Alle inzendingen over Storm

De vroege vogels bakenen zingend hun rijkjes af, roepen me naar buiten Van slapen zwaar verlang ik lucht die koud mijn longen vult en warm het gewicht lichter maakt Vandaag zal ik eindelijk weten of ik uit buigzaam riet besta zich heffend van de platte grond terwijl de storm verdergaat of van afgebroken eikenhout…

mijn hemel kust bewogen wolkjes wanneer ik droevig naar de regen staar mijn hemel verzacht de dwaze wind wanneer ik kwijnend in de stormen rondwaar mijn hemel verbergt donkere schimmen wanneer ik stervend door de schaduwen glijd mijn hemel weerkaatst het rustige blauw wanneer ik bleek langs de oevers verdwijn…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

een storm met windkracht negen die door de hersenen woedt laat het lichaam spannen en ent zich vast in machteloosheid van het denken, geblokkeerd als een vastgelopen computercame doemen negatieven aan de horizon op het scherm van het bestaan ordeloos wiebelen de gedachten voortdurend onderbroken met pijnen onzichtbaar door het gekweld…

letters tot stuifzand geworden glijden door mijn korte vingers verwaaien zonder ooit een woord te vormen vallen terug op het strand waar de oude zee hen opnieuw overmant onderhevig aan vermaledijde stormen ik houd mijn handen op tot dragen toe bereid maar zie met lede ogen aan dat het machteloosheid is dat door mijn vingers…

En de storm die raast maar door… De balans neigt naar dat gene Wat ik angstig zal aanschouwen… Want ik voel dat jouw gedachten De mijne niet vertrouwen… De reden blijft omslachtig.. Maar ik leg mij erbij neer.. Want in het verleden niet daadkrachtig, blijkt vandaag de ommekeer……

Kiem in volle grond Zuchtend naar het licht Zon en regen bedauwen het land Levenssappen stromen door het jonge blad Sterk in streven Bloeiend naar omhoog Stormen woeden Even knakt het riet Lijdzaam vol vertrouwen Trotserend deze slag Als een boom Geplant aan de bron Zijn takken reiken tot in de hemel…

ik stuur mijn boodschap met de wind een witte duif draagt letters die jij zo kleurrijk vindt storm en regen trotserend laveert zij op instinct opgetogen rol jij de boodschap uit van boven in zinnen mag ik jou op afstand nog steeds beminnen ik zie je lach weet dat jij mijn kaartje hebt verwacht…

Al eeuwen staan de beste stuurlui hier aan wal zij strijden tegen 't water buiten onze dijken terwijl de kapitein en de gevraagde loods bekijken hoe 't Schip van Staat in ruwe storm aanmeren zal 'Après nous la déluge' denkt de kapitein niet, nee zij zal de koers laten bepalen door: 'Je maintiendrai'…

Mochten stormen aanbreken, wolken over ons neergestreken.. zou je dan, ook dan, mijn hart proberen te verwarmen? Zou ik ook dan, mogen schuilen, in jouw warmtevolle armen? Neem je me dan mee ...uit die wilde onrustige zee naar het land van liefdevolle rust ...waarin je mij weer wakker kust? Wanneer je daartoe in staat bent..…

mischien kunnen wij wel niet zonder storm gaan we er uiteindelijk toch aan onderdoor soms was het stil en daar bleef het meestal bij dan opnieuw gaan geloven in de taak en aan je zij geheimen die niet in een zin verklaarbaar zijn het heeft met iets te maken zoiets als meedragen rijp voor het gekkenhuis zou je zeggen dus proberen te verklaren…

sommige gedichten zijn windstil ze ademen een sfeer van luie dagen van weinig dynamiek en niet veel speels ze missen in de eerste zin al dat wat wakker schudt, een frisse wind van reuring of vernieuwend vragen of, hoe toepasselijk, het dapper wapperen van vlaggen tijdens hoogtijdagen ze zijn er ook die zelfs de spanning vóór de storm…

Een wel haast tropische storm raast door mijn hoofd ik word ontworteld van mijn dromen beroofd als hij weer wat gaat liggen kijk ik om mij heen en zie de resten van wat ik eens was zie de jongeling groen als gras hij deed ooit een poging zijn fantasie tot leven te wekken nu is hij gestrand het einde van zijn streven in de harde werkelijkheid…

waarom teken je geen huis schilder je de bomen rood sla je dagelijks een kruis zoek je spijkers in een sloot waarom praat je met de muur en ga je fietsen in de storm zijn de appels je te zuur praat je enkel voor de vorm waarom zoek je het waarom het antwoord is toch al in zicht het is donker, kijkend achterom want voor je schijnt het…

in de stilte voor de storm verschool zich een oneindigheid...…

we hoorden de onheilspellende stilte die de naderende storm in zich droeg we zagen de gebroken schuimkoppen op de lege zee we voelden het zwaarbeladen vertrek toen de kust zich verborg achter de avondmist met gebroken vleugels stotterden we over het water we wisten van het levenloze schip dat diep op de zeebodem lag…

Stormen en regen blad, bloemen, zoveel zaden gedragen. Tot zijn uur had geslagen, hij plaats moest maken voor teloorgang van de tijd. Toch is hij er nog steeds duurzaam mooi mag hij al jarenlang mij zijn grootsheid tonen als een relikwie van zijn bestaan.…

ik bitch en storm kom om vraag bron staat droog mijn geest traag ik kras en worm wurm arremoe punch pro domino oratio pro sudoku hoe gum ik weg elke lach bekras elke eed elke start wurm als een worm? come on!…

Wind die meedogenloos Heeft huis gehouden, Luiken los geschuurd, Hengsels hangen er maar bij; Kletterende hagel, Razende stormen teisterden Het houtwerk - Verf die allang haar eigen Kleur verloren is, Ze is door en door verschoten, En toch is wat nog rest Van ongekende schoonheid - Het leven is er zichtbaar Doorheen getrokken…

monologen theatraal, egocentrisch, Katholiek ze moest haar verhaal kwijt ononderbroken, er was nooit tijd die kleine dingen waren belangrijk voor muren die mijn oren waren en ik heb haar nooit meer gebeld vanuit mijn isolement hadden buren geen ogen er was geen verklaring een ziekte, wanen van een droom geestelijk gestoord een woeste storm…

Bed Bad Brood Strijd Bloed Rood Angst Vlucht Vloot Storm Wrak Boot Land Grens Sloot Bed Bad Brood Nacht Praat Quote Weg Pijn Groot Tent Vuil Nood Straat Kou Goot Zwak Ziek Dood…

op een droge dag zie ik in het ochtendlicht een glinsterend spinnenweb die dag win ik water in de woestijn op een lege dichte dag open ik mijn handen ik vang regen zoveel ik kan ik maak de zeilen kleiner als de storm komt een heldere klaarlichte dag breekt aan als ik een vergrootglas vind en ik leer om van buiten naar binnen te…

Storm raast en geselt de stad - kattensprong.…

Zo de storm ons treffen mocht, Hij toch hield u op uw tocht Meest voor bui en vlaag geborgen; Meer, ja meer dan moedermin, Meer dan vaderlijke zorgen Had Zijn liefde voor u in. Wis de traan dan uit het oog 't Biddend harte dan omhoog, Als ons leed en smart omringen!…

zo laat het licht nog een avondzonnestraal de wind op de vlucht na een dag van wanorde het lijkt alsof een kranige eik een buiging naar de aarde maakt ‘zo, deze storm heeft mijn waardigheid niet geraakt’ - ik ontrafel doordacht mijn eigen onstuimigheid in deze verademing lijkt het leven transparant och, hoe onschendbaar…

bij storm geveld goed, ik ben geen held maar heb wel ballen.... Het gebaande pad hou ik voor gezien ik zag het eindpunt... in m'n dromen.…

ik val als een blok voor de afgelegen Rockall rots in de Atlantische Oceaan solitaire granieten top van een gedoofde vulkaan rots van stavast rots in de branding als opgezweepte golven in de storm haar overspoelen de hebzucht zwemt krioelend onder haar het laat haar koud ze blijft wat ze altijd was: Rockall rots niemandsland…

langzaam spreidt de lichtval zich over akkers en verte weg is de zucht van gisteren vandaag is nu begonnen met druppels in het gelid slagvaardig met geharde discipline stilte is een storm, het oog is ons geweten het heden is nog geen later geworden waar we wezen zijn we nu in het gewicht van duisternis en de lichtvoetigheid van…

Daar vormde zich een tweede worm, enorm appendix dat zich in haar wormen wilde er lilde dril dat uit het gilde in een glas water storm.…