Alle inzendingen over duren

De zoektocht van het leven draait om vriendschap en avontuur, hoe hard je dan gaat zoeken bepaalt je wegen op den duur. Soms is je doel wat meer verstopt, dan zal je hulp moeten vragen aan mensen die er voor je zijn anders zal jouw tocht vertragen.…

Jij zo ziek en zo moe wat heb ik nog te klagen wat doet het er toe De dagen duren lang wanneer je zo ziek bent en zo moe mijn dagen maak ik vol en ga nog ergens naar toe Alles moet je zelf verdragen ook al ben je zo ziek, zo moe dit is geen menswaardig bestaan geef dat nou maar eens toe Ik weet waar ik over praat ook ik ben vaak zo…

Zo toevallig werkt het licht Een kado via simpelweg Een gedicht dure woorden komen hierin niet voor Wel staat achterop een naam in rode letters Iemand loopt hier een magische deur door zachtjes, zo geven wij een handdruk veel liefde en geluk zo!…

het kan nog wel even duren alvorens enig licht zich werpt op de waterwandeling van nachtvissen binnen graancirkels vergeet niet de macht der gewoonte, zilveruitjes en dagkoersen het tijdelijk geluid tegen een muur door zwijgzaamheid gestut de wanhoop aan begrip voorbij het excuus voor gezworen twist de jubel van voortijdige luister…

Het gaat niet lang meer duren, tot ik je niet meer mis, want opdat je terug kan komen, gaf ik je een kompas.…

Ik zie zoveel dat beter zou verdwijnen want ja, ontspullen is de mode nu en hoelang dit kan duren, zon blijft schijnen, ik weet het zelf niet, daarom vraag ik u: weet iemand soms wat dit toch kan beduiden en hoe het leven verder gaat vandaag? Ik hoor nu ook al vogelzanggeluiden en ja, die liedjes zorgen voor vertraag.…

koop sfeer in dennengroen een boom om op te tuigen met slingers van herinnering de geur van vroeger weer te ruiken zie knusheid in het licht van kaarsen beloften wiegen in hun vlam sneeuw ontdooiend aan de laarzen krijg honger van een etalage vol met overvloed het schreeuwend duur verstilt het wild gevild de wijn is goed we spreken…

De koning te rijk zat ik in de zon uit te buiken op een stenen plateau, pal naast de druk bezochte, dure terrassen. Ik zag hoe ze van mijn duurzame glimlach snoepten.…

Mijn weerzin tegen al dat water, in mijn veel te dure wijn. Wanneer gevoelens mogen stromen, zonder angst voor onverdiende pijn. De felle pijn van afwijzing. Angst voor het waanidee, niet goed genoeg te kunnen zijn. Wanneer ik mijn strijd ga staken, tegen domme tegenstrijdigheid.…

Hij die zijn lied schiep en de rode rozen kan er nog iets mooiers op de aarde zijn die alle harten laat bloeien en blozen en daarin klopt telkens zijn lokkend refrein zijn lied is een hymne aan het paradijs dat hij naar een blauwe hemel blijft sturen aan een liefde die nooit dooft of vergrijst maar eeuwig in haar schoonheid zal duren…

Haar hoofd zo vol, haar hart zo leeg de slaap wilde niet komen wat was het al weer lang gelee dat ze heerlijk weg kon dromen Vakantie, maar niet voor haar het onderhoud en ook nog schuld ze had zo graag wensen vervuld zomaar iets doen met elkaar De fiets wachtte in de schuur ze ging een route rijden plezier was heus niet altijd duur er…

Ten tijde van de magische toverlantaarns had men geen benul van de negatieve effecten op de lange duur. Toen hadden de schermers hun zwaarden in die projectielen moeten steken.…

Soms wanneer ik eindelijk slaap en zij over mijn dromen waakt, wanneer ik rücksichtslos de bodem raak van grauwe wanhoop en dure flessen kraak en eens te meer mijn dorst moet lessen.. kom binnen zegt ze, de schurftige honden zijn het hoekje om eet nu van mijn liefde uit zilveren schalen. Haar hals is warm en geurig...…

Gebruik dan mijn hout Voor stoelen met een leuning Een bed om te slapen Een dak boven het hoofd Dan heb ik niet voor niets gestaan En een ander krijgt zijn rust Of, dat kan ook Steek mij in brand Met wat rook Ontstijg ik het land Geef vruchtbaarheid aan Akkerland voor korte duur Maar later ook het zuur Tien jaar.…

gevleugeld zijn verhalen die als holen grijnzen in de torenhoge bergwand hun holten zijn bemand ze verwoorden God en leren over dwazen die azen op macht vertellen over vrouwen die met kinderen zijn omgebracht ze verweven tijd en familie breken saaiheid van bestaan bier is langs nachten gegaan rond het vuur, het leven is van korte duur…

baadt in het zonlicht van deze nieuwe dag - In het midden prijkt het kruis dat rood is van vergeten vruchtbaarheid, Iets over het midden een hand vol rubbers rijkelijk gevuld met Het witte goud dat makkelijk een nieuwe stam verwekken kan - Daarnaast een opengeklapte doos met de aangevreten helft van wat gisteravond nog Een dure…

Dit weerkundige walhalla mag wat mij betreft lang duren, zomerse temperaturen - volop zon bij maxima!…

je speelt vandaag droomt voorzichtig over morgen lacht en praat staat mannen uit te dagen weet waar je voor gaat toch vlecht de zon onzekerheden in de uren versombert in een ander licht je weet dat dit niet lang kan duren stikt weer in herinnering door een omgeving zonder zicht wilt verdriet met handen breken vergeten wat…

de momenten die ik kreeg van jou zijn toen en nu deel van mijn leven die ik voor altijd dichtbij mij houdt zodat zij eeuwig blijven duren ik heb ze in een kluis gelegd in de woonplaats van mijn hart waar ik ze steeds weer openen kan met de code van onze liefde zo kan ik naast tijden van verdriet de tijd van samen lachen kiezen de dagen…

Keuzes zonder maat of duur men verdrinkt erin, het zingt ons toe in elk vuur, het verslindt zich in een explosie gevoel soms tijdelijkheid, blijkt de eruptie slechts een krater, om daarin te verdrinken, lijkt de weg van eindigheid maar smeekt weer voor de beleefde associatie in een nieuwe stap de brede delta van gestreden…

strakkendblauwe hemel de storm betaalt met regen maar bepaalt zijn eigen prijs de restanten uit een herfst die ooit oogstrijk is geweest in nagelaten groei aan takken die de winterkou niet hebben overleefd breken in het vlagen van zijn kracht afgeknapt in wilde schoning der natuur, zo krijgt het jonge blad weer licht en ruimte op den duur…

betijen de dag is bijna om vogels fluiten voor het laatst hun schitterend lied op hun rustplaats aangekomen kunnen ze nu rustig dromen een vijand is er niet zo valt de avond voor een nacht met sterren rond de maan niet onverwacht ogen wennen er al aan in namaakgoud weerkaatst de zon in donkere uren stilte spreekt van langer duren…

met eeuwige tekorten door laf pamperbeleid drukt miljarden euro’s bij Het inflatiebedje ligt gespreid Je kunt als staat dan nóg meer lenen want de nationale schuld wordt in procenten uitgedrukt van een inflatoir product Het spook is er en wordt groter Uw koopkracht schrompelt ineen Een vlucht in aandelen is riskant Een flatje van te dure…

met de tong uit de mond schuifelen de kaplaarzen door de bladeren die onder haar knisperen als papier - bedachtzaam ze was bijna zichzelf vergeten mee te nemen op zoek naar onaantastbare zaken speurt ze over de grond zich niet bewust van haar gedachten o - was ze maar zo'n varkentje u weet wel zo'n dure die truffeltjes vinden…

je kiest in anders kleden onderscheid, het extravagante zie ik dansen in je lopen het joyeuze wordt je keuze je stijl is nu de bloem van jaren groeien en verzorgen je keek en dacht naar later bleek je hele leven al aan morgen je breekt muren om je heen brandt het stof tussen de uren het verleden is van steen morgen zal vandaag lang duren…

de bediende de pompen In het bos is het al donker Hier blijft het licht, open als je even wacht tot hij zijn bed uit is Maar dat hoeft hij 's nachts niet meer De dorpelingen tanken overdag en passanten rijden voorbij De economie blijft bewegen Het land, iedereen, leeft dank- zij het netwerk (het concrete) en het zal nog wel even duren…

gevleugeld zijn verhalen die als holen grijnzen in de torenhoge bergwand hun holten zijn bemand ze verwoorden God en leren over dwazen die azen op macht, vertellen over vrouwen die met kinderen zijn omgebracht ze verweven tijd en familie breken de saaiheid van bestaan bier is langs nachten gegaan rond het vuur, leven is van korte duur…

weer speel je met de wind en zendt mij buien in onzekerheid neem mij in het blauw dans naakt de hemel dichterbij en vrij oplossend in de wolken zwarte aarde geurt het mogelijke wortelen het delen van de plaats voordat je weer vergaat uren duren langer omdat liefde tijdloos is kom bij me, teveel jaren voelen als gemis geef…

Ik wenste vurig dat het altijd zo zou blijven, zo overzichtelijk en eenvoudig , zo puur, een werkelijkheid tot de essentie gekrompen, zonder tijd, alleen levenslange duur.…

De mens verkoopt haar ziel daarom te duur: wie geeft er nog een cent om dat verhaal?…