Alle inzendingen over geur

Jij die de lieve zomer lang voor mij de wonderlijkste geuren weefde, luister: sluip als de kou neerdaalt maar even binnen in de mouwen van mijn winterjas. Het is altijd de samenwarmte die geneest.…

Die hond van haar, lijkt op een breed-bek-kikker en zijn vrouwtje mag ik niet Hij loopt snuffelend naar de bosjes voor mijn huisdeur is zijn gebied Poept de boel daar helemaal onder altijd op dezelfde plek Vind je het een wonder, die hond die maakt mij gek dan spreek ik nog niet over de vliegen en de geur Als het zo door gaat…

Als ik langs de velden ga en me inleef in het gras ervaar ik de aarde zoals het leven was Ik mis de bossen en de bramen ik verlang zo naar een zee van liefde voor de wereld omhels mij, neem mij mee 't gegronde groen van bomen de geur van hout en van het gras ik wilde dat het eeuwig was en dat ik alles hier nu had ik ben gevangen…

Blaadjes vallen als tranen, bomen nakend tot op de tak Een bed van bladeren verstomt mijn voetstappen Zonnestralen gevangen tussen 't kalende warm gekleurde bos De geur van de herfst doet mij naar adem snakken Grote sponszwammen schieten als "paddestoelen" uit de grond Herfst ontluikt ...…

weer gaan haar dromenlanden voor mij open waar bloeit het kruid van de herinnering door haar zachte geuren omdropen weet ik nauwelijks hoe de tijd verging.…

Wie tussen de rozen knoflook plant ziet zich beloond met een rijkere bloei en een krachtiger geur van de rozen. Een parfum, een kaas, een pate, maar ook een schilderij, roman of gedicht - ja, eigenlijk alles wordt er alleen maar beter van als het een beetje stinkt.…

Als bloemen konden huilen Dan zijn mijn bloemen blauw Dan ruik ik niet de fijne geuren Dan voel ik slechts de kou Gegrepen door vertwijfeling Lijken zij van steen Mijn bloemen zijn bevroren Mij gaat verdriet door merg en been Mijn lief die ik moet missen Mijn dierbaarheid Mijn steun Van wie ik hou De kleuren zijn verloren mijn bloemen…

de zon kleurde oranje bij het zien van zand en zee het warme strand waarop ik loop met de zon in mijn gezicht loop ik van de boulevard af de zee in naast mij vliegt een vlinder die verdwijnt onder een golf met de geur van zand en zee onder mijn neus zwem ik die mooie oranje zon tegemoet…

Het is sprookjesachtig met al die heerlijke geuren. De mooiste woorden kunnen ons niet vertellen, wat een bloeiende krokus over de lente zegt.…

Lathyrus, mijn moeders bruids-boeket het kindjes’ engelen-boeket zachte geur in tinten licht pastel fijne breekbaarheid toont het vaarwel als de eerste liefde, vol verlangen als ’t engelenkind op aarde, onbevangen Lathyrus, het dierbaar allerliefst boeket bij de allerliefste neergezet.…

woorden zijn krom en leeg zij vormen en misleiden steeds verder van de onzegbare werkelijkheid zij verstikken en maken onzichtbaar als een sluier van dikke mist boven de nevel is de leegte: klaar en helder er is geen zicht en niets is er te beluisteren geuren zijn er nooit geweest, en ook de smaak voelt weldadig afwezig hier wordt de…

Je ligt, je slaapt tussen de stilte van je haren: je gezicht mooi, je neus als ooit, je mond als nooit, je lijf als ook, je geur als vrijheid. Ik kijk naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig waar geen taal de liefde doet ik zwijg 1 woord Ik kijk 1 Lief 1 Jij.…

de wereld draait door alsof je nooit vertrok wie weg gaat, wil zich soms verzwijgen toch wacht een duif op verse kruimels brood laat haar wiekslag horen en bij de deur lonkt nog je naam, zo gewoon zo vertrouwd maar het huis voelt leeg en koud, geur en warmte voorgoed verloren…

Geluk is een moment Een gevoel van binnen Een tinteling zo zacht Een gevoel van winnen Geluk geeft je vleugels Waait soms even voorbij Een geur die blijft hangen zo intens mooi en vlakbij Geluk zomaar op je pad Zorg dat je het herkent Soms is het maar even Geniet van dat moment!…

Meisjes zacht geraakt mocht Jezus, zal Maria geuren hemelsaards sonnetten laten zij over, vloedig de ander die met woorden dichten kunnen. Maar met mij en zij in teugelijke liefde brengt een hoog lied een zanglijk gebaar naar Cleopatra en Caesar, haar vertederende Antonie.…

misschien is dít het wel, heimelijk nog hechten aan wat ooit verloren ging aan vage schaduwen in de schemering, een zacht geruis een verre roep, een geur een oude afdruk in het zand iets van droeve leegte voelen in een stille polder terwijl er een zwalkende dierbare vogel vluchtig in het niets verdwijnt…

Regel zonder spatie, klanken zonder kleur, woorden zonder klemtoon, bloemen zonder geur... De tijd blijft het herhalen, en overschaduwt het gelaat... Van onbezonnen vreugde, in kilte schuilt verraad... De vloot der passie zinkt... zoals het langzaam de zee in glijdt het boek nog onbeschreven, onvoltooid verleden tijd...…

herfst is de zoete geur van voorbijgaand bederf een tijdelijk sterven regen klettert uit eindeloze grijze luchten op kale takken ruist op verterend blad grauwe ochtendnevels hullen de bossen in sluiers van tranen traag druipend langs zwartgroene stammen die wachten op de zon…

ja, ik ben nog teruggegaan maar je geur was reeds vervlogen wat een open deur al niet kan doen ons bed bleef onbeslapen voor mij de bank tot 's morgens vroeg daarna een lange, geselwarme douche pijn en water door het putje tot de spiegel er van besloeg daar was jouw smiley weer, met traan ik heb hem met mijn vinger nog één keer overgedaan…

Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren; Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren; Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren En jij in een groot gebaar al je gewaden.…

Ik ruik nog steeds de geur van de rode bloemen op de wilde cactus. Ik houd van de Sierra Bermeja, maar ik aarzel er naar toe te gaan zonder jou.…

Ik weet ze geel en rood en wit en zoveel andere kleuren; ze kunnen naar het sterven geuren maar er is méér dan dit: er is het beeld van levenskracht, van hoop en van vertrouwen; durf naar chrysanten schouwen en vrees niet voor de nacht.…

en weer getuigt de nacht de dagen voorbij de gezichten in het licht bedrieglijk in de jij – vorm ik keek mee en naar de wonden boven wenkbrauwen rook de geur, de worsteling van uitgespuwde woorden het geluid trok naar de wolken met een kind, hand in hand het regende wilgenbladeren, in de diepte, dagenlang…

de wereld hemelblauw bestaat uit Eva’s, appels en verlangen een seismograaf tekent verhoogde activiteit op geeft vanaf de kuiten een catastrofe verwittiging in knieholtes dreigt mijn tong de ondergang jij murmelt en zoenen vechten om te overleven later geur jij naar liefdesnacht en wij naar liefdesmorgen.…

Lila vlieg je langs het blauw Geuren sporend, die van haar, Trillend met je vleugels Nader je de bloem, die als een vrouw Je welkom heet en blozend Rolt je tong naar nectar Duizelend stil je dan je honger Op mijn rug in het groene gras, liefkozend Streek ik de madeliefjes En sluit mijn ogen, dicht bij jou…

Mijn verlangen glanst in de meren van je ogen als honinggele warmte Ongeziene, vreemde werelden bloeien als wonderbloemen in de beelden die je van mij bewaart En daar voorbij, eindeloos ver als een ongrijpbare belofte wasemt een goddelijke geur een ondoorgrondelijk weten een verborgen gloed het gedroomde land… liefste… het gedroomde…

lieve kinderen tussen tibet en japan rennende boeddha's de estafette van de olympische spelen gaat de diepte in je kan heel mooi zijn mijn chinese keizerin ook zeer lelijk - je zingt geen chinees terug naar confucius karakterloos kind aan de piano een kruk met zwoele geuren van ylang ylang…

in de vlam van honger ben je nu geveld aan koperen geuren je haren wapperen als een vlag je borsten half ontbloot en ik jouw jongen die jou gedurfd kuste in een hunkering van nazomer ik heb je nooit gekend, maar getroffen in een liefdevolle wind een vrouw van liefde het donker legt nu licht in onze handen…

Je zoeken wordt weer angst voor overdwars gestruikel als je aan kleed- lokalen denkt op zondag, opnieuw een weg moet gaan langs ondergoed, de geur van natte overwinningsdromen met buiten altijd meiden aan de lijn - Zo raak je ergens nooit genezen, staat als verrevelder dwaas en eeuwig buiten spel.…

stil groeiden de bloemen onder mijn penseel tot hun kleuren eindelijk zacht begonnen te spreken niet zomaar een contact maar in een vaas gezet na met de hand geplukt te zijn uit het zomerbed van wilde bloemen keurig opgezet geschikt naar lengte vorm en kleur een kunstwerkje als voorspel dat in verf een hoorspel door geur…