, als drenkeling op door God verlaten kusten, te vondeling gelegd. Als wrakhout van de onmacht drijft mee naar open zee, de ervaring leert dat het doel en weg van wijsheid zich niet…

De keuken is 't domein van vrouwen die ook de was vouwen goud en zilver van oudsher naast alle schoenen oppoetsen, neuzen laten glimmen, smaakvol meer van die dingen doen. Ibiza ,Kreta, zonnestralen bewaren, 't zand, oceaan of zee, jarenlang neemt zij die levensingrediënten als voeding mee. De keuken, is het echt het domein van vrouwen, hier…

ik zag je ogen gaan jij wist nu al waar jij de grootste olijven uit de boom zou slaan jij kende haar al een leven lang haar hang was altijd verder dan de langste stok zou kunnen reiken het liefst verstopt achter tak en blad totdat de oogsters kwamen en met hun net en zak de stilte overnamen jij wist hoe je moest raken…

Schrijft zij spitsvondig scherp zelfs bij vlagen velijn, lacht ze je inwendig toe soms luid uit om wat ontspruit onder jouw huid. Ik zou zeggen heb lief wat liever. Wat zal je ooit wellicht verdrieten nu je steeds met al dat vergieten mee heult, zaken keer op keer onteert, domweg naar de waarheid niet vraagt laat staan een andere weg uitprobeert…

vierkant is het gedicht dat nauw luistert in dit bos waarvan de bomen iets abstractachtigs hebben ontdaan van hun hout en kleuren steken zij kort en bondig af tegen een witte wand als voorbeeld van onbesproken gedrag er liggen geen woorden voor het grijpen de wind nam alle letters mee het zwijgen staat nu tussen de regels geschreven…

Gisteren heb ik geleerd, democratie is als een gewas op het land, soms met te veel zon zonder regenwater te vlug verrot. Ligt er in de natuur een taak iets voor mij wat niet achterklapt, mij wel gewoon voort laten stappen zonder op akkers iets te vertrappen. Is het me dan ooit echt welgenegen kom ik mede daar mijn roeping tegen. Vraagt…

Heb jij vandaag voortplanting, de manier van baren geheel natuurlijk al opgespoord, je als afstammeling gehuldigd al vermenigvuldigd. Jou als vrouwelijk wezen geprezen, daadwerkelijk ook haar als opgroeiende ontblotende boom met alle vertakkingen werkelijk eer bewezen. Opende dit aardrijk voor jou al haar wijze mond durfde jij je ook te begeven…

Uitgesproken meningen zijn doorgaans niet uitgesproken meningen door jezelf maar afgesproken meningen met jezelf, met je eigen ik die niet te bespreken zijn punt uit!…

Al zijn er deze nacht wederom dromen neergestreken, is even iets in het echt niet door het schemer gebroken schieten er zinnebeelden door ons heen onafgebroken, ik mijmer kijk naar buiten, denk zijn 't oude paarse preken. Wat deed ons wederom ontwaken, liet naar stilte neigen, zal ook de adventtijd ons doorlopend weer doen zwijgen.…

Je bewoont het waar je het beschrijft, een gekuiste hemel kon niet zwaarder zijn, statief van een mentaal proces wat je voortdrijft legt je het met een breder diafragma vast de naakte lens raakt haarscherp het werkelijke…

Gisteren was een dag, tot de late avond, Dat mijn hart open stond. En de wereld gevoelig lag. Gisteren was een dag, Dat mooi en lelijk binnen kwam. Mij geheel in beslag nam, als einde toch een lach gaf. Vandaag is het kalm. Ontdaan van laatste resten, Is het weer warm. Vandaag zal niet kwetsen. Neemt de leegte aan de arm, En bied…

Wat draagt ons door de dagen, vult de uren met licht of duister, vreugde of verdriet? Zijn het de uitgestoken handen, warme vuren of is het toch dit alles ook weer niet? Is er wel iets dat heimwee kan genezen wanneer de ziel haar oorsprong niet meer ziet? Is waarheid ooit wel deugdelijk en echt bewezen of is er wetenschap die antwoord biedt…

in een ogenblik van saamhorigheid mat ik mijn schaduw met een stok ik was toeschouwer van mijn onbelichte kant keek naar wat ik niet doorzag meten is maar beetjes weten niet eerder bezag ik een schaduw zo lang…

natuurlijk is het dom gedroom dat vrede kan bestaan ooit heb ik het gedacht als kind toen ik niet helder zag vrij jong heb ik al gevoeld hoe veel gelogen wordt valsheid en bedrog zag ik in grotemensen ogen ik wil niet lopen aan de lijn van onverschilligheid en ego ik hoor de geheime melodie van trillende vlindervleugels…

Op de eerste verdieping, (in mijn geval) ben ik begonnen met kamers ruimen. Niet perse uitruimen, maar sorteren vooral. Rasse vorderingen met plekjes geven. Tis bijna gedaan op een kamer na. Het licht aan voor ik binnen ga Vreemd, het is donker gebleven. Er zucht een koude nare wind. Angst, schuld, twijfel en verdriet, huizen hier tot…

Als je denkt aan leven Dan denk je maar even Waarom is er leven? Je brein gaat het begeven Gedachtes worden je teveel Daarom denk je Ben ik de enige die nu mijn tijd verspild?…

omdat we tekort schieten zijn we juist zo doeltreffend en raken we zo velen nee geen raar misverstand het valt slechts te begrijpen als je aan de kant van die zo velen bent aanbeland ooit zal het dagen dat je zonder schieten toch iemand kunt raken je bereik is dat je er niets mee opschiet geen schot komt er in het oplossen van de…

Ver voorbij de horizon Is waar mijn leven begon De op een na de jongste van zeven Dat is een beschermd leven Op de berg vulden de wolken zich met regen Daarna ontstond een hemel van witte vegen Altijd zijn de wolken op jacht Zowel overdag als in de nacht Voortgestuwd door regen en wind Belagen zij op aarde de volwassene en het kind Eenmaal…

noem een onderwerp en ik zal iets schrijven om over na te denken zegt de dichter wij opperen 'verlangen' en de dichter schrijft van gindse verten over zijn te wijde jas met plaats voor twee en van hunkering naar luister... fronsend lezen wij zijn werk en veinzen een diep nadenken…

Zie de donkere kleuren, de regels omzoomd door wilgen op leeftijd de eveneens oudere Binnenmaas. De start van deze dag verwondert is gelijk het water niet rimpelloos hoe zeg je oneindig kent eindigheid. Was de nacht een echte toekomstdenker kende zij steeds alle keren haar tijd als goed gecamoufleerde metgezel. De klanken van de wind…

Het spreekt alles behalve voor zichzelf, er zijn dagen en ook nachten die we niet kunnen doorbreken, hun boodschappen niet kunnen volgen als duisternis nog actief hij het nog triomfantelijk even niet opgeeft. Er zijn nog steeds ergens oorlogen, nog haat in de wereld, nog steeds onverdraagzaamheid. Wat zou hij wel niet verzinnen, hij de duisternis…

Mijn woorden en zinnen gaan niet voor een volle lach, niet voor een tranendal wellicht wel voor een herkenbaar gevoel. Wellicht ben ik een van die slome vogels, die onbevangen sluiks naar de wereld kijkt, stoot mijn verleidelijke verentooi uiterlijk jou af. Wil ik alleen wonen in een duin die de zee remt kinderen en hazen verstopplaatsen…

ik golfde op warm en licht had mega zicht met mijn ogen dicht in zacht pulseren opende en sloot ik mijn interieur het exterieur donkerde kleur er was geen afzet wel een incorporeren het heerlijke verbinden waar mensen van leren licht getinte bleek een regelrechte hype door waarheid en tijd raakten velen dat kwijt kleur donkeren…

De woorden ebben weg als zand in een zandloper. Ik had Eckhart Tolle eerst moeten lezen, voordat ik aan die bestofte boeken in de spelonken van het collectieve ego begon. Voordat ik al die poëziebundels doorworstelde en al die zogenaamd noodzakelijke wereldliteratuur. Wat resteert is de totale leegte en weten dat je al die tijd bedrogen bent…

Een lijsternest, onder mijn dak, Had zich tot een gezin ontwikkeld. De moeder, geel en bruin gespikkeld, De vader in zijn effen pak Vloog af en aan, dat het de jeugd aan niets ontbrak. Maar toen de morgen was gekomen, Dat hun de ruimte daar te nauw Werd, en zij naar het verre blauw Des hemels hebben koers genomen, Vond elk zijn richting, vliegensvlug…

Staat er dun en beverig op het bord geschreven: De mens wordt geboren, de mens gaat dood en daartussen heerst de liefde. Het eerste is waar, denkt Meneer de Vries, het tweede ook. -------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

We zijn zand . Moraal is een houvast zonder welk in het duister wordt getast. Vragen over de zin, over het hoe of waarom van het begin, rijzen op bij het gloren van het einde. Het werd een levensdoel, het gooien van een keitje in de poel , waarvan de kringen steeds verder uitdeinden. Het bedenken van een nut bleek nodig omdat er moed uit…

Ik zou zweren dat ik suiker ruik vandaag, mag spreken over dat naast al dat andere mag vertellen over hoe deze dag zondermeer naar een ode naast plausibele eenvoud neigt. Ik mezelf toe mag staan van alles af te vragen over hoe regendruppels wolken verlaten en ogen de zon deze weer echt weer kan doen verdampen om kan toveren in prachtige kleurrijke…

Ik vraag mij af.. hoeveel is mijn leven waard? Hoeveel is het waard, hard werken zonder klagen. Hoeveel is het in de ogen van de staat? Hard werken, vieze handen, heel veel vragen. De hele gedachte maakt me kwaad. Hoeveel is mijn leven waard? Steeds minder pieken steeds meer dalen En dan proberen niet te klagen. Moet ik iemand betalen? Of smeken…

Je spreekt vaak over de complexiteit van het leven dat ons is gegeven, over hoe de mensheid ontnuchterend van geluk mag spreken dat er kinderen onbevangen registrerende pennen zijn. Sommige uitspraken van je zijn als een liedje een bijzondere versregel of persoonlijke brief. Nee, dagelijks andere prikkelende gedachten dan weer juist een unieke…