Alle inzendingen over besef

al dromend ga ik van links naar rechts stoppend, kijkend en maar weer doorgaan geen enkel besef waar ik heen wil of kan in een diepe kuil vallend als ik blijf staan. geen dromen meer ruw en steeds maar harder. m'n eigen ik verdronken in verdriet. geen plaats waar ik geluk kan voelen en daarom m'n gevoel één groot vergiet. bestaat u?…

ik keer dan terug in de wilde rozentuin probeer gevoelens over diep verlangen in brieven te omschrijven na iedere zin voel ik de droomvlucht erotiek van mijn solitaire vleugelslag haastig verfijnend door muze van tijd na elke komma proef ik heimwee naar het verwelken van bloemen terwijl mijn libido voortschrijdt maar tenslotte besef…

jij al is dit het lichtpuntje van je dag vind ik dat je je prijzen mag of geef op straat eens gewoon een glimlach weg het doet wonderen wat ik je zeg onthaasten is ook een mooi gegeven dan ga je rustiger door je leven ik weet, het lost je problemen niet op maar geeft wellicht wat rust in je...hoofd dit recept wil ik graag delen omdat ik besef…

Ik besef het keer op keer als ik weer eens doelloos naar de klok staar. De tijd tikt gewoon door met in iedere minuut standaard zestig slagen. Wanneer is het streven naar geluk nou toch eens eindelijk klaar? En hoe lang moet ik deze ongelijke strijd en oneerlijke ellende nog verdragen?…

zomer smoort Bedauwde halmen in een uitgebloeide lappendeken Menig vluchtende vogel hebben we nagekeken Gebogen bloemstengels hebben ooit geboeid Hun schoonheid is er uitgebloeid Stinkzwammen geurend in de bosrand Herten hebben zichtbaar hun gewei gekamd De tijd van grauwe luchten Waar menig vogel door zal vluchten De tijdgeest kent het besef…

Even volstrekt buiten mezelf en dat maakt me doodsbang Ik mag me er niet meer aan wagen, besef ik nu glashelder. Al lonkt de vluchtweg. Ik hoop op steun...…

Omreden van ras Slechts discrimineren Hoe hoog Moet men val- len voordat Het besef dan doordringt Dat wij allen mensen zijn...?…

nee ik heb geen steen in een rivier verlegd op aarde en ik ga dat ook niet doen want wat is daarvan nou de waarde goed hij stroomt dan wel iets anders dan voorheen en dat slechts door het simpel verleggen van die ene steen het blijft een prachtige gedachte die ik altijd zal blijven achten maar ik besef al denkend terstond dat die rivier…

mijn glimlach mee kijkt naar het zand dat strand is voor de zee wat je denkt golft langzaam bij me binnen in scherven kom ik eindelijk weer bij zinnen jouw vloed is op haar hoogste punt het strand is smal en ik bravour, doe mal liefde is mijn laatste stunt we droomden oceaan in samengaan, je ogen sterden glas, ik was je zon besef…

Samen met jou lig ik in bed Al ben je maar in gedachten bij me Ik draai mijn hoofd naar je schouder En geef je daar een zacht kusje Alles met mijn ogen dicht Anders besef ik dat je er niet echt bent Alleen in het donker kan ik je zien En mezelf garanderen dat je door mij wordt verwend Een zoen en lieve woorden Als mijn lippen je oor passeren…

Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen tollende hoogtemeter Het rijzende besef: De dood zoekt geen prooi om te spelen zoals een luipaard Hij haalt een manke gazelle onderuit en laat hem terug lopen.…

Dan mis ik wie ik liefhad meer dan een; Besef van eeuwige Eenheid gaat te niet: Mijn blik, door mens'lijkheid verduisterd, ziet Smartelijke gescheidenheid alleen. En ik lach om machteloze dromerij Van Yâjnawalkya's Zelf-vergodlijking: 'T leed- en verand'ringsloze - baat het mij, Die lijd in wereld van verandering?…

De tijd ontbreekt in ons haastig bestaan geen tijd voor elkaar, geen tijd voor vrinden de rust die je zoekt is moeilijk te vinden materialisme staat bovenaan toch komt bij iedereen op een bepaald moment het besef van dit jachtig gedoe een ziekte, een sterfgeval of dreigement en je vraagt je af waar hollen we naar toe?…

Stof dwarrelt op van troon en kroon vult de vergulde gangen tapijten dragen hoffelijk het verlangen van licht naar luchter op een gedempte toon Ze is ontwaakt, regeert de dagen slechts zonder besef van links of rechts Als tegen het slaan van elfen de warme avondwind waait uit het zuiden dan schuifelt ze fluisterend langs de gewelven en…

Maar na heel veel jaren Van luxe, vakanties, stress Besef ik steeds meer en meer Dit is geen levensles. Moet eerst van mezelf gaan houden En van de mensen om me heen Anders loopt m'n accu leeg Ik weet nu hoe m'n energie verdween.…

voorheen altijd alles zelf deed Opeens word je met medicijnen en slangen bestookt Opeens doe je niets meer terwijl je dat vroeger wel kon Opeens word jouw eten voor je gekookt Opeens zie je geen bomen meer maar slechts een plafond Opeens voel je de aandacht die iedereen je geeft Opeens heb je het leven als zodanig erkend Opeens besef…

beleid En morgen rijdt de metro weer door Londen Want “doorgaan” is een wapen in de strijd… De stad treurt om haar doden en gewonden Onzegbaar leed hangt tastbaar in de lucht Degenen die maar net ontsnappen konden Zijn blijvend voor de beelden op de vlucht… Het is te veel, te veel om te verdragen Naast ongeloof, de ongekende pijn Van het besef…

Jouw naam staat daar in zwarte letters je geboorte en sterfdatum erbij pas dan besef ik weer heel even je was toch de jongste broer van mij. Ik heb je niet gekend als kind alleen maar als een volwassen man ik wou dat ik de tijd terug kon draaien maar ik weet dat dit niet kan.…

Ik heb mijn kaarten aan je getoond je laten zien wat er in mij woont Waar mijn leven nu om draait ik heb de eerste zaadjes gezaaid En wil nu weten waar jij voor leeft hoe jij de dingen beleeft Vertel me wat er door je heen gaat als ik je het besef geef dat je echt bestaat Geef me een teken of een signaal vertel me jouw verhaal Ik…

Amechtig sleutel je aan het eerste vers Enkele ronde letters in een maatpak Druipend op het prille witte stille blad Ze moeten nog herschikt Het woord vat geen vlam De rijmdwang gooi je overboord In een woekering van tekens en tamtam Groeit buiten elk besef de leegte De valse noot sluipt tussen de regels Het klaaglied ronkt langs alle kanten…

Diep verborgen in de warmte van mijn hart Spin jij draden van liefde mijn lieve schat Omgeven door rozengeur doordrenkt met hoop Besef ik dat ik nooit eerder zo heb lief gehad Jouw komst is als een warme omhelzing Je aanraking en tederheid laten mij zweven Ik straal van geluk als jij even naar mij lacht Jij laat het vuur in mij keer op keer…

uitgebloeide boerenworm ben ik, in het late paardenbloemenpluis, de uitgebrande netel, het grijsgroen geworden sterremos, het zwart basaltblok, het schuim van golf na golf na golf na golf na golf: het tot oneindig geworden wezen dat niets voelt, niets wil, niets raadt, niets kan dan zijn- een einder die zich eindeloos herhaalt zonder besef…

Misschien is het toch ook maar beter zo, want nu besef ik goed wat het beduidt: je leven gaat van dag tot dag kapot. ---------------------------------- uit: '1000 Sonnetten', 1997.…

ik heb je nooit meer gezien later kwam het besef van het gruwelijk lot en met jou miljoenen anderen die mij onbekend zijn die net als jij in mij in anderen voortleven maar hoe lang nog hoe lang nog alles in mij sterft naar een eeuwig leven waarin wij toen geloofden nog bid ik dagelijks voor jou maar de tand des tijds knaagt in mij…

Kijk, zelf besef ik dat men mij kan missen. Maar oefening baart kunst; je weet maar nooit. Misschien word ik wel dichteres, eens, ooit. De bloem der natie, net als Driek van Wissen. Voorlopig hul ik mij in landsbelang in nevelen, mijn ‘F’ een prima schuilhoek. Een alias, want soms ben ik best bang.…

O hemel, ik besef maar al te goed, dat ieder woord in 't metrum passen moet, zodat ik mij in vele bochten wring. Hebt u het al gezien in dit sonnet? U vindt er twintig jamben per kwatrijn en dertig lettergrepen per terzet.…

de mieren hebben zich verscholen de natuur sluimert afwachtend in en de dichter houdt zich verborgen verbaasd tussen zomer en winter agressie neemt zienderogen toe ook de mens is wat uit het lood komt er vorst regen of de zomer of dobberen we voort zo boven zero maar diep in het hart groeit besef hoe aarzelend dan ook beleefd dat de mens…

Glazige ogen stonden star gericht Aanraking waar de Ziel is ontsprongen Astrant tot valse liefde gedwongen Onbegrepen pijn naar het kind verricht Oh, dader, is dat wat jij kunt geven Besef eens, hoe kan dit kind vergeven ----------------------------------------- UItleg/ bron www.sire.nl Kinderen in de kou We zijn het er allemaal…

Gelukkig wie mag doen zijn werk, hij leeft in het besef van eenheid en een kracht is in hem, die maakt sterk omdat hij streeft, heerlijk genietend van zijn arbeidsmacht. Ook ik wil moeizaam werken, 't duister vlood voor verre glans van eerste morgenrood.…

Plotseling besef dat je een rijke nacht vol van emotie en zoete, tedere daden, dat je probeert, uit alle macht, die herinnering door je overdag te weven. Dan helder en duidelijk voelen, ervaren, hoezeer een mooie, wondervolle nacht zo pijnlijk scherp verschillen kan van de eeuwige hetzelfde werkdag.…