Alle inzendingen over kerstmis

Zelfs de rook boven het vuur verspreidt zicht slaperig over het veld een gesluierde nachtkoelte omknelt de stilte en verhult het naderend uur van lichtfonteinen van nieuwe wijnen Een enkel woord drijft langzaam heen over de schrale en kale landerijen wolken omlijsten de schilderijen scheef hangend aan verweerde steen aan gebroken naaldhakken…

Ik huppelde zoals vanouds weer aan je hand, en keek mijn ogen uit, naar etalages met lichtbogen, verwachtingsvol van Kerst, dit keer. Bomen getooid met ballen, piek en sneeuw, engelen met ‘peis en vree’, kerstman met versierde slee, huizen vol hemelse muziek, konden mij niet echt bekoren. Alleen weten dat jij er was en altijd tot het…

Ik zag jou toch, was het niet? Daarnet nog jouw voetstappen in de sneeuw. Ik hoorde toch, of was het niet? Je stem zo ijl, door merg en been. Jij ging toch, dacht ik zo... ik vergis me niet, je liet me hier alleen. Nog steeds verwacht ik jou met Kerst... ook na al die tijd, het slot is van de deur. --------------------…

Er is een zwerver gevonden zomaar ergens in een straat. Hij liep er op blote voeten in een vreemd uitziend gewaad. Donkerbruin waren zijn ogen, oosterse trekken en een baard. Wonden aan armen en benen, doch uiterlijk kalm en bedaard. Broeders van het leger des heils hebben hem netjes opgevangen. Hem van zijn rare goed ontdaan en het door…

In Amsterdam, die wondermooie stad, wordt de miljonairsbeurs gehouden. Verwacht: zeker een dertigduizendtal, dan heb je het in dit land wel gehad. Elders, niet zo heel ver daar vandaan, wordt een UN-rapport gepresenteerd dat spreekt van ruim een miljard (!) minder bedeelde kinderen. Komaan, die feiten hoef je niet te combineren. Nu Kerstmis…

Waarom voel ik mij verdrietig, als ik naar mijn kindje kijk? 'k Streel zijn beide rimpelhandjes en zijn voetjes en zijn lijfje. Druk het aan mijn borst, om het nooit meer los te laten. Waarom voel ik mij verdrietig, als ik naar mijn kindje kijk? 't Is bejubeld en beklonken door het volk hier in de buurt. Volgens hen zongen er eng'…

Acht nooit gering de vreemdeling die schamel, opgejaagd en ver van huis een woning vraagt: het kan een Koning zijn...…

Ze volgden de ster en ze vonden de stal en bogen zich over het stro in de krib en zagen het Kind dat zou stijgen met stip omgeven door licht - een bijzonder geval Eén riep toen: "Jezus!"- hij stootte zich fors - en Jozef riep blij: "Hé, da's leuker dan Sjors"…

Het zijn de donkere dagen voor Kerst. Vanuit kunstbronnen lichten we bij. De decembernervositeit met hebberigheid als running mate verdunt solidaire gevoelens. Ach en wee verhuizen naar later. Nu voert “gezelligheid” de boventoon, worden ikwintochnooitwat-loten vergaard, weten we van de Prins geen kwaad. Water wordt naar de kerstboom gedragen…

zo dierbaar gebleven herinnering aan een stal, een ezel en gelijmde os waar schapen graasden op geurend mos onder een boom vol kleur en schittering in onze ogen nog stille verwondering rond het kindeke op een takkenbos zo dierbaar gebleven herinnering aan stal en ezel, weer gelijmde os kaarsjes flakkerden in de schemering op onze wangen…

't Is nacht, staat op, wie kan der nu nog slapen, als 't eeuwig Licht de duisternis omstraalt, en als het Woord, dat alles heeft geschapen, is uit de troon des Hemels neergedaald? Van Oost en West, uit al de hemelstreken, staat op en komt! niet langer meer gedraald; een schamel Kind komt onze banden breken! Kerstnacht,Kerstnacht, Messias zegepraalt…

Wij hebben de slapende schapen gelaten bij 't vuur dat vlamt in de nacht. Enkel een lam dat ontwaakte en ging blaten, hebben wij mede gebracht. O zoete kind, dat in Betlehem kwam, wij zijn slechts herders-- "Ziet, ik ben het Lam" Blinkende zijn ons de eng'len verschenen 't duister kromp weg voor hun licht Maar…

in gewijde tijden aangekomen sta ik stil zo nu en dan bij het wonder van bevrijding Licht dat vrede brengen zal als ik lichten ga ontsteken mensen warmte willen gaan delen op Uw komst ben voorbereid komt U uit de Eeuwigheid met Uw liefde ons omgeven met Uw brood en met Uw wijn draagt U ons op onze wegen vrede…

een kind is ons geboren in bethlehem's stal. een feest als nooit tevoren het werd bekend overal. kind dat op de wereld kwam voor jong en oud. al het verkeerde van ons overnam ook in deze wereld, al is die nog zo koud.…

De winter draagt wit, oud en koud, een nasleep van een uitgebloeid seizoen dat donker uitschaatst over witte vaarten. Wellicht is er gezaaid intussen, - want tussen jaargetijden trekt geen god een streep - en wordt er al verwacht: een warmer kind, een moederbuik, zoals vanouds. Seizoenen wisselen van mens en gaan een inruil aan zodat…

Spranklend zilver, glanzend goud kerstfeest voor mij is liefde en vergiffenis geuren uit het dennenwoud Mijn kerstwens voor het nieuwe jaar... leef intenser dan voorheen je hebt elkander slechts te leen wees daarom zuinig op elkaar.…

Kijk naar de ander en zie de mens, kijk in de ogen en zie de wens. Vrede op deze aarde niet alleen deze tijd, laat elkaar in de waarde en raak jezelf niet kwijt. Het leven is te kostbaar om aan voorbij te gaan. De mens is te belangrijk om in de kou te laten staan. Je kan menigeen ontdooien met de warmte uit je hart. Zolang je maar…

De inhoud overtreft zijn stoutste dromen En wordt heel trots in rijen neergezet Maar niemand die er nu al aan mag komen Het staat voorlopig veilig naast zijn bed Een flesje wijn, een pakje kruidenthee Een zak toffees, gevulde speculaas Een boterkoek, een blikje kalfspaté Wat vage voordeelbonnen, geitenkaas Een kandelaar, een zakje cashewnoten…

Als "Jingle, bells" één ogenblik verstomt Dan hoor ik vaag en in de verte De echo van een eeuwenoud gezang Al is dat ook al even lang gesmoord. Dan zie ik in gedachten Hoe in de donkerste der dagen Op heuvels en in dorpen Een vreugdevuur wordt aangestoken Om daar het licht mee te begroeten. Want onder klatergoud en kitsch Glanzen nog…

als ik op een lentedag de verjaardag van mijn vader vier, met mijn familie op harten jaag en aangeschoten ben van plezier, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag als ik op een zomerdag op het Bloemendaalse strand, mijn kinderen stiekem plaag die sneeuwpoppen maken van zand, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag…

He, moet je nou eens komen kijken, Waar vind je mijn gezicht op lijken? Grote neus en het voorhoofd heel hoog. En verander ik mijn hoofd van richting, zo in de gekleurde kerstverlichting, dan kleur ik als een regenboog. En lach ik dan mijn tanden bloot, zien die ineens enorm groot. Al draaiend vervormt mijn gezicht. Ogen groot en wangen bol…

Denkend aan Anja met een blik in haar hand En Bernhard die nu de boete niet meer betaald Aan Maja het meisje in een Bemmels weiland En de armoe die over Nederland neerdaalt Meelij met Friso, met z’n wijf van die lange En ook Margaretha houdt zo erg van haar man Maar, zegt Jan Peter, dat mag je niet zeggen Omdat de koningin zich niet verdedigen…

Klei schemert door het wit de weg langs Rottum uit De wind giert vlokken in 't gezicht De landarbeider voor om haar te hoeden, tornt en zwijgt totdat zowat na zestig roeden de vrouw opnieuw haar weeën krijgt Ver weg ziet hij wel Warffum gloren, maar in Bethlehem is 't Kind geboren.…

noem me onrustzaaier, oproerkraaier, raddraaier. verwijt mij mijn minzame vurigheid, ik heb je lief. mij lukt het niet, tot in het oneindige bakkeleien over futiliteiten, elke haat is mij ontrukt. ik had o zo graag liefde op je lippen gedrukt, al is ook liefde kwestie van interpretatie. ik hou ervan hoe sympathie soms tot apathie bekoelen…

Met één dunne pijl van licht, alleen door de seconde zelf gezien, gezang van engelen, een fluitje van een cent, een gloria in excelsis van niets. En wat verwacht je ook? Niet veel veranderd tenslotte, wat energie verplaatst een deeltje god ver- schoven als je dat tenminste geloven kunt. Ware het niet dat oorlogslanden en de wereld…

levenslang gevangen wanhoop in het hart onvervuld verlangen voortdurende smart heimwee naar de hemel naar geborgenheid hunkering naar liefde nu en voor altijd Jezus is gekomen keerpunt in ons lot oorsprong aller dromen veilig thuis bij God liefde zonder grenzen rustpunt voor de ziel hoop voor alle mensen kom en kijk en kniel…

Kerstmis tijd van vrede... kijk t.v. Tijd van éten... kijk naar het nieuws. Tijd van cadeaus... kijk om je heen. Nóg steeds wordt er gevochten, nóg lijden mensen honger, ik weet het, veranderen doe je niks. Mensen zitten met de kerst alleen, maar het hoeft geen Kerst te zijn, om wat óver te hebben voor elkaar? Dat kan warempel toch…

Bakkerij Plum maakt elk jaar zo tegen Kerstmis van die lekkere zeer voedzame met extra amandelen sukade, rozijnen en krenten in rum geweldige puddingen. Warm opeten- jammie, jammie!…

Over ons land een hangende, dichte mist troosteloos en droevig is de componist Lichtjes door de sluier en het ver-gezicht Donkere dagen voor de kerst zoals gebruikelijk en zoals gewoon een virus nu aannemelijk en bewegelijk is nu niet ongewoon Maar tussen de misere door brandt licht van hoop en kracht omdat eens in duistre…

wachten op sneeuw die ook nu weer niet komt lampjes die branden en mijn dromen kleuren hetzelfde geschreeuw maar ik lijk wel verstomd soms rillen de handen maar ik wil niet zeuren ik heb brieven te schrijven en wensen te doen de toekomst die wenkt wacht, ik kom er aan ik kan hier niet blijven vaarwel het fatsoen door verleden doordrenkt…