Alle inzendingen over STIL

De kampioen darten kon zijn auto niet starten en na aanvankelijk getier besloot hij in stil plezier een paar rondjes te gaan karten…

Stil verbloemt zij kleurrijke gedachten langzaam steelt zij haar glimlach terug het was de laatste, zachtjes verpakt voor het open einde…

Zwarte leegte, koud en stil... Wat kan ik zeggen als spreken niet wil? Koude stilte, leeg en zwart... Als ik zwijg, dan schreeuwt mijn hart...…

eens was er slechts duisternis het licht kwam maar het was stil in de oerstilte was het woord dat de mens geschapen heeft hem laat geloven hopen en liefhebben…

't Wordt stilaan stil in zijn Lippensville en eenzaam bridgen na d'achturenmis.…

dwars door lucht verlangen mensen kijken blauw ontvangen licht verdragen en de ogen zwijgen stil vaarwel……

verbazend stil zet ik mijn boosheid in de aard zeg jij is dat berusting in wat pech zou zijn en als ik al zou vragen naar de zin dan zou ik die niet willen weten…

Als een vette vogel op een dunne tak Schreeuwerig, niet waardig zoals verdriet dat soms kan zijn -stil sereen en draaglijk Zo weegt het…

je hangt hier, stil er is niemand die jou opzij schuift en nog kijken wil geplooid voor het venster maar wie wenst er te kijken door glas naar wat er niet meer was je mocht er zijn…

Als ik niet wil Wordt het dan stil? Is niet bestaan Gelijk doodgaan? Zou mijn konijn In de hemel zijn?…

Val vandaag even stil tussen alle drukte en feestgedruis; vrede groeit niet in lawaai maar in een glimlach en een groet.…

Al staat u al uren in Dordrecht stil.…

Stil sta ik in de regen emotieloos. Achteloos als een levenloos object. Achtergelaten in mijn gedachtes leven, denken, verloren in het waarom.…

Stil is de kracht van een traan en de lach vanuit je hart. Over hoe of wat, je leven geleefd tot de volgende dag. Die is nog een mysterie, je kan iets voorbereiden, wat vooruitblikken, maar meer niet...…

Maar ik houd het stil Zolang je maar bij me blijft Bewogen en bedrogen Steeds weer verstijfd Door je blauwe ogen…

Het huilen zonder tranen, het stil intens verdriet...…

mijn huid is dun als de ijle echo van de stem van een geest niemand zal zich aan me branden ik kijk uit naar de sterrenstorm het is stil in het oog van de orkaan…

aan de oude dorpsstraat staat het raadhuis stil te dromen het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen hangend aan zijn sigaret.…

de reiger reikt me zijn kikkerbilwil een eenzaam argusoog in akelig stil de wederzijdse schrik een weldoordachte wisselblik ik kijk je aan ik knik…

Heel stil de lucht die 't duinrijk stil omsluit; Heel stil giet zon haar goudgeel daarin uit; Vlindertjes luchtig door 't lichtblije wuiven; Dwergeiken donkre tuilen boven 't blond Van duinhelm, staan breeduit. Groot al in 't rond, Dreunroep van zee, die over 't strand komt stuiven.…

Ik sta stil, Een drukke menigte passeert IK, het wervelstorm gevoel overheerst IK weer, Iedereen zo druk met alles, en met zichzelf net als IK, IK loop mee, maar IK sta stil, Een moment voor jezelf, een moment voor IK, Niemand lijkt het te kunnen, Het is een kwestie van het jezelf gunnen, Wanneer komt de tijd dat IK, IK dat gun Zoveel gedachtes…

Zwijgend sta ik stil op de plek waar het lawaai verstomt. En luister naar het stil gefluister van de wind door 't dorre blad. Als stil gebed mompel ik slechts wat. Op het zachte verre ruisen van de zee drijven dan al mijn gedachten mee. Ik ruik haar geur en proef haar zout.…

Zo stil, zo rustig, zoals zij nooit was Altijd bezig, nooit zat ze stil in de klas Zij was, waar andere zouden verlangen Zij zat op school maar was nooit gevangen Nee, zij leerde wat andere vergaten Zij deed wat andere zouden laten Zij vond meer dan het leven haar bood En dat allemaal omdat zij haar ogen sloot Uit zwart waas ontstond het…

ontstaan uit zwarte inkt waarheden die ons willen bereiken wat we liever ontwijken als versteende emoties om het niet kunnen begrijpen Er zijn vlaggen eensgezind wapperend in de wind met oranje lint ze zijn net zo stil als de stenen net zo stil als ons in sprekende betekenis omdat het onze vrijheid is dat we vieren mogen opdat…

, valt volkomen dood, en verliest betekenis en kracht, ik wil steeds weer naar je kijken, mijn kind, je ligt zo stil, zo stil, zo onbegrijpelijk stil, ach, mijn lieve, liefste dochter, ademloos, je blauwe ogen gebroken, je goddelijke lijf, ik voel me schuldig, zo verschrikkelijk schuldig…

wat is het stil je brieven zijn zo leeg je woorden zonder warmte waar is de kracht van je liefde gebleven je schrijft hoe het is hoe de mensen daar zijn dat het je zo goed bevalt maar het doet zo'n pijn dat ik geen liefde proef waar is de warmte gebleven is de afstand dan brekend in ons leven lief, wat is het stil vertel me toch…

Hoe stil je tas daar dreef, daar op het stille water. Ik had het koud en dacht, Wat is het stil... Het spijt me dat je bent gestorven, maar in mijn hoofd leef je nog voort. Want telkens als ik aan je denk, zie ik het beeld van hoe je riep. Al had ik het beloofd, toch kon ik het niet horen.…

Hoe vaak zijt Gij dit jaar niet tot ons hart gekomen met leed en met geluk met ziekten en met pijn, maar ook: hoe vaak hebt Gij verdriet en kwaal genomen en deed uw stil bezoek ons stil en zalig zijn! En nu 't is middernacht! O, mocht de wereld wijken met de omzwaai van de tijd.…

naar de rillingen op mijn rug en de pluisjes in de wind langs de rand van mijn ogen en het stil schreiend bankje…

Zou het hier stil zijn als ik er niet was om te zeggen hoe stil het is koud als jij er niet was om te zeggen hoe koud het is? Zou de wind wel waaien de anemoon wel bloeien en de sneeuwvink zou die voor zijn jongen beestjes vangen op de rotswand aan de overkant?…