Alle inzendingen over beeld

Bouw, banken, beelden, altaar, glas-in-lood... En wat er nog aan wanden pleegt te prijken... 't Is om je ogen haast bij uit te kijken Zo weelderig, zo stemmig en zo groot Ze blijven imposant, die kerkgebouwen En ademen véél uit- maar geen vertrouwen…

Sint staat voor luie lepe blanke peren, voor slavendrijverij, schijnheiligheid, een beeld waar ik als bleekscheet onder lijd dus moet ik eveneens gaan protesteren: géén Witte Sint meer op ons grondgebied, ook hij moet bontgekleurd zijn, net als Piet!…

Zij weet dat dit beeld en deze naam, voor eeuwig staan geëtst, in mijn papieren hart. Ergens, hoog aan de hemel, in deze onmetelijke nacht, ben jij op weg... ... en ik wacht...…

Het is voorbij, de strijd is nu gestreden En ‘t gaf ons weer een alleraardigst beeld Hoe of er in Europa wordt gekweeld Het allermooiste bleek dat toch in Zweden De Kaiserschmarrn die mogen we vergeten In ’16 gaan we Kanelbulle eten…

De Turkse pers staat onder staatstoezicht Ik zag de beelden, hoe ze binnenvielen Toch moet Europa noodgedwongen dealen Ze knijpt dus braaf haar beide ogen dicht Want dictaturen mogen best bestaan Zolang je er migranten op kan slaan.…

Altijd nieuwsgierig naar het onbekende Steekt Adam nog maar eens z’n voelspriet uit, Op zoek naar feiten, beelden en geluid, Waarmee hij grote wijsheid voor kan wenden. Helaas, één ding blijft buiten zijn bereik, Het is: de achterkant van het gelijk.…

De media beleven zware tijden Waar poten worden onderuit gezaagd Door vloggers die brutaal en ongevraagd Hun beelden via internet verspreiden Die maakten zo van Poelenburg een hel Ten bate van een nieuw verdienmodel…

ze mag niet op de foto van zichzelf ze is niet bang voor lampen die je ziel doorboren, bliksemflitsen in de wolken maar soms liggen de beelden te dichtbij als schelpen op je bord, ze wil verzonken gedichten waarin niemand kan verdrinken ------------------------------- uit: 'Beroepsgeheim', 2009.…

in de verte paarse bergen de zee een glooiende heuvel verraderlijk beeld in avondlicht twee zeilers op het water een koppel aan het strand een schilder achter de keermuur vissersnetten in het schemerlicht nocturnes dromen de nacht…

Ik kijk naar alle beelden op tv; De wereld sterft een beetje met haar mee.…

“Drie rozenkransjes en een weesgegroetje mijn zoon. En in ’t vervolg wel handjes thuis. Schenk ook wat minder aandacht aan het kruis. En geen: “Ja maar het celibaat, wat moet je.” Ik heb de Bijbel heel goed doorgenomen. ’t Is: Laat de kinderen tót, niet mét mij komen.”…

Zachte stemmen zingen door het leven, Stromend over aller harten grond, Doch de dromen die zij ruisend weven, Doch de beelden die zij wekken, zweven Zelden omhoog uit een zingende mond.…

jij hebt mij ooit gevangen jouw beeld is in frames en filters bij mij blijven hangen golflengtes voor de kleuren en decibellen voor klank en geluid pas later zag ik jou op tal van schermen van skype tot zoom maar het beeld dat ik had uit de realiteit van toen heeft mij nooit meer echt verlaten ondanks alle techniek wijkt…

Ik voel de tranen stromen Om wat ik zojuist zag Niet meer lekker dromen Omdat ik een beeld heb van hoe hij met haar lag Ik voel de woede komen Door mijn hele lichaam ruist het rond Zo boos om wat ik net heb vernomen Om wat mij te wachten stond Ik voel de wereld wegvallen Onder mijn voeten vandaan Een beeld dat mijn wereld zo kan vergallen…

Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht. Stoor me niet, laat me maar even alleen, alleen met mezelf wil ik slechts dromen. Stoor me niet, ga ergens anders heen, ík laat oude beelden weer tot me komen.…

Even schieten beelden door mijn hoofd geen enkel iets is bedacht mooie tijden gaan zo snel voorbij en toch, ik geniet er van.…

Op de drempel van de morgen ligt het beeld dat eens de verste einder overspande en met één enkel woord mij kreeg geheeld in stukken: torso hoofd en losse handen. Zingend groet mijn Roosje vroeg de dag en spant een tentdoek met haar kinderlach. 31 december 2001 - 29 april 2009…

, voor eeuwig stilstaan in dit beeld, terwijl iets verderop een paard steigert, een standbeeld dat echt eeuwig blijft staan, een standbeeld dat niet kan weigeren…

als beelden van modellen naakt of aangekleed, mij in't verkeerde keelgat schiet dan… schilder ik die apen niet je weet dus dan één ding… al zijn ze van de 'Muiderkring'! ahahahahah....…

'k Beeld nu al jaren, — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord - In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord De stemmingen, die door mij henen varen; En al de beelden grijp ik bij de haren, Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord, En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord — Mijn duistre Stijl, goddank!…

Mijn vulpen schrijft de blues Over het beeld in de schemering Diepe donkere ogen vertel mij niet dat Het nooit heeft bestaan Dat ademloze tederheid Slechts een illusie is Vertel mij niet Dat ik moet ontwaken uit de illusie van mijn gedachten verder dan dromen kom ik niet Zeg me niets onbevlogen Over het beeld in de schemering Duistere…

De beelden mogen graag in mijn kamer al ben 'k alleen, toch man en vrouw bij mij maar vroeg of laat zullen ze naar de tuin verhuizen om van de vogels te horen, hoe fijn het is te huizen op het dak en in de bomen, vrij rond te vliegen en alle mensen van boven te zien gaan en te zien komen.…

Zou de kleurenblinde hebben gemerkt hoe technicolor de beelden in de bioscoop deed opbloeien, het moet haast wel de wereld raakte voor hem steeds verder uit het zicht hij wist dat hij het anders zag.…

Dan raak ik de trieste beelden maar niet kwijt van mijn vrouw die ik innig lief heb gehad. De altzheimer gunde ons maar weinig tijd samen, voordat de ziekte haar geheel opvrat.…

'k Beeld nu al jaren, — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord — In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord De stemmingen, die door mij henen varen; En al de beelden grijp ik bij de haren, Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord, En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord — Mijn duistre Stijl, goddank! wat op te klaren.…

in haar borsten en vanuit haar schoot stoot levenslust de eerste wrange beelden door een misgeboorte doodt de tijd maar zachte warmte vrijt oprecht het hart tot verder willen en met dat respijt in zicht tillen zelfs haar ogen al het warm gekoesterde in een helder licht…

Qua eigenschappen of qua lichaamsschoon, Je lieflijk beeld aan iemand anders geven. Je wilt misschien geen weduwmaker zijn, Sterf dan alleen, en breng je beeld naar Hein!…

De onmetelijke werkelijkheid omsingelt de mens Zijn eigen beeld lijkt hem vast en gelijk De werkelijkheid is een immer bewegend en onbeschrijfelijk rijk Door de grenzen van de taal blijven we alleen Het beeld van mensen is een leger van duizenden personen Gelukkig waren we in de natuur Het bewustzijn versplinterde, de beschrijving lonkte Zij…

Het beeld, zo snel en traag haarscherp in flarden vaag zo te vliegen zonder vleugels drijvend op de ijle lucht zonder bit en los van teugels transparant in vrije vlucht slechts hemelblauw als hindernis morgen blijkt al geschiedenis.…

de dag verzinkt in avondlicht wolken sieren de lucht vol pluizige dieren en vage beelden in kinderjaren ooit genoten luierend op mijn rug in lome zomerzon mijn ziel zo groen als gras het blad nog onbeschreven .…