Alle inzendingen over brood

geuren gebeuren, open slaapkamerraam bloesemlucht vermengt met vers gebakken brood... fietsbelbel klinkt anders, lentevrolijk nu kindergelach, geluiden sterven weg... maken weer plaats voor keukengeluiden van beneden... je roept mijn naam... ontbijten ik wil nog niet... even nog... heel even....…

Weg uit Pommeren, verstoken van brood, wie had er in zo'n eind van de oorlog geloofd? Een brave bakker deelde haar nood, ze treinden naar 't Waasland, berooid en beroofd. Hoe pover en eenzaam, hoe wars van comfort, dat huisje verstopt in 't Kemzeekse bos.…

En je leven in positiviteit beleeft Vrede kan In een wereld vol oorlog Maar we bouwen muren om ons eigen huis heen Om onze veiligheid te bewaren Om onze eigen boot te kunnen varen Blijft er de illusie Het bedrog Dat leven Iets is er is het licht Dat wederschijnt bij elke ontmoeting En altijd het duister van de dood Het gevecht om het brood…

alleen bij ‘t nieuwe morgenlicht was het even wennen ‘t zoeken naar dat eerste woord maar zij zwegen beiden… en samen deelden zij ‘t verse brood!…

Dus zal je best je brood in eenvoud blijven eten en bent tevreden met een roos en met haar geur. Je hoeft je toch niet steeds met anderen te meten: elk blad en elke bloem heeft eigen mooie kleur.…

naar kennis Om in de verdeeldheid In de democratie Je eigen stem Te vormen Naar de steeds nieuwere Normen de identiteitsbeweging Die onderwerpen doet aanraken Waarin mensen meedenken of afhaken De welvaart die we voor een ieder willen behouden waardoor we tegen een vluchteling in nood Stamelen Wanneer die vluchteling kan komen aan ons brood…

Een leven van het meelijden met het brood des levens. Een leven dat ons vanuit dat meelijden een zinvol bestaan gedurende ons verblijf op aarde kan geven. Van zonsopgang tot het nachtelijk waken. Wie van werken houdt kan door zijn gebeden in extase raken. In ons hart kunnen wij allen zoals Sint Benedictus zijn.…

vroeger wordt bewaard in schuren alles was toen van hout brood werd op de borst gesneden krullend op de smeuïge tongen klappend in het verleden kon je je nog met zomer aankleden de liefde ontsprong met de natuur bruusk met geweldloos geweld de weerstand breken in spaanders knieën mennend naar het bekken en zo kuste hij haar met de aren…

Stroomde als ik hem zag mijn bed niet vol, sprongen mijn kasten dan niet open; vloeide mijn zand dan niet in patronen op de vloer; sneed mijn brood zich niet hunkerend in schijven; lekte mijn honing niet trillend de lepels af?…

katzwijm voor het aambeeld en mill de melker denkt in elk geval dat geen der dames zich bij hem verveelt Ziedaar de goeroe, herder van hun zielen, omaatjes tezaam in rondedans gehuld, als hij, in lichte roze kielen, en goedkeurend denkt hij 'met melk meer mans' Ziedaar komt uit het land van melk en honing zijn dagelijkse dwarsgebakken brood…

En deze pen beluisterde de zonnewijzer Die de eenden wees op brood onder de brug. Ik ben van Missenburg geweest. Ik draag zijn hemel Als een gouden trauma met mij om, een dak Van groen waar plots mijn kamer uit de kruinen kantelt. ------------------------------------- uit: 'Manieren van leven', 2001.…

........motten rond de zaklamp ..........de geuren van buiten ..........met een laag geloei ...............Op vrije dagen zonder tijd ...............uren kletsen met een vriendin ...............en een feestje organiseren ...............voor onszelf en de buurt ...............Geel en groen een kleed ...............gedekt met vis en vers brood…

Iets net zo waardevol als brood dat ontstaat uit puur de rijkdom van goudgele aren. Wellicht ontbreekt het mensen soms aan liefde die als vlinder net weer te vlug wegvliegt. Mijn pen is net wat het potlood in mijn hoofd belooft dan weer lont van een kaars, een die zelden dooft.…

O zoete zachte schone Mensen-Zoon leliebloem van het eeuwig schoon vervul mijn ziel met hemelse spijzen water uit de bron dat op doet rijzen Een vrolijke fontein diep van binnen met wijn bemorst tot in de diepe zinnen het genezende brood uit de hemelschoot toegerust met een lied: een scheut de loot uit de tronk van Isaï opgestaan uit…

Alleen bij ‘t nieuwe morgenlicht was het even wennen ‘t zoeken naar dat eerste woord maar zij zwegen beiden… en samen deelden zij ‘t verse brood!…

Huiselijk gebabbel in de keuken de soep begint al te geuren en ik weet dat er kaarsen branden Kon ik maar slapen Ik ril bij het terugslaan van de deken Het bed moet weer naar de winterkant Mijn tijger blijft liggen en draait zich nog eens om De droge tranen trekken aan mijn huid, vooruit, eruit er zijn bramen geplukt en ruik, ruik het verse brood…

dan aan chaos gekluisterd vandaag heb ik geen woord gezegd ze werden mij ook niet in de mond gelegd de als specialisten vermomden wezen op de fatale zonden van hen die de wereld hebben verlegd ik heb gezwegen net als mijn honden die zijn naar verhouding ouder dan ik, die praten al lang niet meer ze hebben mij nodig voor water en brood…

Bij een daguitstapje of rondlopen in de stad even een eethuis ingaan om te genieten van eenvoudig gerecht dat je maag tevreden stelt een smakelijke schotel twee sneden brood wit of bruin naar believen daarop smelt boter langzaam 't spiegelei sist soms nog houdt plakjes kaas warm daaromheen zorgen slablaadjes en schijfjes tomaat voor…

Levend van Uw tekenen in brood en wijn.…

ik zag de dag op komen schudde dromen snel van me af liep naar douche en tandenpoets kleedde mij met wat daar was gelegd brood trommeltje en blikje drink alles zonder storing geen vuiltje aan de lucht en toch als glijbaan zonder vaart en griezelmomenten het voelde niet normaal er was iets anders veranderd in de altijd…

Ook bij de noen aan 't blanke maal, Als ik mijn brood ga breken, En lijnwaad, beker, aarden schaal Zo trouwlijk met mij spreken, Doorhuivert mij dat nóg een gast Van brood en room moet eten; Ik reik op schotels volgetast De helft hem van mijn beten.…

Berg op bleek slechts routine voor het schillenpaard te zijn, omdat z’n dagelijks brood verdienen verworden was tot medicijn. Dat kan de droef van het dier verklaren, om van berg af nog maar te zwijgen. Mijn lief, ik dacht aan al die jaren die we samen nog gaan krijgen.…

De man ontbeerde, wat 'm zeer berouwde, gereedschap voor het winnen van z'n brood. Hij dacht: 'De hulplijn geeft me vast een kans: wellicht bestaan er zeer sociale lieden die inbraakinstrumenten kunnen bieden, al zijn die hoogstwaarschijnlijk tweedehands.' Nadat-ie had gebeld, begon z'n zegen.…

De VW-bus met dagelijks vers brood verdwijnt, stem en verschijning van bezorger Nieuwenhuis vervagen gaandeweg.…

En lonkend naar een weke lens Wil ik jouw gril verdragen En toch verberg ik in mijn binnenzak Als een stiekeme onheilsbode Vlindermes en boksbeugel en matrak By the way Wat doe jij zoal om den brode?…

Daarom staat hij en twee anderen in mijn geheugen gebrand; niet als “Trio Me Reet” maar meer als “Trio Markant”… Jules Deelder, Herman Brood en Bart Chabot. Herman’s biografieën las ik relaxed aan een Grieks strand geschreven door Bart zijn bekwame schrijvershand.…

Hij sprak, de stille in den lande, het brood een zegen. Heimelijk had hij lief tot aan de Doodsjordaan. De dichteres verschrompelt in haar toren aan de rivier. Wie schenkt nog vreugdeolie of speelt nog onder haar raam? Alles ronkt – de mensen de grasmaaier de ventilator. Ik maak korte metten en even wordt het stil.…

Je hebt het brood gesmeerd, onze kleren gekeerd, ons het pannetje toegeschoven en de sokken gestopt en ons ondergestopt... allemaal met je handen. Hebt de melk afgedekt en ons toffees verstrekt en kranten de wijk rondgedragen, hebt geschild en versteld en de hemden geteld... allemaal met je handen.…

Nam haar mee naar mijn huis bij de zee met water en brood, steekmuggen, leerde haar koken, schoonmaken, zingen.…

Ik heb mijn vaders handen Ik heb mijn vaders stem Zijn oren en zijn tanden Ik heb zoveel van hem Ik sta net zo brood te smeren De boter net te dik Ik kan net zo reageren Maar wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Wat van mij ben ik? Ik ben voor een deel mijn vader Maar wat van mij ben ik?…